มงคลที่ ๖ ตั้งตนชอบ - สารธรรมของชีวิต

มนุษย์ทุกคนที่เกิดมา ต่างแสวงหาทางหลุดพ้นจากความทุกข์ ซึ่งเป็นสาระที่แท้จริงสำหรับชีวิต แต่เนื่องจากปัญญาและวิจารณญาณที่แตกต่างกัน ทำให้มีการแสวงหากันไปต่างๆ นานา พบทั้งสิ่งที่ถูกต้องและไม่ถูกต้อง ยิ่งถ้าขาดกัลยาณมิตร ก็เหมือนกับคนเดินทางในที่มืด

ศาสดาเอกของโลก (6)

ชนเหล่าใด ถึงพระพุทธเจ้าว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุด ชนเหล่านั้น ละโลกนี้ไปแล้ว จักไม่ไปสู่อบายภูมิ เมื่อละกายมนุษย์นี้แล้ว จักยังหมู่เทวดาให้บริบูรณ์...

เส้นทางไปของผู้มีรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง

ชนเหล่าใดในศาสนานี้ละกามราคะอนุสัย คือภวราคะ และโมหะได้ขาด ชนเหล่านั้น ย่อมไม่ต้องนอนในครรภ์ คือเกิดอีก เพราะถึงนิพพานดับทุกข์เย็นสนิทดีแล้ว

ชัยชนะครั้งที่ ๕ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า (ตอน ชนะการถูกกล่าวหาจากนางจิญจมาณวิกา)

พุทธานุภาพ ธรรมานุภาพ สังฆานุภาพ เป็นอานุภาพที่ไม่มีประมาณ เพราะเป็นอจินไตยอยู่เหนือวิสัยของผู้ที่ใจยังไม่หยุด จะเข้าใจได้ด้วยการนึกคิดด้นเดา

ศาสดาเอกของโลก(๓)

นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลายพิจารณาเห็นว่า การเกิดบ่อยๆ เป็นทุกข์ ความแก่ ความเจ็บและความตายก็เป็นทุกข์ ท่านจึงแสวงหาหนทางพ้นทุกข์

ดวงดีมีที่มา

เมื่อวานทำไมโชคดี วันนี้ทำไมโชคร้าย พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร คงต้องขึ้นอยู่กับดวงใช่หรือไม่

ชัยชนะครั้งที่ 4 (ตอน ชนะองคุลิมาล)

พระผู้มีพระภาคเจ้าจอมมุนี ทรงใช้ฤทธิ์ทางใจ ให้เป็นอิทธาภิสังขาร ทรงชนะองคุลิมาล ผู้แสนโหดเหี้ยมร้ายกาจ มีฝีมือฉกรรจ์ ถือดาบวิ่งไล่พระองค์ สิ้นทาง ๓ โยชน์ ด้วยเดชแห่งพระพุทธชัยมงคลนั้น ขอชัยมงคลทั้งหลายจงมีแก่ท่าน

เนมิราชชาดกบําเพ็ญอธิษฐานบารมี(6)

ชนเหล่าใด เมื่อยังอยู่ในมนุษยโลก เป็นผู้มีกำลังวังชา มีกรรมอันเป็นบาป ย่อมเบียดเบียนด่าว่าผู้อื่นซึ่งหากำลังมิได้ ชนเหล่านั้นมีกรรมหยาบช้า กระทำบาปกรรม จึงตกลงสู่เวตรณีนรก

หอกกับโล่

เด็กถามต่อด้วยสีหน้าที่แสดงความสงสัยว่า "ผมหมายความว่า ถ้าใช้หอกของท่านแทงโล่ของทานผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร" ผู้คนที่รุมล้อมอยู่ฟังแล้วต่างก็หัวเราะกันอย่างครื้นเครง ช่างทำอาวุธคนนั้นอายจนหน้าแดงหูแดง พูออะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว

เล่าเรื่องคุณยาย ตอน ของใช้ของคุณยาย

อย่างสมัยแรกที่ได้แผ่นดิน 196 ไร่ มาสร้างวัดใหม่ๆ ท่านก็พยายามรวบรวมเงินทองเก็บเอาไว้ แล้วก็ประหยัดเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เพื่อจะเอาเงินมาใช้ในการก่อสร้างวัด สร้างศูนย์พุทธจักรฯ หรือวัดพระธรรมกายในปัจจุบัน ซึ่งคุณยายท่านมักจะพูดบ่อยๆ ว่า.. “ยายไม่คิดอะไร รีบๆ ทำให้มันเสร็จๆ สร้างวัดให้เขาอยู่สร้างบุญบารมีกันแล้ว ยายก็ขออาศัยมีข้าวกิน 2 มื้อ มีกุฏิเอาไว้คุดหัวนั่งเข้าที่ตามสมบัติในที่ เอามาให้เขากินเขาใช้ทำงานให้พอ..ก็พอใจแล้ว”