บุพกรรมของพระพุทธเจ้าตอนที่ ๓

หมู่สัตว์ที่มาเกิดแล้วจำจะต้องตายในโลกนี้ ย่อมทำกรรมอันใดไว้ คือบุญและบาปทั้งสองประการ บุญและบาปนั้นแล เป็นสมบัติของเขา และเขาจะพาเอาบุญและบาปนั้นไป อนึ่ง บุญและบาปนั้นย่อมเป็นของติดตามเขาไปประดุจเงาติดตามตัวไปฉะนั้น เพราะฉะนั้น บุคคลพึงทำกัลยาณกรรม สะสมไว้เป็นสมบัติในปรโลก ด้วยว่า บุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก

มาร ๕ ฝูง

ประทีปที่ส่องแสง ถ้ามีแสงน้อย ย่อมดับไปด้วยลมได้ เหมือนเถาวัลย์ที่เหี่ยวแห้งไป ฉันใด ท่านก็จงเป็นผู้ไม่ถือมั่น แล้วกำจัดมาร ผู้มีโคตรเสมอด้วยพระอินทร์ฉันนั้นเถิด เมื่อท่านกำจัดมารได้อย่างนี้แล้ว เป็นผู้ปราศจากความกำหนัดพอใจในเวทนาทั้งหลาย จะเป็นผู้มีความเย็น รอคอยเวลานิพพานในอัตภาพนี้ทีเดียว

วินัยทางโลกกับวินัยทางธรรมแตกต่างกันอย่างไร

คำถาม : วินัยทางโลกกับวินัยทางธรรมแตกต่างกันอย่า­งไร แล้วเราควรจะฝึกตนให้เป็นผู้มีวินัยอย่างไรครับ?

การอธิษฐานที่ถูกต้องทำให้เป็นนิสัย-วงจรชีวิต

การอธิษฐาน คือ การวางแผนการใช้บุญข้ามชาติ ว่าจะเอาบุญไปใช้อะไร ให้ส่งผลตามทิศทางที่เราอธิษฐานตั้งความปรารถนาเอาไว้

ขอเชิญร่วมจัดพิมพ์สมุดภาพครบรอบ 10 ปี ศูนย์สมาธิฯ จอร์แดน-ไทย

ขอเชิญร่วมจัดพิมพ์สมุดภาพครบรอบ 10 ปี ศูนย์สมาธิฯ จอร์แดน-ไทย "Gift from Happiness " หนังสือ​แห่งเส้นทางสันติภาพในแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์ของตะวันออกกลาง ที่คัดสรรโอวาทการปฏิบัติสมาธิ เพื่อ​การ​เข้าถึง​สันติ​สุขภายใน เนื่องใน​วาระ​ครบรอบ​ 10 ปี​ศูนย์​สมาธิ​จอร์แดน​ -​ ไทย​ ฯ

สามีไม่ชอบวัด

เคยด่าว่าพระ แต่ก่อนตายกลับตัวกลับใจได้ ตายแล้วไปไหน, บุพกรรมใดทำให้ถูกขัดขวางในการสร้างความดีสร้างบารมี

ปรโลกนิวส์ ตอน ฆ่าตัวตาย เพราะปากร้ายทวงหนี้ในอดีต ตอนจบ

ต่อจากตอนที่แล้ว...พระธรรมกายได้เมตตานำตัวลูกชายของลูกออกจากยมโลกของมหานรกขุมที่ 1 ไปบังเกิดเป็น “เทพบุตรสุดหล่อ” อยู่ที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์เฟส 2 นั้น พระธรรมกายก็ได้ไปปรากฏกายอยู่ที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์เฟส 2 ด้วย

ทุกข์เพราะกาม

“กาม” เป็นต้นเหตุสำคัญที่ก่อให้เกิดความหิวกระหายในใจของเรา ความอยากในกามได้คอยครอบงำ และบงการชีวิตเรา ให้เรารู้สึกไม่พอใจในสิ่งที่เรามี

สิ่งที่บรรพบุรุษรอคอย

ความวิบัติอันเป็นโทษทางกาย ๓ ประการคือ การฆ่า การลัก การประพฤติผิดในกาม และโทษทางวาจา ๔ ประการคือ พูดโกหก หยาบคาย ส่อเสียด เพ้อเจ้อ และโทษทางใจ ๓ ประการคือ อภิชฌา พยาบาท มิจฉาทิฏฐิ ย่อมมีวิบากเป็นทุกข์

เฮือกสุดท้ายของชีวิต (๒)

นรชนผู้มีอันจะต้องตายเป็นสภาพ ระลึกถึงความดีที่ตนได้ทำแล้วนี้ ย่อมตั้งอยู่ในอริยธรรมในปัจจุบันนี้เอง บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญนรชนนั้น นรชนนั้นละโลกนี้ไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสุคติโลกสวรรค์