สู่ปลายทางของถนนแห่งแสงสว่าง

เมื่อมีการขุด ถนนพุทธวิถี นี้ขึ้นมา ถนนแห่งนี้จึงเป็นถนนแห่งความหวังของพี่น้องชาวปวาเก่อญอ ที่จะทำให้ทางการสามารถเข้าไปให้ความรู้ และการช่วยเหลือพวกเขาได้ และในช่วงท้ายๆเมื่อทีมงานของเราขุดถนนใกล้ถึงหมู่บ้านขุนสอง ทีมงานของเรานำโดยพระธรรมจาริก ได้เดินทางไปพักยังสำนักสงฆ์ ณ หมู่บ้านขุนสอง นำชาวบ้านให้สวดมนต์ นั่งสมาธิ

15 กิโลเมตรสุดท้ายของถนนพุทธวิถี

แม้ถนนจะลำบาก แต่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ ท่านเคยเดินทางมายังถนนแห่งนี้แล้ว 2ครั้งครับ ในครั้งแรกปลาย ปีพุทธศักราช 2544 และท่านได้เดินทางมาเปิดถนนพุทธวิถี ในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ.2545 พร้อมจัดพิธีแสดงตนเป็นพุทธมามกะ ที่อาศรมธรรมจาริก ต่อปล้าคี และวางศิลาฤกษ์ พระเจดีย์ไมตรีมิตรภาพ ในวันนั้นเลยครับ

พลังใจสู้สายฝน

สุดท้ายนี้ กระผมอยากจะกราบเรียนว่า ถ้าไม่ได้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ถนนเส้นนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะอีกซักกี่สิบปีถึงจะสร้างเสร็จ กระผมยังจำได้ ในตอนแรกๆที่กระผมชวนชาวบ้านมาขุดถนน ชาวบ้านบอกว่า “จะทำได้หรือ...หลวงพ่อจะหาอาหารจากไหนมาเลี้ยงพวกเรา” กระผมก็ตอบไปว่า “เดี๋ยวหลวงพ่อธัมฺมชโยจะมาช่วยพวกเราทำถนน” เขาก็บอกว่า “จะมาจริงๆหรือ”

กว่าจะเป็นถนนพุทธวิถี

และจากที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อร่วมบุญมา 10คันรถสิบล้อนั้น กระผมกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างยิ่งครับ และคิดว่าถนนเส้นนี้จะสำเร็จแน่นอน เพราะลำพังกระผมหาเองคงไม่รู้ว่ากี่ปี จึงจะทำให้ถนนเส้นนี้สำเร็จได้

เลิกเลี้ยงผีเพราะมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง

จากเดิมก่อนที่จะมีถนนพุทธวิถีนั้นพี่น้องชาวดอยที่อยู่บนเขาด้านในๆ ไม่ค่อยได้พบเห็นพระนักครับ ชาวดอยส่วนมากเมื่อเจ็บป่วยขึ้นมา หนทางที่จะไปรักษาที่โรงพยาบาลหรือสถานีอนามัยมีทางเดียวคือก็ต้องเดินข้าม เขาเป็นวันๆซึ่งยากลำบากมาก ประกอบกับมีความเชื่อต่อๆกันมานานเกี่ยวกับพิธีกรรมเลี้ยงผีบรรพบุรุษแล้ว จะช่วยทำให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บได้บ้าง ให้ผีช่วยหาของที่หายไปเช่นวัวบ้าง หรือเลี้ยงผีให้บรรพบุรุษเพื่อให้ญาติได้มีกินในชีวิตหลังความตายบ้าง จึงทำให้ชาวดอยนิยมเลี้ยงผีเป็นประเพณีมานานแล้วครับ แต่เมื่อได้มีถนนพุทธวิถีขึ้นมาทำให้เหล่าพระธรรมจาริกสามารถเดินทางไป เผยแผ่ธรรมะได้ง่ายขึ้น ทำให้พี่น้องชาวดอยได้ทราบความจริงของชีวิตจากพระธรรมจาริกเหล่านั้น ทำให้หลายคนเลิกนับถือผีหันมานับถือพระรัตนตรัยกันเป็นจำนวนมากครับ

ครูดอยร่วมใจขยายถนน

เมื่อถึงเวลาสว่าง หลังจากที่กระผมได้พาพี่น้องชาวปวาเก่อญอนั่งสมาธิแล้ว เราจึงออกเดินทางไปยังพื้นที่ที่เราจะทำการขุดขยายถนนเป็นจุดปฐมเริ่มครับ โดยจุดเริ่มต้นขยายถนนนั้นเราเลือกจุดที่ยากและจุดที่อันตรายที่สุดก่อนครับ เป็นยอดเขาหัวโล้นที่ดินมีสภาพเป็นหินเป็นส่วนใหญ่ครับ

ฉลองชัยถนนพุทธวิถี

จากนั้นหลังจากคณะสงฆ์ได้ฉันเพลแล้ว ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯท่านเมตตาเดินทางไปยังจุดเริ่มต้นของถนนพุทธวิถี ซึ่งห่างจากวัดไปอีกประมาณ 300 เมตรต่อในทันทีครับ ท่ามกลางความปีติเบิกบานของพี่น้องชาวดอยทุกคนครับ

จอบสุดท้ายขยายถนนพุทธวิถี

พี่น้องชาวดอยที่อยู่รอยต่อจังหวัดตากและจังหวัดเชียงใหม่ ต่างรอคอยวันที่ถนนเส้นนี้จะสำเร็จบริบูรณ์ครับ เดิมในพื้นที่รอยต่อนี้จะมีปัญหาที่แก้ได้ยากคือเรื่องการปลูกฝิ่น การสูบฝิ่น แต่ปัจจุบันนี้เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อและกัลยาณมิตรทั่วโลก ได้เมตตาส่งเครื่องอุปโภคบริโภคมาสนับสนุน ทำให้พี่น้องชาวดอยหลายร้อยคนมาช่วยขุดขยายกระทั่งรถสามารถสวนทางกันได้ วิ่งกันได้สะดวกมาก

จุดเริ่มต้นแห่งถนนพุทธวิถี

ชาวปวาเก่อญอ ดีใจกันมากครับ “ห้อยแล้วรวย” ภาษาปวาเก่อญอ คือ “ลีโกโปะลี แกโด้ะ แกทอ” ครับ และทุกคนที่ได้ฟังเพลง ตะวันบนดอย ที่เปิดในงานกล่าวว่า เพลงที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตาประพันธ์นั้น ไพเราะมากครับ เข้าใจในเนื้อหาครับ และดีใจเป็นพิเศษที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตากล่าวโอวาทเปิดงานเป็นภาษาปวาเก่อญอ พี่น้องชาวปวาเก่อญอ กล่าวว่า สามารถเข้าใจโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงพ่อได้ดีครับ

เซ็งกดขี่วรรณะตลอดชาติ จัณฑาลแห่เปลี่ยนถือ "พุทธ"