โครงการบัณฑิตอาสา ฟื้นฟูศีลธรรมโลก
เมื่อสำเร็จการศึกษา น้องๆ หลายคนคงกำลังมองหางานเพื่อสร้างชีวิตในอนาคต ซึ่งแน่นอนว่า ทุกคนอยากทำงานที่ท้าทายความสามารถ ได้เรียนรู้ระบบงานใหม่
เป้าหมายสูงสุดของชีวิต
ผู้มีปัญญาเป็นเครื่องทรงจำ เรากล่าวว่า เป็นบัณฑิต เพราะการยึดได้ซึ่งประโยชน์ในทิฏฐธรรม และประโยชน์ในสัมปรายภพ
ระหว่างพระภิกษุทำบุญกฐินกับสาธุชนทำบุญกฐินจะมีอานิสงส์ต่างกันอย่างไร
การทำบุญเองกับการทำบุญแบบร่วมกันทำเพื่อให้ครบกอง เพราะกำลังทรัพย์มีน้อย จะมีอานิสงส์ต่างกันอย่างไร อย่างไหนจะได้บุญมากกว่า และทำให้เราได้สมบัติครอบครองเป็นของตัวเองคะ
ความสุขของคนดี
มิอาจปฎิเสธได้ว่า สิ่งที่มนุษย์ทุกคนต้องการคือ “ความสุข” แต่การตีค่าความสุขนั้นอาจมีบรรทัดฐานที่แตกต่างกัน
กองอาคาร 100 ปีคุณยายอาจารย์ฯ รับสมัครพนักงาน
กองอาคาร 100 ปีคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง รับสมัครพนักงาน ตำแหน่งวิศวกรและผู้ควบคุมงาน
อานิสงส์ของอาสาสมัครช่วยงานวัดและริ้วขบวน-ที่นี่มีคำตอบ
บุญที่ได้มาเป็นอาสาสมัครช่วยงานที่วัดอยู่เป็นประจำ และการรับบุญทำหน้าที่อาสาสมัครแผนกริ้วขบวนในพิธีกรรมงานบุญต่างๆ ของวัด จะมีอานิสงส์อย่างไรบ้าง
เราเป็นกัลยาณมิตรที่ดีพอหรือยัง ?
หากเราเข้าวัดปฏิบัติธรรมจนเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นกับตนเอง เราจะเกิดความรู้สึกอยากเป็นกัลยาณมิตรชักชวนคนที่เรารักให้มาปฏิบัติธรรมบ้าง แต่การทำหน้าที่กัลยาณมิตรนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะบางคนก็ประสบความสำเร็จ บางคนก็ล้มเหลว คือ ชวนคนทำความดีแล้วเขาไม่ทำหรือไม่เชื่อ ซึ่งหากเป็นดังนี้ เราควรมาสำรวจตัวเองดูว่า...เรามีคุณสมบัติของการเป็นกัลยาณมิตรมากน้อยเพียงใด ดังนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้หลักไว้ดังนี้...
คุณออกแบบชีวิต..ด้วยตัวเองได้
มนุษย์เราเกิดมาไม่มีใครสมบูรณ์พร้อม เรายังต้องการจะก้าวไปสู่จุดที่สมบูรณ์มากกว่านี้ คือ จุดที่พร้อมด้วยสิ่งที่มนุษย์ทั้งหลายปรารถนา เป็นต้นว่า มีครอบครัวดี การงานดี ร่ำรวยเงินทอง สุขภาพแข็งแรง เฉลียวฉลาด สง่างาม ฯลฯ แต่ตราบใดที่เรายังไม่รู้จักศักยภาพของตัวเอง เราก็คงจะยังไม่สามารถก้าวไปถึงจุดหมายที่สมบูรณ์ได้
Respectfulness.
Knowledge of each object or material we encounter accrding to its genuine specific qualifications will be much more useful to us in the long run than if we are ignorant of their properties.
มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต - ผู้ชี้หนทางสว่าง
เรื่องมีอยู่ว่า พระเจ้าพรหมทัต ท่านหลงผิด ไปติดใจในการเสวยเนื้อมนุษย์ จึงทำบาปกรรมจนถูกเนรเทศออกไปจากเมือง พระองค์ได้ไปอาศัยอยู่ใต้ต้นไทรในป่า เปลี่ยนชื่อเป็น โจรโปริสาท คอยดักฆ่าคนที่เดินทางผ่านมา แล้วเอาเนื้อมากิน จนข่าวนี้ลือกันไปทั่วชมพูทวีป
