เมื่อพบองค์พระภายใน โรคร้ายก็กลายเป็นเรื่องธรรมดา

ต่อมา ผมมีอาการแน่นๆที่หน้าอก จึงไปหาหมอ หมอบอกว่า "คุณเป็น มะเร็งในเม็ดเลือด" ได้ยินคำว่า “มะเร็ง” แต่ผมกลับรู้สึกเฉยๆ เพราะใจผมอยู่กับองค์พระ จนหมอแปลกใจว่า ทำไมผมมีกำลังใจดีมากผิดกับผู้ป่วยคนอื่น ผมคิดว่า “โรคภัยไข้เจ็บก็ให้เป็นหน้าที่ของหมอไป ส่วนเรื่องจิตใจเป็นหน้าที่ที่เราต้องดูแลเอง”

จงถอนวัชพืชแห่งความสงสัยออก

ผมนิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนตัวหายไป เหลือแต่เส้นขอบโครงร่างกายกับองค์พระที่กลางท้อง ชัดเจนจนเห็นขดก้นหอยวนตามเข็มนาฬิกา ผมรู้สึกตื่นเต้นและสงสัยว่า ตัวผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่ก็ฉุกคิดถึงคำสอนที่ว่า “จงถอนวัชพืชแห่งความสงสัยออก แล้วปลูกเมล็ดพันธุ์แห่งความเชื่อมั่นว่า ที่ศูนย์กลางกายของเรามีดวงธรรมและพระธรรมกายอยู่จริง”

เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ (4)

น่าอัศจรรย์ครับ คนมารับพระจากท่านก็หลายหมื่นคน แต่ท่านก็ยังจำได้ว่าท่านได้ให้ไปแล้ว หลวงพ่อ...ท่านกล่าวว่า พระของท่านเป็นพระที่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่ทำเพื่อเป็นธุรกิจการค้า แต่เพื่อเป็นของขวัญให้กำลังใจแก่ผู้ที่ศรัทธา แต่ถ้าผู้ใดคิดไม่ดี ถ้าเอาของท่านไปทำอย่างหนึ่งอย่างใดมา มันก็เกิดอันตราย เช่นเรื่องนี้

คิดถึง ก็มาถึง เลยได้เข้าถึง

จากนั้น ดวงแก้วใสๆ สว่างๆ ก็ผุดซ้อนขึ้นมา ค่อยๆผุดขึ้นมาจนมากมายนับไม่ถ้วนเลยครับ ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนกับนั่งบนพรมวิเศษอันแสนวิเศษที่สุด แสนจะนุ่มนวล ที่กำลังลอยล่องไปกลางอากาศ ผมมีความสุขมากๆ สุขจนขนลุกชูชันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว วันนั้น นั่งสมาธิจนกระทั่งพระอาจารย์กล่าว สัพเพฯ... ก็ยังไม่อยากลุกเลยครับ

เรียนดี ทุนฟรี ครูอาจารย์สนับสนุน เพราะบุญอะไร

เขาเป็นคนเรียนดี เรียนเก่ง มักสอบได้ที่หนึ่งเสมอๆ ได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาโท ได้ทุนเรียนต่อปริญญาเอกแบบไม่มีข้อผูกมัดให้ต้องมาใช้ทุนคืน แถมยังได้เงินเดือนระหว่างเรียนอีกด้วย...เขาประกอบเหตุมาอย่างไร...ที่นี่มีคำตอบ

สมาธิเป็นของสากล ทุกคนทำได้ ถ้าได้ทำ

หลังจากนั้นเราก็ย้ายไปอยู่ตุรกี ตอนนั้นลูกอยากดู TV ช่องไทย ซึ่งอาเหม็ดก็พยายามจูนให้ ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญที่เขาเปิดเจอช่อง DMC และบังเอิญยิ่งกว่านั้น คือภาพที่ปรากฏหน้าจอขณะนั้นคือ ภาพองค์พระธรรมกาย อาเหม็ดตื่นเต้นมากรีบเรียก “นี่ๆคุณรีบมาดูเร็ว องค์พระแบบนี้แหละที่ผมเห็นที่พังงา”

DMC มอบแต่สิ่งดีดี ถึงบ้านคุณ

สักพักก็เกิดเป็นดวงสว่างปรากฏขึ้นมากลางท้อง ดวงนั้น ใสและสว่างมาก เป็นดวงที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ และแสงนั้นก็ไม่แสบตา ผมมีความสุขมาก รู้สึกสงบ สบายและในขณะที่กำลังมองเพลินๆ อยู่ๆก็มีพลังบางอย่าง ดูดตัวผมลึกลงไปตรงกลาง วืด...วืด...ลงไปเลย ผมตกใจมาก จึงรีบลืมตาขึ้นมา

พุทธบุตรผู้มีบุญ

ตอนแรกที่นั่ง ก็มืดมิดครับ ไม่เห็นอะไร พอนั่งไปนานๆ ก็รู้สึกว่า มีแสงสว่างเกิดขึ้น แสงสว่างจากน้อยๆ จะค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆ ผมรู้สึกปีติและมีความสุขมากๆครับ

ชีวิตใหม่ในเส้นทางบุญ

เมื่อจิตสงบ ความปีติสุขก็แผ่ขยายซาบซ่านไปทั้งตัว เกิดอาการเย็นคล้ายขนลุกเกลียว ปรากฏแสงสว่างขึ้นที่ศูนย์กลางกาย จากจุดเล็กๆขยาย ใหญ่ขึ้นๆ เป็นแสงจ้าที่เหมือนโลหะสเตนเลสสะท้อนแสงกับดวงอาทิตย์ แต่นุ่มนวลไม่แสบตา นิ่งอยู่กับสภาวะนั้นไปสักพัก ก็เห็นองค์พระผุดซ้อนขึ้นมาและขยาย ใหญ่ขึ้นๆ

เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ (3)

“พวกแกไม่ต้องกลัวอด วิชชาธรรมกายจะเลี้ยงพวกแกได้ตลอดไป ขอให้ตั้งใจปฏิบัติกันก็แล้วกัน แล้วไม่มีวันอด วิชชาของเรามันเป็นวิชชาที่จริง ถึงจะถูกอะไรปิดบังก็ชั่วครั้งชั่วคราวเดี๋ยวก็หาย พวกแกคอยดูต่อไปเถอะ วิชชาธรรมกายต่อไปจะคลุมทั้งประเทศ แล้วถ้าตั้งใจปฏิบัติกันจริงๆ จะคลุมทั้งโลก จะป้องกันศาสนาได้ เพราะวิชชาธรรมกายเป็นวิชชาจริง พิสูจน์ได้”