วิชาศีลธรรม สะกิดใจ

เมื่อลูกเรียนวิชา ‘ศีลธรรม’ ในโรงเรียน ขณะที่ลูกกำลังอ่านหนังสือเรียน คำว่า ‘ปัตจัตตัง…รู้ได้เฉพาะตน’ คำนี้สะกิดใจลูกอย่างประหลาดในครั้งแรก และเคยเป็นนักบวชของศาสนาคริสต์ที่เคร่งครัดมาก

ขอเขามาได้เดี๋ยวเดียว

หลังจากที่คุณหมอได้พิสูจน์ว่าคุณปู่เสียชีวิตแล้ว อยู่ดีดี เวลาประมาณ 3 ทุ่ม คุณปู่ก็ฟื้นขึ้นมา แล้วพูดกับพ่อของลูกว่า....

แม้จดหมายจะเป็นหมัน...แต่ฉันก็รักครู

จดหมายฉบับนั้น คุณพ่อของลูกเป็นผู้รับโดยท่านเก็บไว้ไม่ให้ลูกอ่าน และหลังจากนั้นคุณพ่อเปลี่ยนความตั้งใจไม่ให้ลูกมาเรียนที่กรุงเทพฯ ทั้งที่ลูกเตรียมตัวพร้อมแล้ว

เพื่อนกันไม่มีวันหยุด

อีกทั้งแม่ของลูกเองและแม่ของเพื่อนกัลยาณมิตรยัง เคยจำผิดอีกด้วยว่าเพื่อนของลูกเป็นตัวลูกเอง เพื่อนคนนี้ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลลูกมาโดยตลอดในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะในยามที่ลูกทุกข์ยากลำบากในชีวิตก็คอยอยู่เคียงข้างให้กำลังใจอยู่ เสมอ ชักชวนกันทำความดี ทำบุญร่วมกันเป็นประจำเสมอมา

สัมผัสที่หก

ครอบครัวของสามีมีบุพกรรมมาอย่างไร จึงเกิดเป็นชาวคริสต์ที่เชื่อเรื่องตายแล้วเกิดใหม่ ต่างจากชาวคริสต์ทั่วไปที่เชื่อว่าตายแล้วไปอยู่กับพระเจ้า

คาถา...ค้นหาพระเครื่องโบราณ

มีอยู่ครั้งหนึ่ง พ่อได้ท่องคาถา“หัวใจฤาษี” แล้วอธิษฐานขอพระเครื่อง 3 องค์ จากพื้นโล่ง ๆ พออธิษฐานจบก็มีพระเครื่องปรากฏข้างหน้า แต่ครั้งนั้นมีพระเครื่องเกินที่ขอไว้ เมื่อจะหยิบ พระเครื่องที่เหลือได้วิ่งทะลุพื้นทรายหายเข้าไปในถ้ำทันที จึงได้เฉพาะที่ขอไว้ 3 องค์เท่านั้น

กลัวขึ้นคาน

ต่อมา ปี พ.ศ. 2542 ลูกอายุได้ 30 กว่าแล้ว ก็เริ่มกลัวจะขึ้นคานเหมือนที่เพลงเขาว่าไว้ ก็เลยอธิษฐานขอให้ได้เจอเนื้อคู่ที่ดี ไม่ดื่มเหล้า ไม่เจ้าชู้ ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน และขอให้รักลูกอย่างแท้จริง อยู่มาวันหนึ่งขณะที่ลูกเดินอยู่ในห้างสรรพสินค้า จ.เชียงใหม่

ตำรวจมา ขาไพ่ก็กระเจิง

่ท่านชอบตั้งวงเล่นไพ่กับเพื่อน ๆ ของท่าน มีอยู่ครั้งหนึ่งขณะที่คุณแม่และขาไพ่ทั้งหลายกำลังตั้งวงกันอยู่ ลูกถูกใช้ให้ไปซื้อโอเลี้ยง ขากลับนึกสนุก พอมาถึงข้างบ้านจึงตะโกนจนสุดเสียงว่า “ตำรวจมา” ปรากฏว่าได้ผลค่ะ คือวิ่งกันอย่างไร้ทิศทาง บางรายที่ขาไม่ดีไปไหนไม่ได้ถึงกับฉี่ราดเลยค่ะ

อะโลฮ่า ศิลาอาถรรพ์ มาดามเปเล่

ลูกเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาน้องใหม่ จากเกาะฮาวาย อาถรรพ์ก้อนหินลาวาจากเกาะ Big Island (บิ๊ก ไอส์แลนด์) ว่ามาดามเปเล่จะสาปแช่งคนที่นำหินลาวากลับไป แต่นักท่องเที่ยวส่วนมากไม่ทราบ จึงเก็บหินไป จากนั้นพวกเขาก็ล้มป่วยอย่างหนัก ธุรกิจล่ม

ชีวิตต้องสู้

ลูกก็มีชีวิตอยู่อย่างลำเค็ญ ต้องตรากตรำทำงานหนักตั้งแต่เล็ก ต้องเดินทางไปตักน้ำจากบ่อที่ห่างไกลจากบ้านเป็นกิโล หาบน้ำถังใหญ่จนตัวเอียง เพื่อใส่ตุ่มไว้ใช้ ลูกต้องอยู่บ้านที่มุงด้วยหญ้าคาครึ่งหนึ่งสังกะสีผุๆครึ่งหนึ่ง เพื่อให้พออยู่ได้ ซึ่งหลังคาสังกะสีก็มีรอยตะปูพรุนไปหมด พอฝนตกก็หนาวเปียกแทบจะนอนไม่ได้ เพราะน้ำรั่วทั้งบ้าน ลูกต้องอยู่อย่างอัตคัด หนำซ้ำยัง..