รวยพวกไม่รวยเงิน
เขาอพยพมาจากประเทศจีน เมื่อมาถึงประเทศไทย ก็ทำงานรับจ้างทุกอย่างด้วยความขยันขันแข็ง หลังจากแต่งงานแล้ว เขาและภรรยาได้ร่วมกันทำอาชีพประมงจนตั้งตัวได้ มีฐานะดีขึ้นเรื่อยๆ จนมีเรือประมงหลายลำ และเป็นเจ้าของแพปลารับซื้อสัตว์ทะเลจากชาวประมงทั่วไปอีกด้วย...หลังจากที่ได้รู้จักกับหมู่คณะ เส้นทางการสร้างบารมีของเขาจึงได้เริ่มต้นขึ้น เขาตั้งอกตั้งใจ สร้างบารมีอย่างเต็มที่ เป็นแฟนพันธุ์แท้ของ DMC …ในบั้นปลายของชีวิต เขาต้องได้รับทุกขเวทนาเพราะความเจ็บป่วย แต่ก็ยังคงอยู่ในบุญจนวาระสุดท้ายของชีวิต...
แม่จะเป็นอะไรก็ห่วงใยลูกเสมอ
การฆ่าบิดา ถือเป็นกรรมหนัก...ชายคนหนึ่ง มีนิสัยเกเร ติดกาว มักจะไถเงินจากพ่อของตนเองเสมอ เมื่อไม่ได้ก็จะซ้อมทุบตี จนสุดท้าย ก็ได้ซ้อมพ่อของตนเองจนเสียชีวิต หลังจากนั้น เขาได้ชดใช้กรรมในทางกฎหมาย ต้องไปติดคุกเพื่อชดใช้ความผิด เมื่อตายแล้วเขาจะต้องไปชดใช้กรรมอีกอย่างไร...และคำถาม...การเข้าถึงพระธรรมกาย จะสามารถช่วยเหลือหมู่ญาติในนรกได้ทุกขุม รวมทั้งอเวจี และโลกันตนรก หรือไม่...ที่นี่...มีคำตอบ
ถามฟ้าหารัก
ชายคนหนึ่ง...เมื่อเขามีโอกาสได้บวช ก็ซาบซึ้งในพระธรรม อยากจะใช้ชีวิตสมณะเรื่อยไป แต่เพราะภาวะทางเศรษฐกิจ ทำให้กิจการของครอบครัวต้องประสบภาวะขาดทุน เป็นหนี้สินมากมาย ทำให้ต้องลาสิกขา...เขาตั้งหน้าตั้งตาทำงาน จนสามารถใช้หนี้ได้หมด และยังมีเงินก้อนใหญ่เหลือเก็บ แต่เขากลับคิดว่า ตนเองโชคร้าย เพราะเขาอยากจะอยู่ในเพศสมณะมากกว่า
จงทำความดีเสียก่อนที่จะหมดโอกาส
คนที่มัวประมาทมัวรอโน่นรอนี้อยู่ หรือผัดวัน ผัดเวลาอยู่ ก็มักจะหมดโอกาสที่จะทำสิ่งที่ควรทำ เมื่อถึงเวลาเรื่ยวแรงก็จะหมดไปเรื่อยๆ อายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ
ลักษณะนิสัยที่ไม่ดี เป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้
อันลักษณะนิสัยที่ไม่ดีนั้นมิใช้เป็นตราบาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด แต่เป็นสิ่งที่เจ้าตัวเพาะขึ้นมาภายหลัง
สิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ
ผู้ใดเห็นสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ เห็นสิ่งที่เป็นสาระ ว่าไร้สาระ ผู้นั้นมีความคิดผิดเสียแล้ว ย่อมไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ
ชีวิตเราของใคร
คำถาม : ผมคิดสงสัยว่าผู้ที่มีบุญคุณกับผม เช่น ช่วยหางานให้ทำ ให้ยืมเงิน ช่วยเหลืออะไรที่เราไม่มีทำให้เราสบายใจ โดยบางครั้งเราก็ไม่ได้ร้องขอ เขาเหล่านี้มีสิทธิ์กับชีวิตเรามากขนาดไหนครับ
แม้จดหมายจะเป็นหมัน...แต่ฉันก็รักครู
จดหมายฉบับนั้น คุณพ่อของลูกเป็นผู้รับโดยท่านเก็บไว้ไม่ให้ลูกอ่าน และหลังจากนั้นคุณพ่อเปลี่ยนความตั้งใจไม่ให้ลูกมาเรียนที่กรุงเทพฯ ทั้งที่ลูกเตรียมตัวพร้อมแล้ว
ผมจะเดินตามทางที่ผมได้เลือก
พอผมอายุได้ 35ปี ผมมีความรู้สึกอย่างรุนแรงว่า จะต้องแสวงหาสิ่งที่ผมต้องการอย่างสูงสุด คือ การทำสมาธิที่ถูกต้อง เพราะตอนนี้ชีวิตเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไป ผมจึงอธิษฐานว่า ขอให้ได้เจอคนที่สามารถนำทางหรือบอกทางไปสู่จุดมุ่งหมายนั้น
