มุกดาหาร “บอกโทษ” ยกเขต

เมื่อวานนี้หลังจากที่คุณครูไม่ใหญ่ได้ประกาศว่าภาคอีสาน ภาคใหญ่ใจเกินร้อย ได้กลายเป็นว่าที่แชมป์ภาค ที่มียอดการส่งผลงานโครงการ “บอกโทษเกินร้อย ชิงทุนเกินล้าน” มามากเป็นอันดับหนึ่งอยู่ในขณะนี้ ทำให้เกิดกระแสการตื่นตัวของแต่ละภาคแต่ละจังหวัด

น้ำตกไหลลงมากลางท้อง เย็นชุ่มฉ่ำแต่นุ่มนวล

ครอบครัวของเรานับถือศาสนาพุทธแบบจีนๆ ประเภทไหว้เจ้า เขย่าติ้ว หิ้วไก่ไปเซ่นไหว้บรรพบุรุษตามประเพณี ความรู้ทางศาสนาพุทธที่แท้จริงนั้นรู้น้อยมาก ขณะที่เป็นนักศึกษาลูกเคยใช้ชีวิตอย่างที่เข้าใจว่าคุ้มค่าคือทั้งเที่ยว กลางคืน ทั้งดื่มเหล้า เพราะในช่วงนั้นลูกมีปัญหาชีวิตมากมาย แต่ไร้ทางออก จากการที่ลูกได้นั่งสมาธิและศึกษาธรรมะ ทำให้ชีวิตของลูกเปลี่ยนไป ลูกใจเย็นขึ้นมีสติรู้เท่าทันใจตัวเอง หลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่จะทำให้ใจขุ่น เลิกกินยานอนหลับ เลิกเหล้า เลิกเที่ยวกลางคืน เลิกขี้โมโห แล้วหันมาสั่งสมบุญบารมี

ผมมี 2 ขาแล้วครับ

ผมก็รู้สึกว่า ผมมี 2 ขาแล้วครับ ที่กล่าวอย่างนี้ไม่ใช่ผมพิการนะครับ แต่ผมอยากจะเปรียบเทียบว่า ที่ผ่านมาผมในฐานะที่เป็นพุทธมหายานเหมือนคนที่เดินด้วยขาข้างเดียวมาโดยตลอด ผมอยากให้มีพุทธเถรวาทอยู่ในมองโกเลียมานานแล้ว เมื่อพระอาจารย์และคณะได้นำ DMC มาติดที่นี่ เหมือนผมมีขาครบ 2 ข้างแล้ว ทีนี้จะวิ่งไปไหน เดินไปไหน ก็สามารถวิ่งไปได้เร็วๆ

ทำไมต้องกราบพระ

เรากราบเพื่อน้อมสักการะบูชาบุคคลผู้ควรแก่การสักการะบูชา มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอริยสงฆ์สาวก มารดาบิดาครูอาจารย์ เป็นต้น เป็นความประพฤติที่ดีงาม ที่มาจากจิตใจที่ดีงาม เป็นไปเพื่อความเจริญขึ้นของกุศลธรรม ขัดเกลากิเลสในชีวิตประจำวัน

ความสุขที่ได้จากการทำใจหยุดนิ่งเฉยๆ

หลังจากนั้น ชีวิตเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง อย่างเวลานอนก็คล้ายๆกับว่า ใจดิ่งเข้าสู่ศูนย์กลางกาย เข้าๆออกๆอยู่อย่างนี้ หลับเป็นสุข ตื่นก็เป็นสุข ทำให้ลูกเข้าใจคำว่า "นอนหลับอยู่ในอู่ทะเลบุญ" ค่ะ...เหมือนชีวิตของเรา ไม่ต้องการอะไรแล้ว ไม่สนใจสิ่งนอกกาย ทั้งๆที่ลูกเคยฟุ่มเฟือย เคยอยากได้โน่น อยากได้นี่ แต่ตอนนี้ไม่อยากแล้ว อยากนั่งหลับตาทำใจเฉยๆแค่นั้น

