คิดผิดคิดใหม่ได้ (๑)

ดูก่อนเธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลาย สัตว์ที่กลับมาเกิดในหมู่มนุษย์มีน้อย เหมือนฝุ่นในเล็บมือของเรา โดยที่แท้สัตว์ที่พากันไปเกิดเป็นอย่างอื่นนอกจากมนุษย์มีมาก เหมือนฝุ่นในพื้นปฐพีใหญ่

ภูติวิทยาธร ทดลองวิชาตอนเธอสลบ

ขณะที่เธอนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล หลังการผ่าตัด เธอมีความรู้สึกเหมือนตัวเองได้ออกไปอยู่นอกร่าง เธอเห็นชายคนหนึ่งนอนทับอยู่ที่ร่างของเธอ เธอพยายามเรียกร้องให้คนช่วย แต่ไม่มีใครได้ยินเธอเลย…ในที่สุดเพราะ นึกถึงพระรัตนตรัย และบุญกุศลที่ได้เคยทำมา เธอก็สามารถกลับเข้าร่างได้สำเร็จ …เกิดอะไรขึ้นกับเธอ เป็นเพียงอุปทาน หรือเป็นเรื่องจริง…

ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก

มีครั้งหนึ่ง ขี้เมาที่กินเหล้าด้วยกัน ตามมาขอลูกจากสามีถึงที่บ้าน สามีของลูกก็ร้องไห้ แล้วบอกกับชายคนนั้นว่า “แล้วแต่ตัวลูก” ลูกจึงไล่ชายคนนั้นไป ไม่ว่าลูกจะทำให้สามีเสียใจแค่ไหน เขาก็ไม่เคยโกรธลูกเลย เวลานั่งรถไปด้วยกัน เขาก็จะเปิดเพลง “วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก” ลูกเห็นน้ำตาของเขา ไหลลอดแว่นออกมา ลูกจำได้ติดตา

สะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก ตอนที่ 3

ภายหลังจากที่กองทัพของแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวชได้รับทราบข้อมูลและสถานที่ตั้งของแหล่งเสบียงขนาดใหญ่ของทหารฝ่ายข้าศึกซึ่งแอบซ่อนและตั้งอยู่กลางหุบเขาแห่งหนึ่งในละแวกนั้นแล้ว ทางกองทัพของพระราชาองค์ที่ออกบวชก็ไม่รอช้าได้จัดการวางแผนเข้าจู่โจมและทำลายคลังเสบียงของข้าศึกแห่งนี้ในทันที

สละชีวิตเป็นทาน(ปรมัตถบารมี)

หากว่าปราชญ์พึงเห็นแก่สุขอันไพบูลย์ เพราะยอมเสียสละสุขส่วนน้อย เมื่อผู้มีปัญญาเล็งเห็นสุขอันไพบูลย์แล้ว ก็ควรสละสุขส่วนน้อยเสีย

บวช คือหนทางสว่างที่แท้จริงของชีวิต

พระธรรมทายาท วาทิต กุสลจิตฺโต อายุ 26 ปี ว่าที่พระพี่เลี้ยงประจำศูนย์อบรมวัดห้วยตองสัก อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่ครับ

ชาวคริสต์สร้างองค์พระ ใน 3วันสุดท้ายของชีวิต

ชายคนหนึ่ง เกิดนอกบุญเขต ไม่ได้นับถือศาสนาพุทธ เขาสูบบุหรี่ และดื่มเหล้าจนเป็นโรคพิษสุราเรื้อรัง แต่เนื่องจากได้กัลยาณมิตร ซึ่งเป็นทั้งลูกบุญธรรม และลูกสะใภ้ บุญแรกและบุญเดียวที่เขาได้ทำในพระพุทธศาสนา คือบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว และบุญสร้างเสาแก้ว...บุญนี้ ส่งผลอย่างไรต่อเขาในปรโลก และหากไม่มีบุญนี้ เขาจะเป็นอย่างไร...และคำแนะนำสำหรับ วิธีที่ดีที่สุด ในการเตรียมตัวตายในช่วงวิกฤติ เราควรจะทำอย่างไร...ที่นี่มีคำตอบ

มงคลที่ ๑๖ ประพฤติธรรม - ประพฤติธรรม คือ เรื่องสำคัญของชีวิต

สังขารร่างกายของเราก็เช่นเดียวกัน ความแก่ ความเจ็บ ความตายได้คืบคลานเข้ามาในชีวิตเรา ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทุกอนุวินาที โดยที่ตัวเราก็สังเกตไม่ออก เมื่อเวลาผ่านไป ๑๐ ปี ๒๐ ปี ๖๐ ปี จึงรู้ว่าเราแก่ลงทุกขณะ เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ต่อเนื่องกันไปสู่ความเสื่อมสลาย ดังนั้น เราจึงไม่ควรประมาทในชีวิต

มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๓ ( ปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์ )

เสนกะทูลว่า " ข้าแต่พระมหาราชเจ้า มโหสถยังเด็ก แม้ทุกวันนี้ปากของเธอยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มโหสถจะรู้อะไร ฝูงนกบินไปบินมาตามต้นไม้ในป่าที่มีผลดกฉันใด ชนเป็นอันมากย่อมคบหาสมาคมผู้มั่งคั่งมีโภคทรัพย์มาก เพราะความต้องการด้วยทรัพย์ ฉันนั้น เพราะฉะนั้น คนมีสิริสมบัติเท่านั้นเป็นคนประเสริฐ "

มงคลที่ ๕ มีบุญวาสนามาก่อน - ผู้เลิศทางมีลาภ ( ๔ )

จะเล่าเรียนอะไร ก็ทำไปเถิด เพราะเรายังเป็นมนุษย์ ต้องใช้ความรู้ทำมาหากินเลี้ยงชีพ แต่อย่าลืมศึกษาธรรมะไปด้วย เราต้องศึกษาความจริงของชีวิต ที่จะเป็นเข็มทิศนำพาเราไปสู่จุดหมายปลายทางได้อย่างถูกต้อง จะทำมาหากินก็ทุ่มเททำกันไป แต่อย่าลืมทำบุญติดตัวควบคู่ไปด้วย