สักกปัญหสูตร ตอนที่ ๒ (โคปกเทพบุตร)

การปฏิบัติธรรม เจริญสมาธิภาวนา เป็นกรณียกิจ คือ กิจที่ควรทำอย่างยิ่ง เพราะเป็นกิจหลักที่จะนำพาทุกๆ คน ให้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง คือ

มงคลที่ ๓ บูชาบุคคลที่ควรบูชา - มหาบูชานําพาสู่นิพพาน

เมื่อลงมือทำบุญแล้วต้องทำ ให้ดีที่สุด ประณีตที่สุด ให้ละเอียดประณีตทั้งของที่ทำถวายและน้อมถวายด้วยใจที่ละเอียดประณีต ทั้งก่อนถวาย ขณะถวายและหลังจากถวายมหาทานไปแล้ว ให้มีใจร่าเริงเบิกบานไม่คิดเสียดาย ประโยชน์ใหญ่ผลานิสงส์อันยิ่งใหญ่จึงบังเกิดขึ้น

งานนี้เพื่อเด็กดี V-Star

สำหรับการเตรียมงานในพื้นที่ ที่เรียกว่า อลังการงานสร้างที่สุด ตั้งแต่มีการจัดงานวิสาขบูชาเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา เห็นจะเป็น การจัดทำนิทรรศการพุทธประวัติยาวที่สุดในโลก ที่เกิดขึ้นจาก Vision ของคุณครูไม่ใหญ่ ที่ตั้งใจทำสิ่งที่ดีที่สุด ประณีตที่สุด เพื่อบูชาคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

มหาสมัยสูตรครั้งที่ 3 (ตอนภพมารสะดุ้ง)

เราจะบอกมลทินอันยิ่งกว่ามลทินนั้น อวิชชาเป็นมลทินอย่างยิ่ง ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย เมื่อละมลทินนั้นได้แล้ว ย่อมเป็นผู้หมดจด

พระอัญญาโกณฑัญญะ ผู้รัตตัญญู (๒)

พระอัญญาโกณฑัญญะเถระนี้ เป็นผู้ตรัสรู้ตามพระพุทธองค์ก่อนใคร เป็นผู้มีความเพียรเครื่องก้าวหน้าอย่างแรงกล้า เป็นผู้ได้ธรรมเครื่องอยู่เป็นสุข อันเกิดแต่วิเวกเนืองนิตย์ คุณอันใดที่พระสาวกผู้ทำตามคำสอนของพระศาสดาพึงบรรลุ คุณอันนั้นทุกอย่าง พระอัญญาโกณฑัญญะเถระผู้ไม่ประมาท ได้บรรลุแล้วโดยลำดับ เป็นผู้มีอานุภาพมาก เป็นผู้ได้วิชชา ๓ เป็นผู้ฉลาดในเจโตปริยญาณ เป็นธรรมทายาทของพระพุทธองค์ มีปกติกราบไหว้ซึ่งพระบาททั้งสองของพระศาสดา

โกรธกันไปทำไม

บุคคลใดไม่มีความโกรธภายในจิตใจ และก้าวล่วงภพน้อยใหญ่มีประการเป็นอันมากเสียได้ เทวดาทั้งหลายไม่อาจเล็งเห็นวาระจิตของบุคคลนั้น ผู้ปลอดภัย มีสุขไม่มีโศก

พุทธศาสนากับภาษาไทย

พุทธศาสนามีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมทางด้านภาษาของไทย

มหาสมัยสูตรครั้งที่ 2 (ตอนรายนามเหล่าเทวา)

สติของชนเหล่าใด แล่นไปแล้วในพระพุทธเจ้าเป็นนิตย์ ทั้งกลางวัน และกลางคืน ชนเหล่านั้น เป็นสาวกของพระโคดม ตื่นอยู่ด้วยดีในกาลทุกเมื่อ

อัศจรรย์วันพระในเทวโลก

ตลอดเวลา 1 เดือน ตั้งแต่ข้างแรมจนถึงวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำ ในทุกเขตของมนุษยโลก จะมีเจ้าหน้าที่เขตระดับภุมมเทวา ตรวจดูความดีของมนุษย์ แล้วบันทึกในแผ่นลานทอง รวบรวมนำเสนอหัวหน้าเขตภุมมเทวาตามสายการปกครอง

น้อมใจไว้ในพุทธองค์

เราได้เป็นพระราชาสมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ เป็นใหญ่ในแว่นแคว้น ยินดียิ่งในกรรมของตน นี้เป็นผลแห่งการบูชาด้วยดอกไม้ ในกัปที่ ๙๑ แต่กัปนี้ เราโปรยดอกไม้ใด ด้วยกรรมนั้นเราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งพุทธบูชา ในกัปที่ ๘๐ เราได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ มียศอนันต์ สมบูรณ์ด้วยแก้ว ๗ ประการ เป็นใหญ่ในทวีปทั้ง ๔ ก็ด้วยอานุภาพแห่งพุทธบูชานั้น