จดหมายของอาสาพันธุ์ตะวัน

ก่อนที่ผมจะก้าวมาเป็นอาสาพันธุ์ตะวัน รุ่นที่ 1 นั้น ผมยังไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยครับว่า จะเข้ามาสร้างบารมีในวัดได้ เพราะดูจากชีวิตในอดีตแล้วไม่น่าจะเดินทางเข้ามาเส้นทางนี้ได้ คงจะใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วๆไป ที่ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีแก่นสารอะไร ก็เพราะในช่วงเรียนระดับ ปวส. ช่างไฟฟ้า ผมเป็นเด็กช่าง ชีวิตช่วงนั้นเป็นชีวิตที่ค่อนข้างที่จะมืดมนครับ เพราะสังคมสิ่งแวดล้อม อยู่ในวงเหล้า การพนัน อบายมุขทุกอย่าง เพราะระบบ รุ่นพี่นั้นแรงมาก ผมเพิ่งจะมาดื่มเหล้าเป็นก็ช่วงขึ้น ปวส.1 สังคมนำพาชีวิตผมไปในทางเสื่อม ช่วงที่เรียน คำว่าศีล ก็ไม่มีในใจของผมเลยแม้แต่ข้อเดียวครับ ถือคติว่า เที่ยวไหน เที่ยวกัน เมาไหน เมานั่น ชีวิตไม่ต้องคิดอะไรมากเพราะคิดว่ามันเป็นปกติธรรมดาของลูกผู้ชายที่เขาทำ กันว่า อย่างนี้สิ เขาถึงจะเรียกว่า Man