要舍弃心、爱有钱

หลังจากแม่จากพ่อมาแล้ว ตั้งแต่ตัวลูกอายุได้ 2 ขวบ จนลูกอายุได้ 9 ขวบ แม่ก็ได้มาเจอกับพ่อเลี้ยง และพ่อก็ได้เขียนจดหมายถึงแม่อนุญาตให้แม่มีสามีใหม่ได้ โดยที่พ่อต้องตัดใจลา

你的方法比较慢，我的比较快

ท่านได้เคยพบกับหลวงปู่วัดปากน้ำ ซึ่งหลวงปู่ท่านได้พูดว่า “ของท่านนะมันช้า เอาของเราดีกว่า” แล้วท่าน (หลวงปู่วัดปากน้ำ) ก็สอนภาวนาให้หลวงลุง

往天寻爱

จนที่สุดก็ถูกธนาคารยึดทรัพย์ บ้าน 14 หลัง ที่ดิน 7 ไร่ ใช้หนี้หมด 360 ล้าน ญาติเชื้อวงศ์วารออกมาแต่ตัว...ทุกชีวิตในช่วงนั้นมีแต่ความเครียด...รอย ยิ้มและเสียงหัวเราะที่เคยมีก็แทบจะไม่เหลือเลย...ขนาดดูนิ้วมือทั้งห้า แล้วก็ไม่สามารถห้าห้าห้าได้

柔声说爱

คุณอาของลูก เป็นชาวคริสต์ ท่านมีการงานดี จนได้เป็นถึงผู้ว่าราชการจังหวัด ต่อมาท่านได้ปราบปรามยาเสพติดอย่างเข้มแข็ง กระทั่งถูกลวงไปฆ่าในโรงแรมอย่างอเน็จอนาจ และอำพรางคดีว่าเป็นเรื่องชู้สาว เป็นข่าวใหญ่หน้า 1 ในหนังสือพิมพ์อยู่นาน กระทั่งผู้ทำความผิดถูกจับ

三轮车夫

在七十年前的中国，我在农夫的家庭中出生，当我差不十岁多时就爆发了战争。父亲被征入伍，母亲就带我和三个妹妹乘船到了泰国。我们逃亡到泰国，后来父亲也跟着我们一起逃到泰国来。父亲受雇当三轮车夫，母亲受雇在家纺纱和织布。直到每个孩子长大而有自己的工作，父母亲就退休了。当母亲年纪大时，就患了糖尿病，然后她跌倒，臀部的骨头破裂要入医院开刀而治疗约两个月就往生，享年七十四岁。

亲爱的外婆

我有五个兄弟姐妹，我是老大，父亲是从中国，来经营买卖生意。他很努力让家庭有稳定的生活，可他不太爱说话。所以教导孩子的任务，就落在母亲的身上。每晚睡前母亲会教孩子们诵经礼佛。当母亲四十七岁，当时她月经已没有了，可是还有血渗出来，她就去看医生，检查后就发现她患了第三期的子宫癌，且癌细胞蔓延到脑部，使她变成行动缓慢，反应迟钝的人。

男人生命中的一次

在我小时候，曾有五、六次差一点往生的际遇。例如：有一次在我十二岁那年，当天我去家附近的池塘戏水。这个池塘，是因泥土被挖去卖而形成的，足足有六米深。我站在池塘边，然后就跳到池塘里，我两脚一直沉到池塘底，且被池塘底的泥土粘得很紧，不管怎么移动，都拔不出来。最后我尽量用全力跳出，才可以从泥土中挣脱出来，差一点就溺毙了。

动手

ฝ่ายแม่สามียังไม่สะใจบอกให้สามีมาตบตีลูกซ้ำอีก บอกว่า “เอามันเลย ตบให้ตายเลย” เอากันอย่างนี้เลยเหรอ ได้คราวนี้ลูกได้สติจึงคว้ารองเท้าส้นสูงของลูก ตีกลับไปที่หน้าสามี อย่างไม่ยั้งจนดั้งหัก แล้วก็หันไปจะเล่นงานแม่สามี ลูกชี้หน้าแล้วบอกว่า “คราวนี้...ตัวแกแล้วล่ะ”

他们快乐得洗坟地

ชีวิตคือละคร ลูกพิการ..ผลพวงจากการแต่งงานระหว่างเครือญาติที่สุดท้ายก็จบด้วยการเลิกรา ...คนทรงเจ้ากับการล้างป่าช้า เด็กที่เห็นองค์พระอยู่กลางท้อง และคำถาม 1. การล้างป่าช้าได้บุญหรือไม่อย่างไร และการนำศพมาทำพิธีแบบจีน บรรดาศพไร้ญาติจะได้บุญมากน้อยขนาดไหน 2. บุพกรรมใดทำให้ลูกสาวพิการและโดนพ่อทิ้งไป เขามีบุญพอจะเลี้ยงตัวเองได้ไหม

没有煮饭的人

ลูกคิดว่าไหน ๆ มาวัดแล้วจะแอบสำรวจ และสังเกตทุกสิ่งรอบตัวในวัดตามที่สื่อลงข่าว จากวันเป็นเดือนเป็นปีจนถึง ทุกวันนี้ ลูกกลับเห็นแต่สิ่งดี ๆ เห็นแต่ภาพประทับใจเสมอมา ลูกจึง “รักวัด..โดยไม่รู้ตัว” ทำบุญทุกบุญ และมาวัดทุกวันไม่ขาดเลยค่ะ