เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ (10)

เรื่องราวความอัศจรรย์ของวิชชาธรรมกาย ที่ได้ถูกถ่ายทอดถึงรุ่นต่อรุ่นจากผู้ใกล้ชิดพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เมื่อครั้งอดีตนั้นมีมากมาย ดังเช่นเรื่องราวที่พระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์ ได้เมตตาถ่ายทอดให้ฟังต่อไปนี้ ท่านได้ประสบกับอานุภาพอันไม่มีประมาณของวิชชาธรรมกาย ด้วยตัวท่านเอง

ขอเชิญรับชมการถ่ายทอดสด พิธีขอขมา และรับผ้าไตร ในวันเสาร์ ที่ 17 กรกฎาคม 2553

พิธีขอขมา และรับผ้าไตร พระแสนรูป วันเสาร์ ที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ.2553 ณ วัดพระธรรมกาย โครงการบวชพระหนึ่งแสนรูป รุ่นเข้าพรรษา

ครูผู้ทำศิษย์เติบใหญ่ทั้งทางโลกและทางธรรม

ทุกๆครั้งที่ลูกได้สอนนักเรียน ลูกจะสอนด้วยความรัก เพราะคิดเสมอว่า เมื่อเราให้ความรักกับเขา เขาก็พร้อมจะเปิดหัวใจรองรับสิ่งที่ดีงามจากเรา ปัจจุบัน แม้มาอยู่อเมริกา ลูกจะไม่ได้ทำอาชีพครูแล้ว แต่ลูกคิดว่า สถานะของความเป็นครูนั้นไม่ได้จบลงเพียงแค่ในสถานศึกษา แต่จิตวิญญาณของความเป็นครู จะติดตามเราไปทุกหนทุกแห่ง

ขอเชิญร่วมงานสัมมนาเรื่องหลักฐานธรรมกายในคัมภีร์โบราณ

ขอเชิญร่วมงานสัมมนาบูชาธรรม 70 ปี พระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระเทพญารมหามุนี วิ. ฟังรายงานผลงานวิจัย "หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์โบราณ"

จดหมาย จาก...พระภิกษุ ผู้เป็นต้นเรื่องของ “แก้วกลางดอย”

พระศุภชัย คณสกฺโก (ศุภชัย พยุงจำปี)

"บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป" เมนูด่วนของชาวหอที่ต้องสร้างสรรค์

จริงหรือไม่ที่มูลนิธิธรรมกายบุกรุกป่าสร้างวัดตามวนอุทยานแห่งชาติ

ผู้บังคับบัญชาในกองอุทยานแห่งชาติ กรมป่าไม้ ท่านอยากให้เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าทุกคนเป็นคนดีมีคุณธรรม จึงมาขอให้หลวงพ่อช่วยอบรมศีลธรรมให้เจ้าหน้าที่พวกนี้

หน้าที่ของพระบรมโพธิสัตว์

แต่เมื่อนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง นึกถึงภารกิจที่ท่านสู้อุตส่าห์อบรมสั่งสอนลูกศิษย์ และชาวพุทธทั่วโลกขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเราจะเหน็ดเหนื่อยขนาดไหน ก็ยังไม่เท่ากับเศษเสี้ยวของความเหน็ดเหนื่อยกับภารกิจที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสองได้รับ เมื่อคิดอย่างนี้ ความเหนื่อยล้า ของลูกก็หายไป แต่กลับกลายเป็นกำลังใจ และเป็นพลังใจให้ลูกก้าวเดินต่อไปในหน้าที่ครู หน้าที่ที่คุณครูไม่ใหญ่ให้นิยามว่า “เป็นหน้าที่ของพระบรมโพธิสัตว์”

บุพกรรมใดทำให้ลูกมีฟัน ๒ ซี่ ตั้งแต่แรกเกิด

สมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ คุณพ่อของผมไปเป็นทหารญี่ปุ่นที่ไปบุกเมืองนานกิง ประเทศจีน ที่นั่นเป็นสมรภูมิเลือดที่คนจีนถูกทหารญี่ปุ่นสังหารมากที่สุด ว่ากันว่าถึงสามแสนคน ท่านรบอยู่ที่นั่นนานกว่า ๓ ปี

แม้มืดตื้อมืดมิด ก็มีสิทธิเข้าถึงธรรม

ไม่ว่าจะเห็นหรือไม่เห็นอะไร ลูกก็ขอแค่ให้ได้นั่งสมาธิ ไม่ยอมขาดเลย จนวันหนึ่งเหมือนลูกตกลงเหว แม้จะตกใจมาก แต่ยังครองสติได้ อยู่ในสภาวะที่พึงพอใจ สักครู่ลูกก็เห็นดวงสว่างเหมือนพระอาทิตย์ ขนาดเท่าฟองไข่ มีแสงสว่างอยู่ที่กลางท้อง ขณะนั้นความสุขก็พรั่งพรูแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเป็นความสุขที่ไม่มีความทุกข์เจือปน เหมือนเอาความทุกข์ออกจากตัวไป กองไว้หน้าบ้าน