อานุภาพดวงแก้วคุณยายฯ ตอน แก้วดูดทรัพย์

ลูกเชื่อมั่นในบุญว่าบุญมีจริง ไม่ว่าเศรษฐกิจจะเป็นอย่างไร เราต้องไม่ทิ้งบุญ

ยอดขายทะลุล้านภายในวันเดียว

ลูกได้เจออานุภาพบุญกฐิน ที่ช่วยให้ลูกมียอดขายเกินล้านภายในวันเดียว

แม่ค้าริมทางเท้า ยอดนักสร้างบารมี

ลูกและจันทน์มั่นใจมากๆว่า เป็นเพราะอานุภาพบุญจริงๆ ถ้าเราสองคนไม่ได้มาเจอพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ไม่มาเจอพี่ๆที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมประตูน้ำ เราก็คงไม่มาถึงจุดนี้ เพราะเราเริ่มต้นชีวิตด้วยตัวกับหัวใจ ไม่มีปัจจัย มีเพียงแรงที่เราอยากทำมาหากินแบบสุจริต แต่บุญพาลูกไปในทุกที่ ให้พบแต่สิ่งที่ดีๆ เจริญขึ้น มันไม่น่าเชื่อว่าเพียง 3ปีของการเข้าวัด บุญจะแรงขนาดนี้ ถ้ารู้อย่างนี้จะรีบมาให้เร็วกว่านี้ จะได้รวยเร็วรวยแรงกว่านี้ค่ะ

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 115

มโหสถบัณฑิตจึงได้เรียกเหล่าทหารผู้เป็นสหายบริวารที่เป็นสหชาติทันที แล้วแจ้งแผนการที่จะทำลายพิธีดื่มชัยบานของพระเจ้าจุลนีว่า “สหาย ทั้งหลาย ที่เราต้องเรียกพวกท่านมาประชุมพร้อมกันในครั้งนี้ ก็เพราะมีภารกิจสำคัญ ที่จะต้องอาศัยความร่วมมือร่วมใจของทุก ๆ คนช่วยกันทำให้สำเร็จ”

มงคลที่ ๑๐ มีวาจาสุภาษิต - พูดดีเป็นศรีแต่ตัว

เรื่องราวของนายพรานผู้เป็นบัณฑิต ที่ถูกลูกเศรษฐีทั้ง ๔ คน มาขอชิ้นเนื้อที่ตนหามาได้ โ็ดยที่ลูกเศษฐีจะผลัดกันเข้ามาขอทีละคน ดูว่าใครจะได้เนื้อส่วนไหน แล้วนายพรานได้ใช้วาจาที่ลูกเศรษฐีแต่ละคนพูดนั้นเป็นเครื่องตัดสินว่าจะให้ส่วนใดของชิ้นเนื้อ หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านพ้นไป นายพรานพร้อมครอบครัวถึงกับได้เข้าไปอยู่ที่คฤหาสน์ เพราะด้วยวาจาของตน

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 110

เมื่อ ได้ทราบถึงสิ่งของอันเป็นที่ต้องพระทัยของพระราชาทั้ง ๑๐๑ พระองค์แล้ว มโหสถบัณฑิตจึงได้มอบหมายให้ช่างวังหลวงทำเครื่องราชูปโภคต่างๆขึ้นมา เป็นกุณฑลบ้าง ฉลองพระบาทบ้าง พระขรรค์บ้าง สุวรรณมาลาบ้าง ตามแต่พระราชาเหล่านั้นจะทรงโปรดปราน

เพื่อนแท้คือบุญ

สหาโย อตฺถชาตสฺส โหติ มิตฺตํ ปุนปฺปุนํ สยํ กตานิ ปุญฺญฺานิ ตํ มิตฺตํ สมฺปรายิกํ. สหายเป็นมิตรของคนผู้มีความต้องการเกิดขึ้นบ่อย ๆ บุญทั้งหลายที่ตนทำ เอง บุญนั้นจะเป็นมิตรในสัมปรายภพ

เป็น อยู่ คือ...วิถีชาวเขมร

เป็น อยู่ คือ.... วิถีชาวเขมร ในอดีตนั้นชนชาติที่อาศัยอยู่ในดินแดนนี้คือขอม ต่อมาเรียกว่าเขมรจนเป็นกัมพูชาเช่นปัจจุบัน ประชากรที่อาศัยในกัมพูชาส่วนมากเป็นชาวกัมพูชาร้อยละ 96 นอกจากนั้นเป็นชาวเวียดนาม จีน และอื่นๆ

ผู้ถึงความพินาศ

ผู้ใดเมื่อบุคคลกล่าวสอนอยู่ ไม่ทำตามคำสอนของผู้ปรารถนาประโยชน์ ผู้อนุเคราะห์ด้วยประโยชน์เกื้อกูล ผู้นั้นย่อมถึงความพินาศ ย่อมเศร้าโศกเหมือนกาที่ไม่เชื่อฟังคำของนกพิราบ ตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู

กาฬกัณณิชาดก ชาดกว่าด้วยมิตร

“พวกเธอจงเชื่อเถิด ขึ้นชื่อว่ามิตร ย่อมเกื้อกูลต่อกันเสมอ แม้มิตรนั้นจะตกต่ำในฐานะ แต่เมื่อจิตใจร่ำรวยดังนี้ มิตรอย่างเราก็ต้องอนุเคราะห์ให้ทรัพย์เป็นทุนกับเขายิ่งๆ ขึ้นไป”