ถึงพระรัตนตรัยได้ไปสวรรค์

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้น พระวิปัสสีพุทธเจ้าผู้เสด็จหลีกออกเร้นอยู่ในที่ลับ ได้ทรงพระปริวิตกเช่นนี้ว่า โลกนี้ถึงความยาก ย่อมเกิด แก่ ตาย และเวียนตายเวียนเกิดไม่รู้จบ ก็บุคคลไม่รู้ชัดถึงอุบายเครื่องพ้นทุกข์ คือ ชราและมรณะ การพ้นทุกข์ คือชราและมรณะนี้ จักปรากฏแต่เมื่อไร

ขั้นตอนการมาเกิดและที่มาของเพศ

ในยามกลางของคืนวันที่พระมหาบุรุษตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิญาณ ทรงบรรลุจุตูปปาตญาณ คือ เห็นการเวียนว่ายตายเกิดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย

ปรากฏการณ์สำแดงอานุภาพของพระบรมธาตุ

ในพระไตรปิฎกได้บรรยายถึงอานุภาพของพระอรหันต์ไว้ว่าสามารถโปรดสัตว์วิญญาณได้พันโลกธาตุ เมื่อมีพระอรหันต์กำเนิดขึ้นในโลก ธาตุอันประณีตในพันโลกธาตุจักสั่นสะเทือน ฝนมักจะตกเป็นเวลาติดต่อกัน (พลังพระรัตนตรัยหรือวิมุตติธรรมในธาตุธรรมแห่งพระอรหันต์จะเชื่อมต่อและมีอิทธิพลกว้างไกลได้เต็มที่คือทั่วหนึ่งพันโลกธาตุ)

การหว่านไถอย่างอริยะ

ผู้ใดรู้ขันธ์ที่เคยอาศัยในกาลก่อน แลเห็นสวรรค์ และอบาย บรรลุพระอรหัตอันเป็นที่สิ้นชาติ อยู่จบพรหมจรรย์แล้วเพราะรู้ยิ่ง เป็นมุนี บุคคลพึงให้ไทยธรรมในผู้นี้ ทานที่ให้แล้วในท่านผู้นี้มีผลมาก ทักษิณาย่อมสำเร็จแก่บุคคลผู้บูชาอย่างนี้

อานุภาพปาฏิหาริย์ของหลวงปู่วัดปากน้ำ

รวมอานุภาพปาฏิหาริย์ของหลวงปู่วัดปากน้ำที่ศิษย์หลายคนได้ประสบมากับตัว และมีเรื่องราวปรากฏจนถึงปัจจุบันนี้ หลวงปู่วัดปากน้ำจึงมีลูกศิษย์ลูกหาจำนวนมากในทั่วทุกมุมโลก ดังเรื่องราวอานุภาพหลวงปู่หลายๆ เรื่องต่อไปนี้

มหาเสนาบดี ผู้ยิ่งใหญ่ ตอนที่ 36

สาธุชนชุดเตรียมบวชที่ผ่านการคัดเลือกแล้ว ต่างรู้สึกปลื้มปีติใจ,ภาคภูมิใจ และก็รู้สึกเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลอย่างที่สุด ที่ตนเองจะได้ออกบวชสร้างบารมีอยู่ในเพศสมณะกับพระเถระ

องค์อัมรินทราธิราช

ท้าวสักกเทวราช ถึงความเป็นผู้ประเสริฐกว่าเทพยดาทั้งหลาย เพราะความไม่ประมาท บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญความไม่ประมาทไม่ว่าในกาลไหนๆ บัณฑิตทั้งหลายย่อมติเตียนความประมาท

มงคลที่ ๓๐ สนทนาธรรมตามกาล - ปุจฉา-วิสัชนา

ดังเช่นในสมัยพุทธกาล เหล่าทวยเทพในสวรรค์จะลงจากเทวโลก เพื่อมาฟังธรรมจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านถือว่าการมาฟังธรรมเป็นกรณียกิจที่สำคัญ เทวดาแต่ละองค์ที่ลงจากเทวโลกในยามราตรี ต่างไม่มาเปล่า ไม่ใช่เตรียมมาฟังธรรมอย่างเดียว ท่านจะเตรียมคำถามที่ดีๆไว้อย่างน้อย ท่านละ ๑คำถาม เพื่อนำมาทูลถามพระพุทธองค์

มงคลที่ ๑๐ มีวาจาสุภาษิต - กัลยาณวาทะ

นิครนถ์นาฏบุตร เจ้าลัทธิเดียรถีย์ที่ไม่ชอบใจในพระบรมศาสดา เพราะศรัทธามหาชนของตนเองห่างเหินไป จึงแต่งปัญหาข้อหนึ่งเป็นโอวัฏฏิกสาระ คือปัญหาวนเวียน ไม่มีใครสามารถแก้ได้ ปัญหานี้นิครนถ์ใช้เวลา ๔ เดือน จึงคิดออก และยุให้อภัยราชกุมารเรียนปัญหานั้นจนแตกฉาน เพื่อจะได้ส่งไปโต้วาทะกับพระผู้มีพระภาคเจ้า

มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๘ ( แก้ปมปริศนา )

ในครั้งนี้ ยังคงนำเรื่องมโหสถบัณฑิตผู้มีปัญญาเฉียบแหลมมาให้ได้ติดตามกันต่อ แม้มโหสถบัณฑิตอายุยังน้อย แต่ก็สามารถแก้ไข หรือพิจารณาอรรถคดีต่างๆ ได้ถูกต้องแม่นยำอย่างน่าอัศจรรย์ จนชนะใจอำมาตย์ว่า บุคคลนี้แหละที่พระราชาทรงสุบินนิมิตว่า ทรงเห็นไฟกองเล็กๆ ผุดขึ้นท่ามกลาง ไฟกองใหญ่ ๔ กอง ไฟกองเล็กนี้สว่างไสว พุ่งขึ้นไปได้ถึงพรหมโลกทีเดียว