การป้องกันน้ำท่วมในเขตอำเภอคลองหลวง

พยายามรักษาคันดินกั้นน้ำเสริมกระสอบทรายเลียบคลองระพีพัฒน์เอาไว้ เนื่องจาก น้ำจากทางเหนือซึ่งอยู่บนพื้นที่สูงกว่าเรา ทยอยไหลลงมาเรื่อยๆ ถ้าไม่มีทางระบายน้ำออกจากคลองระพีพัฒน์ คันดินกั้นน้ำเสริมกระสอบทรายที่ทำไว้จะพังแน่นอน

ความเชื่อเรื่องการนอนตรงกับเสา ขื่อ ประตู หรือกระจก

คำถาม : ความเชื่อโบราณที่ห้ามนอนตรงกับเสา ขื่อ ประตู หรือกระจก เป็นเรื่องจริงไหมคะ คือเคยนอนตรงกับเสาบ้าน แล้วนอนไม่หลับอยู่หลายวัน พอลองย้ายที่นอนดู หลังจากนั้นก็นอนหลับ จึงอยากทราบว่า ความเชื่อเหล่านี้ เป็นเรื่องจริง หรือไม่คะ

พระภิกษุสามเณรและเจ้าหน้าที่วัดพระธรรมกาย กู้คันดินแตก ที่คลองระพีพัฒน์

ภารกิจสู้ภัยน้ำท่วม อ.คลองหลวงที่พระวัดพระธรรมกายออกช่วยชาวบ้านซ่อมคันดินกั้นน้ำไว้ได้ ณ ริมคลองระพีพัฒน์

เปิดรับบริจาคช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วม สปป.ลาว

มูลนิธิธรรมกาย เปิดรับบริจาคช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วม (เขื่อนแตก) ที่ แขวงอัตตะปือ สปป.ลาว โดยบริจาคได้ที่จุดรับบริจาค “ช่วยเหลือผู้ประสบภัย” ณ หอฉันคุณยายอาจารย์ฯ โทร. 087-513-7774, 02-831-1250-2

ร่างกายดำรงภาวะปกติได้อย่างไร

การที่ร่างกายดำรงภาวะปกติได้นั้น อวัยวะทุกส่วนจะต้องทำงานพร้อมกันเป็นปกติ และต้องทำงานประสานสัมพันธ์กันเป็นอย่างดีเมื่อเจาะลึกเข้าไปในหน่วยย่อยของภายในของอวัยวะ

ร่างกายขาดน้ำทำให้เกิดผลเสียอย่างไร ตอนที่ ๒

มัก...จะมีอาการปวดศีรษะตุ๊บๆ เพราะอาการขาดน้ำทำให้เลือดข้น

อานิสงส์การเป็นศรีภรรยาที่ดี

แม่น้ำเป็นที่อยู่แห่งฝูงปลา ย่อมหลั่งไหลไปสู่สาครท้องทะเลหลวง ซึ่งจะประมาณมิได้ มีสิ่งที่น่ากลัวอาศัยอยู่มาก และเป็นที่อยู่แห่งรัตนะหลายชนิด ฉันใด ห้วงบุญย่อมหลั่งไหลไปสู่นรชนผู้เป็นบัณฑิต ให้ข้าว น้ำ เครื่องนุ่งห่ม ที่นอน ที่นั่ง เครื่องปูลาด เหมือนห้วงน้ำหลั่งไหลเข้าไปสู่สาคร ฉันนั้น

เวทนา..เณรน้อยยอดกตัญญู ซื้อข้าวเยี่ยมพ่อที่ห้องขังทุกวัน

ชาวเน็ตแชร์ภาพ เณรน้อยยอดกตัญญู ซื้อข้าว-น้ำ ไปเยี่ยมพ่อที่ติดคุกทุกวัน ยืนร่ำไห้หน้าห้องขังด้วยความสงสารและคิดถึงพ่อ เป็นภาพที่น่าเวทนาต่อตำรวจและผู้ต้องขังรายอื่น ๆ

วัดพระธรรมกายนางาโน่ จัดงานบุญทอดผ้าป่าสามัคคี ฉลอง 20 ปี

วัดพระธรรมกายนางาโน่ ประเทศญี่ปุ่น ได้จัดงานบุญทอดผ้าป่าสามัคคี ฉลอง 20 ปีวัดพระธรรมกายนางาโน่

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 122

เมื่อมโหสถบัณฑิตทราบอุบายนั้นแล้ว ก็รำพึงว่า “เห็น ทีว่าพระเจ้าจุลนีคงจะไม่รู้จักเรา เอาเถอะเราจะแสดงให้ท้าวเธอได้ประจักษ์ว่ามิถิลานครเป็นเมืองอู่ข้าวอู่น้ำ ต่อให้ถูกล้อมสักกี่ปีก็ไม่มีวันอดตาย”