มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๓ ( ปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์ )
เสนกะทูลว่า " ข้าแต่พระมหาราชเจ้า มโหสถยังเด็ก แม้ทุกวันนี้ปากของเธอยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มโหสถจะรู้อะไร ฝูงนกบินไปบินมาตามต้นไม้ในป่าที่มีผลดกฉันใด ชนเป็นอันมากย่อมคบหาสมาคมผู้มั่งคั่งมีโภคทรัพย์มาก เพราะความต้องการด้วยทรัพย์ ฉันนั้น เพราะฉะนั้น คนมีสิริสมบัติเท่านั้นเป็นคนประเสริฐ "
พี่ชายมีวิบากกรรมใดจึงทำงานสิ่งใดก็ไม่ประสบความสำเร็จ
พี่ชายคนที่ ๒ เป็นคนเรื่อยเฉื่อย หยิบจับการงานสิ่งใดก็ไม่ใคร่จะประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร ก่อนพ่อเสียชีวิต ท่านได้ยกร้านอะไหล่รถยนต์ให้ผมดูแล แต่เพราะผมเป็นน้อง จึงตัดสินใจยกกิจการให้พี่ไป
ทบทวนโอวาทในอดีตหลวงพ่อธัมมชโย วันมหารำลึก ครั้งที่ 32
อดีตหมอนวด Osaka
อุทาหรณ์ของการผิดศีลข้อ 3...หญิงสาวคนหนึ่ง เกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง พอมีพอใช้ แต่ด้วยวิบากกรรมเก่าที่เคยเป็นชายเจ้าชู้ ทำให้เธอต้องไปขายบริการในสถานอาบ อบ นวด...เธอเคยดำเนินชีวิตอย่างผิดพลาด เสพยา คบคนพาล จนต้องถูกตำรวจจับและต้องติดคุกติดตะราง...ต่อมา เธอได้พบกับสามีคนปัจจุบัน และได้ไปใช้ชีวิตในต่างแดน และได้รู้จักกับหมู่คณะ โดยกัลยาณมิตรแนะนำ เส้นทางการสร้างบารมีจึงได้เริ่มต้นขึ้น...
สมปรารถนาได้ด้วยบุญ
ชีวิตถูกชรานำเข้าไปใกล้ความตาย ผู้ที่ถูกชรานำเข้าไปใกล้แล้ว ย่อมต้านทานไว้ไม่ได้ เมื่อบุคคลเล็งเห็นภัยในความตายนี้ ควรทำบุญอันจะนำความสุขมาให้
มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต - รักจริงไม่ยอมทิ้งกัน
ภรรยาพระโพธิสัตว์กล่าวปลอบโยนว่า "ข้า แต่นายผู้เจริญ ท่านอย่ากลัวเลย ดิฉันจะอ้อนวอนนายพรานให้ชีวิตแก่ท่าน ถ้าดิฉันอ้อนวอนไม่ได้ ก็จักให้ชีวิตของดิฉันแทน แล้วให้ปล่อยท่านไป" พลางยืนชิดกับพระโพธิสัตว์ผู้มีข้อเท้าที่บาดเจ็บสาหัสอาบไปด้วยโลหิต
รักเราไม่เก่าเลย
พ่อพอเห็นลำตัวของแม่ซึ่งถูกไฟไหม้จนเกรียมเท่านั้น พ่อรีบตรงเข้าไปกอดไว้แน่น ร้องไห้ฟูมฟาย พร่ำรำพันว่า..นี่ถ้าพ่ออยู่ด้วย พ่อรับรองว่าแม่จะต้องปลอดภัย ลูกเห็นแล้วก็ยิ่งสงสารจับใจ เพราะว่าแม่นั้นเป็นสุดยอดหัวใจของคุณพ่อค่ะ...
ปฏาจาราภิกษุณีเถรี
หยาดน้ำค้างบนปลายยอดหญ้ายามต้องแสงอาทิตย์อุทัย ย่อมเหือดแห้งหายไป ตั้งอยู่ไม่นาน ฉันใด ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ย่อมถูกความแก่ ความเจ็บ และความตาย เผาผลาญไป ตั้งอยู่ไม่นาน ฉันนั้น
เมณฑกเศรษฐีผู้ใจบุญ (๗)
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ถ้าว่าสัตว์ทั้งหลายพึงรู้ผลแห่งการจำแนกทานเหมือนอย่างที่เรารู้ไซร้ สัตว์ทั้งหลายยังไม่ให้แล้วจะไม่พึงบริโภค อนึ่ง ความตระหนี่อันเป็นมลทินจะไม่พึงครอบงำจิตของสัตว์เหล่านั้น ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย แต่เพราะสัตว์ทั้งหลายไม่รู้ผลแห่งการจำแนกทานเหมือนอย่างที่เรารู้ ฉะนั้น สัตว์ทั้งหลายจึงไม่ให้ แล้วบริโภคเสียเอง อนึ่ง ความตระหนี่อันเป็นมลทินจึงยังครอบงำจิตของสัตว์เหล่านั้น
อีก 10 ปี แอลกอฮอล์พราก 90,000 ชีวิต
