ลูกผู้ชายอย่างเรา ฟ้าไม่กลัว ดินไม่เกรง

ผมอดีตธรรมทายาทรุ่นบูชาธรรม 100 ปีคุณยายอาจารย์ “บัณฑิต ตระกูลคูศรี” ขอรายงานตัวกับหลวงพ่อในฐานะที่ผ่านการอบรมเป็นบัณฑิตทั้งทางโลกและทางธรรม ครับ แม้ผมจะเป็นแมนเต็มตัวไม่เคยกลัวใครประเภท “เทียนปู๋พ่า ตี้ปู๋พ่า” คือฟ้าไม่กลัว ดินไม่เกรง จะกลัวอย่างเดียวคือบวชที่วัดพระธรรมกายนี่แหละ มันกังวลคิดไปสารพัด ทั้งห่วงงาน ทั้งห่วงครอบครัว ทั้งกลัวติดใจเดี๋ยวอยู่ยาวแบบที่เค้าชอบลือกัน

รักษาใจอย่างไร ไม่ให้ ลุ้น-เร่ง-เพ่ง-จ้อง

กระผมมีความสุขมากๆ สุขใจ อิ่มใจ อย่างบอกไม่ถูก ชนิดที่ว่าสุขใดๆที่กระผมเคยได้รับมา ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบได้กับความสุขที่เกิดจากสมาธิ เพราะมันทำให้กระผมยิ้มได้ทั้งวัน รู้สึกอยากแบ่งปันความสุขให้กับคนรอบข้าง และกระผมก็คิดว่า ความสุขอย่างนี้นี่เอง ที่ทำให้พระเดชพระคุณหลวงพ่ออยากแบ่งปันความสุขให้กับทุกคนในโลก โดยที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเลย

โอ้...สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ

ตัวลูกยังได้แนะนำให้คุณแม่ซึ่งอยู่ที่เมืองไทย ทำบุญ ถือศีล นั่งสมาธิ และดู DMC ซึ่งคุณแม่ของลูกจะไปถือศีลที่วัดใกล้บ้านทุกวันพระ ลูกจะโทรศัพท์ไปพูดกับคุณแม่เสมอว่า “แม่จ๋า แม่เอาบุญให้มากที่สุดนะ ไม่รู้ว่าแม่จะตายเมื่อไหร่ บุญจะช่วยแม่ได้ และติดตามแม่ไปทุกที่นะ” แล้วตอนนี้ บุญที่พลาดไม่ได้เลยคือ หล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ องค์ล่าสุด ซึ่งตัวลูกต้องทำอย่างแน่นอนค่ะ

แก้วตาดวงใจ

เธอเป็นชาวลาวในออสเตรเลีย...ตลอดมาเธอมีความรู้สึกว่า บางสิ่งได้ขาดหายไป จนเมื่อเธอได้มาปฏิบัติธรรม เธอจึงได้สิ่งที่หายไปนั้นกลับคืนมา...เมื่อเธอเกษียณอายุราชการแล้ว เธอได้มีอาชีพใหม่ คือ เป็นผู้นำบุญ...เรื่องน่าแปลก มีเหตุการณ์ที่ทำให้เธอและคนในครอบครัว พากันคิดว่า คุณแม่ของเธอที่เสียชีวิตไป ได้กลับมาเกิดเป็นลูกชายของน้องสาวคนที่เจ็ดของเธอ...เรื่องนี้จริงหรือไม่...ที่นี่...มีคำตอบ

สุดเค็ม, เมื่อไม่สนก็เป็นลมเป็นแล้ง

อุทาหรณ์ของการจองเวร...ผู้หญิงคนหนึ่ง หลังจากแยกทางกับสามีคนแรก เธอก็ตัดสินใจไปทำงานที่ฮ่องกง และได้แต่งงานกับสามีคนใหม่ที่นั่น เธอกับลูกเลี้ยง ไม่ลงรอยกันเหมือนกับโกรธเกลียดกันมานาน ลูกเลี้ยงมักจะด่าทอเธอด้วยคำหยาบคายเป็นประจำ ตอนแรกเธอไม่เข้าใจความหมาย แต่พอเข้าใจ ก็เริ่มด่าตอบโต้ เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด...น้องชายของเธอ หลังจากต้องออกจากงาน ก็หารายได้ด้วยการออกเงินกู้ โดยให้ภรรยาเป็นคนทวงหนี้ ต่อมา เขาและภรรยาได้ถูกลูกหนี้ฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม...ทั้งสองเรื่องเกิดจากการจองเวรกันมาข้ามชาติ

