ความวิเศษสุดของพระพุทธศาสนา

ภิกษุผู้ตั้งอยู่ในศีล สำรวมในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้จักประมาณในโภชนะ หมั่นประกอบความเพียร ภิกษุผู้มีปกติพากเพียรอยู่อย่างนี้ ไม่เห็นแก่นอน ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืน เจริญกุศลธรรมเพื่อบรรลุคุณอันเกษมจากโยคะ ผู้ยินดีในความไม่ประมาท มีปกติเห็นภัยในความประมาท เป็นผู้ไม่ควรเพื่อความเสื่อม ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติใกล้พระนิพพานทีเดียว

พระบรมธาตุในประเทศไทย ตอนที่ 2

พระบรมธาตุในประเทศไทย 1. วัดอโศกการาม 2. วัดราษฎร์บำรุง 3. พระสมุทรเจดีย์ 4. วัดทรงธรรมวรวิหาร (นครเขื่อนขันธ์).....

บ่อเกิดแห่งความสุข

ศีลเป็นประดุจฐานที่ตั้งอันมั่นคงที่จะทำให้ชีวิตดำรงอยู่ได้อย่างปลอดภัยและมีชัยชนะ กาย วาจา ที่ได้รับการอบรมในกรอบของศีลอย่างดีแล้ว จะก่อให้เกิดพลังใจที่ตั้งมั่นผ่องใสเป็นปกติ ผู้รักษาศีลจึงเป็นผู้ที่มีความสุขในทุกช่วงของชีวิต

โทษของการพูดไม่ถูกกาล

การกล่าววาจาสุภาษิต เป็นมงคลอันสูงสุด

โรคฝี-หมวดโรคภัยไข้เจ็บ

โรคฝี ประกอบ ฝีที่ศีรษะ ฝึกลางฝ่ามือ ฝีที่ตับ ฝีที่ท้อง ฝีที่ก้น ฝีขึ้นที่ทวารและหลังบ่อยๆ ฝีที่ขาหนีบและฝีดาษ เกิดจากกรรมการฆ่า การสั่งทำร้าย

ธรรมกายมีลักษณะอย่างไรและเกิดขึ้นได้อย่างไร

ธรรมกายมีลักษณะเป็นมหาบุรุษครบครั้น ใสเป็นแก้วอยู่ในศูนย์กลางกาย มีลักษณะกายเนื้อของเจ้าชายสิทธัตถะทุกประการ แต่เป็นกายละเอียด

เกิดอะไรขึ้นในช่วงลมหายใจสุดท้ายของชีวิต

3 เฮือกสุดท้ายของชีวิตเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่เชื่อมต่อระหว่างกายมนุษย์และกายทิพย์ โดยมีการอธิบายถึงลำดับขั้นในการไปสู่ปรโลกและการแยกตัวของกายทั้งสองจากพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ.

ชาวโพธาราม จังหวัดราชบุรี ปฏิบัติธรรมบ้านกัลยาณมิตร

สาธุชนชาวโพธาราม และพื้นที่ใกล้เคียงในจังหวัดราชบุรี กว่า 600 ท่าน ร่วมปฏิบัติธรรม

ชาตินี้ชาติหน้า

เวรกรรมมีจริงไหม? ชาตินี้ชาติหน้ามีจริงรึเปล่า? เอานรกมาขู่ เอาสวรรค์มาล่อกันทำไม? ชาตินี้ชาติหน้าเป็นอย่างไร เราระลึกชาติได้ไหม? ติดตามเรื่องราวความจริงที่ทุกคนควรรู้ที่นี่ . . .

สกุณาชาดก ชาดกว่าด้วยที่พึ่งให้โทษ

ในกาลก่อนพระภิกษุเมื่อออกบวชแล้ว ต่างก็มีวิธีในการแสวงธรรมต่างกันออกไป บ้างก็ศึกษาพระธรรมในพระอาราม บ้างก็ในป่าใหญ่ ดังเช่นภิกษุบวชใหม่รูปหนึ่งได้เลือกออกไปปฏิบัติธรรมในป่าแห่งหนึ่ง เมื่อเข้าฤดูแล้งป่าที่เคยชุ่มชื่นก็แห้งแล้งร้อนระอุ เมื่อกิ่งไม้ใบไม้เสียดสีกันมากๆ ก็เกิดเป็นเปลวไฟลุกไหม้ลามมาถึงบรรณศาลาของภิกษุ เมื่อไฟมอดลงบรรณศาลาของภิกษุก็เหลือแต่ซากเถ้าถ่าน ภิกษุจนปัญญาที่จะสร้างศาลาใหม่ได้ จึงออกจากป่าไปขอความช่วยเหลือจากชาวบ้าน