ความประทับใจของ สามเณรกองพันอัญเชิญ ตอนที่ 2
1. ลูกเณร ชื่อ สามเณรทวีศักดิ์ ท้าวศิริ หรือสามเณรลีโอ เป็นชาวเจียงใหม่ครับ อายุ 13 ปี 2. กระผม สามเณร ฐาปนาวุฒิ คงช่วย (ป.ธ. 5) อายุ 20 ปี
โอวาทจากคุณครูไม่ใหญ่เรื่องเตรียม กาย วาจา ใจ ให้พร้อมก่อนเดินธุดงค์ฯ
เส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นง่ายๆ ใครได้เดินในเส้นทางนี้ก็ดี หรือได้มีส่วนร่วมสนับสนุนถวายกำลังใจแด่พุทธบุตรเนื้อนาบุญนี้ก็ดี ล้วนเป็นผู้มีบารมีแก่ๆทั้งสิ้น พอเขาเห็นความสงบเสงี่ยมสง่างามทั้งพระทั้งโยม
งานผูกพัทธสีมาอุโบสถวัดพระธรรมกายบาวาเรีย เยอรมนี
กระผม “ลูก Art องอาจ ธรรมนิทา” ขอกราบถวายรายงานข่าวบุญสว่างในห้วงแห่งการนับเวลาถอยหลังสู่งานบุญสุดปลื้มครั้งยิ่งใหญ่ในสามภพ นั่นคือ “พิธีผูกพัทธสีมาประดิษฐานลูกนิมิต สถาปนาอุโบสถวัดพระธรรมกาย บาวาเรีย สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี” 24 พฤษภาคม พ.ศ.2558 ที่จะถึงนี้ครับ
สาเกตชาดก ชาดกว่าด้วยวางใจคนที่ชอบใจ
ครั้งเมื่อพระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดอัญชนวัน เมืองสาเกต เช้าตรู่วันหนึ่ง พระพุทธองค์พร้อมหมู่ภิกษุสงฆ์ได้เข้าไปบิณฑบาตในเมืองสาเกต พบพราหมณ์ผู้หนึ่งเดินสวนไปนอกเมือง จู่ๆ พราหมณ์ผู้นั้นก็เข้ามาหมอบแทบเท้า จับข้อเท้าไว้แน่น “ ลูก ธรรมดาบุตรต้องปรนนิบัติบิดามารดาในยามแก่ชรามิใช่หรือ ทำไมลูกจึงไม่มาเยี่ยมเราเลย
มงคลที่ ๓๑ บำเพ็ญตบะ - แม้ตายก็ไม่ทิ้งธรรม
คืนนั้น มีนายพรานคนหนึ่งเห็นท่าน คิดว่าเป็นเนื้อ พุ่งหอกออกไป หอกได้ปักทะลุอก ครั้นนายพรานเห็นว่าเป็นพระ ก็ตกใจรีบเข้าไปหา พระเถระตั้งสติใจไม่เคลื่อนจากฐานที่ตั้งของใจ ท่านขอให้นายพรานชักหอกออก แล้วเอาเกลียวหญ้าอุดปากแผลไว้ แม้เลือดจะไหลไม่หยุด แต่สภาวะใจของท่านยังคงสงบนิ่งไม่กระเพื่อม ท่านตั้งใจมั่นว่าจะเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แม้ตายจะไม่ทิ้งธรรม
มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต - สัมมาทิฏฐิ ( ๖ )
พระราชาสดับเช่นนั้น ทรงปฏิเสธทันทีว่า "ลูก เอาทรัพย์ไปใช้เช่นนี้ไม่เกิดประโยชน์เลย เลิกให้ทานเถิดลูก ลูกควรจะนำทรัพย์ที่พ่อจะให้นี้ ไปใช้จ่ายเที่ยวเล่นสนุกสนานให้เต็มที่ ไม่ต้องไปคิดถึงใคร และภพชาติต่อไปก็อย่าไปกังวล ลูกจงเก็บเกี่ยวความสุขในชาตินี้ให้เต็มที่เถิด"
โอ้เจ้าหนี้
หญิงชาวไต้หวัน...เธอต้องกำพร้าพ่อ ตั้งแต่ยังเด็ก แม่ของเธอต้องทำงานหนัก เพื่อหาเงินมาเลี้ยงลูกๆ ทั้งๆที่ไม่มีความรู้ ต่อมาแม่ของเธอมีสามีใหม่ เพื่อหวังว่าจะเป็นที่พึ่ง ช่วยกันหาเลี้ยงครอบครัว แต่ทุกอย่างกลับเลวร้ายลง...หลังจากพ้นมาจากพ่อเลี้ยง ได้อยู่กันพร้อมหน้าแม่-ลูก เธอกับแม่ก็ต้องมาทำงานหาเงินใช้หนี้ให้กับภรรยาของน้องชายอีก...เมื่อเธอมีคนรัก หวังว่า เขาคือคนที่ใช่ แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง
5 กฎเล็กสุขภาพดีสไตล์ชีวจิต
อะไร...ที่ทำให้ต้องเปลี่ยนใจ
พออ่านไป...อ่านไป...ผมก็รู้สึกว่า มันโดนตัวเองอย่างจัง คิดว่า ทำไมมันช่างเหมือนความรู้สึกของผมเสียเหลือเกิน ผมโทรศัพท์ติดต่อผู้นำบุญทันที (ชื่อ พี่อ้อย เป็นคุณแม่ของ คุณองอาจ ธรรมนิทา) และนับจากวันนั้น ประตูใจที่ถูกปิดมานานเกือบ 20ปี ก็เริ่มแง้มเปิดขึ้น ทำให้ผมยอมมาวัดครั้งแรก เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ.2549 ซึ่งตรงกับช่วงธุดงค์ปีใหม่พอดี
รณรงค์รับโทร.-ใช้สวัสดีแทนฮัลโหล