จดหมายจากครูชายแดนภาคใต้

ลูกชื่อ พนมมาศ ผลแรก เป็นครูโรงเรียนเทศบาล 6 (ถนนโคกเคียน) สังกัดเทศบาลเมืองนราธิวาส อ.เมือง จ.นราธิวาส ลูกเป็นครู มีภูมิลำเนาอยู่ในจังหวัดนราธิวาส ปฏิบัติหน้าที่ครูมากว่า 20 ปี จากการปฏิบัติหน้าที่หลายองค์กร ไม่ว่าจะเป็นครูโรงเรียนเอกชน หรือ การใช้ชีวิตผูกพันกับนักเรียนชนบท ในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม (โรงเรียนปอเนาะ) และปัจจุบันปฏิบัติหน้าที่ครูในสังกัดสำนักการศึกษาเทศบาลเมืองนราธิวาส รู้และเข้าใจวิถีชีวิต วัฒนธรรม ประเพณีของประชาชน 3 จังหวัดชายแดนใต้ดียิ่งนัก ที่ผ่านมาเคยอยู่อย่างอบอุ่น มีความเข้าใจ ช่วยเหลือเกื้อกูลไม่ว่าจะเป็นพุทธ หรือ มุสลิม แต่พอเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้น ความรู้สึกหวาดกลัว กังวลใจ กับสถานการณ์เหล่านั้นก็มากขึ้น คิดว่าสักวันหนึ่ง ครูผู้โชคร้ายคนนั้น ก็คงเป็นเรา เพราะเพื่อนเราหลายคนก็จากเราไปด้วยเหตุการณ์ร้ายเหล่านั้น ถ้าเป็นเราจะทำอย่างไร ได้แต่ปลอบและให้กำลังใจตนเอง ถ้าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด คงเป็นเวรกรรมของเรา แต่สิ่งหนึ่งที่ย้ำกับตนเองตลอดเวลาว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็จะไม่ขอย้ายไปจากที่นี่ เพราะที่นี่ก็คือบ้านเกิดเมืองนอนของเรา บรรพบุรุษของเราอยู่ที่นี่ ถ้าจะต้องตายก็ขอให้ผืนแผ่นดินตรงนี้ได้กลบหน้าเรา

พระของขวัญรุ่นรวยโคตรโคตร

เมื่อเดินไปเปิดเครื่องซักผ้า จู่ๆก็เกิดอาการวาบวับขึ้น เห็นเป็นหน้าของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ลอยเด่นขึ้นมาจากเครื่องซักผ้า ปะทะใกล้ใบหน้าของตัวเอง แบบชัดเจน เมื่อมองไปในเครื่องซักผ้า ปรากฏว่าพบองค์พระของขวัญรุ่นรวยโคตรโคตร เห็นองค์พระของขวัญเด่นขึ้นมาอยู่บนกองผ้า เหมือนถูกจับวางไว้

ชาวต่างชาติอยากจะให้ญาติมิตรได้เข้าใจถึงเรื่องทานบารมี ควรจะทำอย่างไร - หลวงพ่อตอบปัญหา

ชาวต่างชาติอยากจะให้ญาติมิตรได้เข้าใจถึงเรื่องทานบารมี ควรจะทำอย่างไร? จีวรของพระสงฆ์จะต้องเป็นสีเหลืองหรือสีกลักเสมอไปหรือไม่?

Case Study

เมื่อเธอเกิดมา คุณแม่ของเธอได้นำตัวเธอไปฝากให้คุณตาคุณยายเลี้ยง เพราะไม่อยากให้ใครๆรู้ว่ามีลูก ทำให้เธอเข้าใจว่าท่านทั้งสองคือพ่อแม่ ส่วนแม่ที่แท้จริงคือพี่สาว กว่าจะได้รู้ความจริงว่าแม่ที่แท้จริงเป็นใคร ก็เมื่ออายุ 15 ปี เธอจึงมีอคติกับแม่...ตอนวัยรุ่น เธอเกือบจะต้องประสบอุบัติเหตุ แต่ด้วยบุญในตัวทำให้รอดมาได้อย่างอัศจรรย์...มาร่วมกันศึกษาเรื่องราวชีวิตของเธอ ในแบบโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา...

โหยหวนวันพระ

ชายคนหนึ่ง อยู่ในสังคมเกษตรกรรม นอกจากจะทำการเกษตรแล้ว เขายังเพาะเลี้ยงลูกวัวไว้ส่งขายด้วย...ในวัยชรา เขามีอาการเส้นเลือดในสมองตีบ และเป็นอัมพาตทั้งตัว ต้องนอนอยู่กับที่ แต่ที่น่าแปลกคือ แม้ร่างกายเป็นอัมพาต แต่เขาจะเปล่งเสียงร้องอย่างโหยหวนก้องกังวาน เหมือนเสียงของวัวที่ร้องด้วยความทุกข์ทรมาน ในทุกๆสองนาที และเสียงจะดังและถี่มากเป็นพิเศษในวันพระ...เขาเป็นอะไรกันแน่...ที่นี่...มีคำตอบ