หมอทำท้อง...หมอทำแท้ง

เขาเคยเป็นหมอรับทำแท้ง มีอดีตที่ผิดพลาดมามากมาย ...พอเวลาล่วงเลยผ่านไป เขาเริ่มป่วยหนัก จนคิดฆ่าตัวตาย และลงมือกระทำหลายครั้ง แต่ไม่ตายสมใจ ...เมื่อได้ติดดาวธรรม ได้ดู DMC แล้ว ทำให้เขาได้คิด และคิดได้ ...หันมาสร้างบุญสร้างบารมี เพื่อหนีวิบากกรรม ที่ตนเองได้เคยทำผิดพลาดเอาไว้

จะเชื่อตอนเป็นหรือจะเห็นตอนตาย ก็เลือกเอา

จากนั้น กระผมได้ขึ้นปฏิบัติธรรมที่สวนเพชรแก้ว จังหวัดเชียงใหม่ คราวนี้กระผมใช้เทคนิคที่จำมาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนว่า “นึกได้ก็เห็นได้ การนึกถึงองค์พระให้นึกเหมือนเรานึกหน้าคุณพ่อ-คุณแม่” กระผมทำตามนี้ทุกวันทั้งวัน

วัยรุ่นอยากลอง

อุทาหรณ์ สำหรับท่านที่ชอบเล่นอินเทอร์เน็ต หรือมีลูกมีหลาน ที่ชอบเล่นอินเทอร์เน็ต...หญิงสาวคนหนึ่ง เพราะความเสียใจที่แฟนหนุ่มไปมีผู้หญิงคนใหม่ ทำให้เธอใช้อินเทอร์เน็ตนัดพบกับผู้ชายหลายๆคน และมีความสัมพันธ์กับพวกเขา เธอทำเช่นนี้อย่างต่อเนื่อง โดยพ่อ-แม่ไม่ทราบเลย ความลับมาเปิดเผยเมื่อเธอป่วยด้วยโรคมดลูกอักเสบ...ต่อมา เธอได้พบกับหมู่คณะ ผ่านทางจานดาวธรรม...เธอควรหาทางออกให้กับชีวิตอย่างไร...ที่นี่มีคำตอบ

สุดยอดศิลปะ ณ ศูนย์กลางกาย

เนื่องจากลูกเป็นครูสอนวิชา ART ลูกจึงสอนแบบ ART ART คือ บอกลูกศิษย์ว่าวันนี้เราจะมาสร้างมโนภาพเป็นภาพศิลปะกันนะ ให้ทุกคนค่อย ๆหลับตา แล้วนึกถึง The moon หรือ The sun ให้เป็นภาพที่กลางท้อง เหนือสะดือ 2นิ้วมือ ซึ่งตรงนี้เป็น Center of body ทุกคนก็ทำตามกันอย่างสนุกสนาน เพราะไม่เคยเรียนศิลปะแบบนี้มาก่อน แล้วลูกก็ถามว่า “ใครเห็นอะไรกันบ้าง”

ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

พอมองลงไป ลูกเห็นองค์พระอยู่ภายใน องค์พระท่านขยายใหญ่แล้วหายไป ดวงแก้วเล็กๆดวงใหม่ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ขยายเป็นองค์พระแล้วหายไป ลูกมองเพลินไม่ได้นับเลย จนองค์สุดท้าย ท่านหยุดอยู่กลางท้องขนาดประมาณ 5นิ้ว สีขาว ไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ นั่งหันหน้าออกทางเดียวกับตัวลูก รู้สึกโปร่ง เบาสบาย