กรมธรรม์ประกันชีวิต (ในสังสารวัฏ)

ลูกก็ไม่ได้ภาวนา “สัมมา อะระหัง” อีก เพราะใจหยุดเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร เชื่อคำคุณครูไม่ใหญ่ที่บอกว่า มีอะไรให้ดูก็ดูกันไป ลูกยิ่งมององค์พระก็ยิ่งงาม ยิ่งมีความสุข เหมือนที่ลูกเคยได้ยินใครเคยบอกไว้ว่า “สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ” มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ช่างเป็นความสุขที่ไม่อาจบรรยายได้ เป็นความสุขที่มาเติมเต็มให้กับชีวิต ไม่เหมือนความสุขแบบพร่องๆ อย่างที่เคยพบในทางโลก

พบคู่รักอมตะตา-ยายชาว จ.เลย อายุร่วม 100 ปี

ข่าว World PEC จากภาคอีสาน

ในวันงาน ท่านผู้ว่าราชการจังหวัดเลย นายมานิต มกรพงศ์ มาเป็นประธานเปิดงาน ท่านผู้ว่าชื่นชมโครงการนี้มาก ท่านบอกกับคุณหมอว่า อยากให้จัดสอบบ่อยๆมากกว่าปีละครั้ง และให้ชวนคนมามากๆยิ่งกว่าปีนี้ เพราะยิ่งคนมาสอบกันเยอะๆ สิ่งที่ได้จากการอ่านเพื่อไปทำข้อสอบ จะเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันโดยอัตโนมัติ ก็จะช่วยให้คนมีความเข้าใจชีวิตดีขึ้น ท่านยินดีสนับสนุนโครงการนี้เต็มที่”

แค่นั่งๆนานๆขึ้น นิ่งๆนานๆเข้า เท่านี้เอง

ลูกได้เห็นแสงสว่างภายในเป็นครั้งแรก ทำให้ต้องเปลี่ยนความคิดที่เคยคิดสงสัยว่า “คนอื่นเขาคิดไปเอง อุปาทานกันไปเอง” ก็เปลี่ยนเป็นมั่นใจว่า “นี้คือของจริง” กลับจากภูเรือ ลูกเริ่มไปวัดทุกวันอาทิตย์ นั่งสมาธิทุกวัน วันละหลายๆรอบ ช่วงปิดเทอมจะนั่งวันละไม่ต่ำกว่า 5ชั่วโมง นั่งไปก็ไม่ต้องทำอะไรมาก แค่นั่งๆนานๆขึ้น นิ่งๆนานๆเข้า เท่านี้เองค่ะ

ทำสม่ำเสมอและถูกวิธี มีสิทธิ์เข้าถึงธรรม

นับตั้งแต่ลูกปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ ผลการปฏิบัติธรรมของลูกก็ก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ ตามจำนวนชั่วโมงหยุดนิ่งของลูก ยิ่งนั่งทุกวัน ยิ่งหยุดนิ่งได้เร็วขึ้น ง่ายขึ้น ลูกจะใช้วิธีปรับอารมณ์ให้สบาย ปรับท่านั่งให้ถูกต้องเบาสบาย ขอเรียกว่า “ท่านางแบบ” เพราะจะเป็นต้นบุญต้นแบบให้กับผู้ฝึกหัดใหม่ จากนั้นก็จะวางใจเฉยๆ ไม่คิดอะไร ไม่กำหนดนิมิต ปล่อยใจตามเสียงนำนั่งสมาธิของพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปเรื่อยๆ

เปิดแล้ว! ภูกระดึง นักท่องเที่ยวชาวไทยแห่ขึ้นรับลมหนาว5พันคนต่อวัน

แม้มืดตื้อมืดมิด ก็มีสิทธิ์เข้าถึงธรรม

ลูกขอกราบเรียนด้วยความจริงจากใจว่า ประสบการณ์การนั่งสมาธิของลูกเจอแต่ 3ม. มาตลอด คือ มืด, เมื่อย, มึน ลูกพบกับความปวดเมื่อยร่างกายแบบสุดๆ ปวดศีรษะมาก ปวดต้นคอ ปวดกระบอกตา ปวดตามตัว เหมือนถูกทุบ มืดตื้อมืดมิด นึกนิมิตก็ลำบากยากเย็น แต่ลูกก็ไม่เคยย่อท้อ เมื่อมีเวลาลูกก็มาเข้าร่วมโครงการครั้งแล้วครั้งเล่า รวมเวลาแล้วมากกว่า 10ปี

ภูเขาไฟที่เปลี่ยนไป

พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ถ้าไม่อยากได้จึงได้ใช่ไหมคะ...ในรอบต่อๆมา ลูกทำใจเย็นๆ หยุดนิ่งเฉยไปตามลำดับ ใจลูกเคลื่อนผ่านกายเทวดานั้น ผ่านไปเร็วมาก ผ่าน ผ่าน ผ่าน จนหยุดนิ่ง อยู่กลางองค์พระชัดใสสว่าง ใจของลูกขยายเท่าองค์พระ แล้วก็ขยายอีก สนิทเป็นองค์พระ ลูกมีความสุขมากๆ สุขแบบนิ่งนิ่งภายใน

ผมไปตามหาดวงแก้วที่สวนป่าหิมวันต์

ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วครับว่า สิ่งต่างๆเหล่านี้ ผมไม่สามารถคิดไปเองได้ หรือเพ่งจ้องเข้าไปได้ ต้องปล่อยวางให้ใจหยุดนิ่งละเอียดแล้วจะเห็นเอง...ในรอบต่อๆมา บางรอบผมเห็นเป็นดวงแก้วใสๆ หรือองค์พระใสๆหันหน้าออกจากตัวของผมก็มี มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมเห็นตัวเองกำลังนั่งสมาธิอยู่ ใส่ชุดขาว รู้สึกดูดีกว่าตัวจริงของผมเสียอีก

สมาธิ เป็นสิ่งที่ทำได้ ถ้าได้ทำ

ที่ผ่านมาลูกนั่งสมาธิอย่างไม่มีเป้าหมาย ลูกคิดว่า นั่งสมาธิขอแค่ความสงบ ความสบายก็พอ คือ ขอแค่ให้ได้นั่ง นั่งคือนั่ง ส่วนจะนิ่งรึเปล่า ลูกดูเบาไม่เคยที่จะสังเกตวิธีการที่ทำใจให้นิ่ง และจะนึกเสมอว่า ถ้าจะนั่งเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย นั่นเป็นเรื่องยากสำหรับเรา ลูกคงไม่มีบุญขนาดนั้น ลูกจึงได้พบกับความปวด และความเมื่อยเป็นรางวัล