คนมักโกรธย่อมไม่เป็นที่รัก

บุคคลฆ่าความโกรธได้ย่อมอยู่เป็นสุข เมื่อฆ่าความโกรธได้แล้วย่อมไม่เศร้าโศก พระอริยเจ้าทั้งหลายย่อมสรรเสริญ การฆ่าความโกรธ อันมีรากเป็นพิษมียอดหวาน เพราะบุคคลฆ่าความโกรธนั้นเสียแล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก

มหาสติปัฏฐานสูตร

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทางนี้เป็นทางสายเอก ที่เป็นไปเพื่อความหมดจดวิเศษของสัตว์ทั้งหลาย เพื่อก้าวล่วงเสียซึ่งความโศก และความร่ำไร เพื่อความดับไป แห่งทุกข์ และโทมนัส เพื่อบรรลุไญยธรรม เพื่อกระทำพระนิพพานให้แจ้ง ทางนี้คือสติปัฏฐาน ๔

ปรโลกนิวส์ ตอน สาส์นจากเทพบุตรพัฒนะ ตอนที่ 4

ต่อจากตอนที่แล้ว.......นอกจากสามีของลูกจะมีวิบากกรรมปาณาติบาตที่ตัวเขาได้เคยผลิตขีปนาวุธอาบยาพิษไปทำร้ายทหารฝ่ายตรงข้ามให้ถึงแก่ความตายในพุทธันดรที่ผ่านมาแล้ว ตัวเขายังมีเศษกรรมอีกเศษกรรมหนึ่งที่ทำให้ตัวเขาต้องมาเสียชีวิตอย่างกะทันหันอีกด้วย

เทพธิดาวิมานแก้วประกายเพชร ตอนที่ 4

สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของตัวลูกและครอบครัวในพุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูกและครอบครัวก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะด้วยเหมือนกัน

การบวชเป็นพระถือว่าเป็นการทดแทนบุญคุณพ่อแม่อย่างไร

คนไทยเชื่อว่าบวชพระลูกชาย เป็นการทดแทนบุญคุณพ่อแม่ แต่จะทดแทนบุญคุณพ่อแม่ได้อย่างไร ในเมื่อก็รู้ๆ อยู่ว่าบวชแล้ว ก็ไปบิณฑบาต ไปทำความดีตามลำพัง ทิ้งพ่อทิ้งแม่ทิ้งครอบครัว

โลสกชาดก-ชาดกว่าด้วยโทษของความอิจฉาริษยา

ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาล ณ ชนบทแคว้นโกศลมีหมู่บ้านชาวประมงประมาณ 1,000 ครอบครัว อาศัยอยู่ด้วยความผาสุกตลอดมา ครั้นต่อมาหญิงคนหนึ่งในหมู่บ้านได้ตั้งครรภ์ นับตั้งแต่นั้นมาทุกครอบครัวต่างก็ทำมาหากินฝืดเคืองลำบากมากขึ้นตามลำดับ

ทนทุกข์ทรมานมาข้ามภพข้ามชาติ ตอนที่ 3

วิบากกรรมที่เราเคยทำผิดทำพลาดไว้ในอดีต จะคอยหาช่องส่งผลต่อเราอยู่ตลอดเวลา บุญเท่านั้นที่ช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบา จากเบาเป็นหาย

ทำไมตายแล้วไปเป็นเปรต

เปตติวิสยภูมินั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเปรียบเทียบไว้ว่า เหมือนกับต้นไม้ในพื้นที่อันไม่เสมอ มีใบอ่อนและใบแก่ โปร่งเบา มีร่มเงาอันโปร่ง เป็นสถานที่ที่ไม่น่ารื่นรมย์ เพราะแห้งแล้งเต็มไปด้วยความทรมาน เมื่อบุคคลใดบุคคลหนึ่งประพฤติอกุศลกรรมนำชีวิตของตนไปในทางอกุศลกรรม ผู้นั้นชื่อว่านำตนไปสู่ปฏิปทาทางไปสู่ต้นไม้อันหาความสุขสบายมิได้ คือ เปตติวิสยภูมินั้นอย่างแน่นอน

เวทัพพชาดก-ชาดกว่าด้วยโทษของการไม่รู้จักกาลเทศะ

พุทธกาลครั้งหนึ่งยังมีภิกษุชาวสาวัตถีรูปหนึ่ง มีความอวดดื้อถือดีจนเป็นที่เอือมระอาต่อภิกษุรูปอื่นๆ เมื่อพระพุทธองค์ทรงทราบท่านจึงทรงระลึกชาติด้วยบุพเพนิวาสานุสติญาณแล้วพบว่า ภิกษุรูปนี้เมื่อกาลก่อนก็เป็นผู้ว่ายากจนเป็นเหตุให้ตนเองและบุคคลเป็นพันๆ คน ต้องถึงแก่ความตาย

ทำไม จึงชอบทรงเจ้าเข้าผีและเชื่อหมอดูมาก

หมอดู คนทรงเจ้า บางคนก็ไม่เชื่อ บางคนก็เชื่อ บางคนเชื่ออย่างหัวปักหัวปำ ทำไมจึงเป็นอย่างนั้น ที่นี่มีคำตอบ