มงคลที่ ๖ ตั้งตนชอบ - จนข้ามภพ รวยข้ามชาติ ( ๑ )

ชายคนหนึ่งชื่อ มหาทุคตะ เพราะความเป็นผู้ยากจนมาก ยากจนกว่าใครทั้งหมดในเมือง บางวันเขาและภรรยาต้องไปขออาหารเหลือเดน ที่ชาวบ้านจะเททิ้งมากินประทังชีวิต แม้มหาทุคตะจะจนทรัพย์แต่ไม่อับจนปัญญา ในวันนั้นบุญเก่าตามมาทัน ส่งผลให้เกิดปัญญา เขาคิดว่า "ที่เราอดอยาก ยากจนอยู่ทุกวันนี้ เพราะความตระหนี่ของเราแท้ๆ ดังนั้น วันนี้ เราจะต้องทำบุญใหญ่ให้ได้"

มือไม่ขึ้น

เพราะเหตุใด ทำธุรกิจใดๆก็ไม่ประสบความสำเร็จ

มาฆบูชา 2551

บ้านเช่า

ประกอบเหตุในอดีตมาอย่างไร จึงไม่มีบ้านเป็นของตนเอง...บุญใดทำให้มีลูกกตัญญูกตเวที

กัลฯ วรรณวิไล เปิดบ้านกัลยาณมิตร

กัลยาณมิตรวรรณวิไล เติมเต็มทรัพย์ ได้ปิดบริษัท เพื่อจัดสวดมนต์ และนั่งสมาธิในโครงการ

ปรโลกนิวส์ กัลฯ พล.อ.อ.วีระวุธ ตอนที่ 1

ตอนที่คุณอาจะเสียชีวิต ในช่วงที่ตัวท่านกำลังนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนั้น คุณอาก็พอที่จะรู้ตัวว่า “อาการป่วยของท่านในครั้งนี้ หนักกว่าในทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา และตัวท่านเองก็คงจะต้องเสียชีวิตลงอย่างแน่นอน” เมื่อคุณอามีความรู้สึกเช่นนี้ คุณอาจึงได้เตรียมตัวเตรียมใจตามหลักวิชชาที่ตัวท่านได้เคยศึกษาเรียนรู้มาอย่างดีจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

เนมิราชชาดกบําเพ็ญอธิษฐานบารมี(7)

ทาน พวกพาลชนเมื่อให้ ก็ให้ได้ยาก กุศลธรรม พวกพาลชนเมื่อทำ ก็ทำได้ยาก พวกอสัตบุรุษย่อมไม่ทำตามสัตบุรุษ ธรรมของสัตบุรุษ พวกอสัตบุรุษดำเนินตามได้ยากแสนยาก เพราะฉะนั้น การไปจากโลกนี้ของพวกสัตบุรุษ และพวกอสัตบุรุษจึงต่างกัน พวกอสัตบุรุษย่อมไปสู่นรก พวกสัตบุรุษย่อมเป็นผู้ดำเนินไปสู่สวรรค์

อานิสงส์ถวายเครื่องอัฏฐบริขาร

มหาสมุทรไม่อิ่มด้วยน้ำที่ไหลมาจากทุกทิศทุกทาง ไฟไม่อิ่มด้วยเชื้อ พระราชาไม่ทรงอิ่มด้วยราชสมบัติ คนพาลไม่อิ่มด้วยบาป หญิงไม่อิ่มด้วยของ ๓ อย่าง คือ เมถุนธรรม เครื่องประดับ และการคลอดบุตร พราหมณ์ไม่อิ่มด้วยมนต์ ผู้ได้ฌานไม่อิ่มด้วยวิหารสมาบัติ คือการเข้าฌาน พระเสขะไม่อิ่มด้วยการสละออกในการให้ทาน

สวรรค์ชั้นยามา

ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลไม่มีหวังสิ่งตอบแทนในทาน แต่ก็ให้ทาน ไม่มีจิตผูกพันในผลแห่งทานแล้วให้ทาน ไม่มุ่งการสั่งสมให้ทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า การให้ทานเป็นการกระทำที่ดี แต่ให้ทานด้วยความคิดว่า บิดามารดา ปู่ ย่า ตา ยาย เคยให้ เคยทำมา เราก็ไม่ควรทำให้เสียประเพณี เขาผู้นั้นให้ทานด้วยอาการอย่างนี้แล้ว เมื่อทำกาลกิริยาตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาในสวรรค์ชั้นยามา

ชี้ทางก็ได้บุญ

เมื่อก่อนเรากำพร้า เลี้ยงชีพโดยความลำบาก เราไม่มีอะไรจะให้ทาน เรือนของเราอยู่ใกล้เรือนของเศรษฐี พวกวนิพกถามถึงเรือนเศรษฐีกะเรา เราได้ชี้ทางบอกเรือนของเศรษฐี ฝ่ามือของเราจึงให้สิ่งที่น่าปราถนา ผลบุญย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือของเรา