มงคลที่ ๑๐ มีวาจาสุภาษิต - พูดดีเป็นศรีแต่ตัว

เรื่องราวของนายพรานผู้เป็นบัณฑิต ที่ถูกลูกเศรษฐีทั้ง ๔ คน มาขอชิ้นเนื้อที่ตนหามาได้ โ็ดยที่ลูกเศษฐีจะผลัดกันเข้ามาขอทีละคน ดูว่าใครจะได้เนื้อส่วนไหน แล้วนายพรานได้ใช้วาจาที่ลูกเศรษฐีแต่ละคนพูดนั้นเป็นเครื่องตัดสินว่าจะให้ส่วนใดของชิ้นเนื้อ หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านพ้นไป นายพรานพร้อมครอบครัวถึงกับได้เข้าไปอยู่ที่คฤหาสน์ เพราะด้วยวาจาของตน

ทำบุญร้านนวดไทยเมืองเจนีวา 11-06-54

วันเสาร์ที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2554 พระอาจารย์จากวัดพุทธเจนีวาประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ได้เดินทางไปเป็นเนื้อนาบุญ นำปฏิบัติธรรม และทำบุญร้านนวดไทยเมืองเจนีวา

บทความให้กำลังใจ ตอนที่ 29

บทความให้กำลังใจ ตอนที่ 29 บทความให้กำลังใจ คำคมกำลังใจ ข้อความให้กำลังใจคนที่คุณรักและปรารถนาดี บทความให้กำลังใจกลอนให้กำลังใจเป็นกำลังใจในการดำเนินชีวิต กลอนให้กำลังใจ มีทั้งรูปภาพและข้อความให้กำลังใจ ที่นี่

World news ประจำวันที่ 13 พฤศจิกายน 2555

ร่วมอนุโมทนาบุญกับพี่น้องนักสร้างบารมีในต่างประเทศ กิจกรรมงานบุญของวัดพระธรรมกายนครเมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลีย และวัดพระธรรมกายแมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ

บริหารเวลาอย่างไรสมาธิจึงจะก้าวหน้า

หากในหนึ่งวัน ไม่มีชั่วโมงที่ 25 หรือเราไม่สามารถต่อชีวิตหลังความตายได้แม้เพียง 1 ชั่วคืน เราควรเพิ่มคุณค่าให้กับเวลาที่เราได้มาอย่างจำกัด

มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - ไม่ควรดูหมิ่นบุญ

ขึ้นชื่อว่าบุญ อันใครๆ ไม่ควรดูหมิ่นว่าเล็กน้อย บุคคลถวายทานแด่พระภิกษุสงฆ์ โดยมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุขแล้ว ไม่ควรดูหมิ่นบุญว่าเล็กน้อย เพราะว่าบุคคลผู้ฉลาดในการทำบุญ ย่อมเต็มเปี่ยมไปด้วยบุญโดยลำดับ เปรียบเหมือนภาชนะที่เปิดฝา ย่อมเต็มไปด้วยน้ำ ฉะนั้น

ทำอย่างไรให้พระพุทธศาสนาเกิดความเจริญรุ่งเรืองทั้งในช่วงฤดูเข้าพรรษาและฤดูออกพรรษา

ชาวพุทธควรปฏิบัติตนอย่างไรจึงจะทำให้พระพุทธศาสนาเกิดความเจริญรุ่งเรืองทั้งในช่วงฤดูเข้าพรรษาและฤดูออกพรรษา?

“The life of Buddha” แอนิเมชั่นไทยตะลุยอินเตอร์ ปักธง “ธรรม” 360 องศา

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ระยะทางกับความรัก

ความรักทำให้ระยะทางหายไป ความชังทำให้ระยะทางเพิ่มขึ้น เมื่อใจรักแล้ว ไกลแค่ไหนก็เหมือนใกล้ ดั้นด้นไปหา ฟันฝ่าไปเจอ คอยคิดคำนึงถึง แม้ห่างไกล แต่จิตใจกลับผูกพันชิดใกล้ตลอดเวลา

มงคลที่ 37 - จิตปราศจากธุลี - เวลาและโอกาสที่พลาดไม่ได้

ในสมัยหนึ่งมนุษย์จำนวนมากนิยม แล่นเรือไปเพื่อค้าขาย เมื่อเรือไปถึงกลางมหาสมุทรเกิดอับปางลง มนุษย์ทั้งหลายต่างล้มหายตายจาก กลายเป็นอาหารของปลาและเต่า แต่มีชายคนหนึ่งได้อาศัยแผ่นกระดาน พยายามตะเกียกตะกายแหวกว่ายมาจนถึงฝั่ง เนื่องจากว่ายน้ำเป็นเวลานานหลายวัน เสื้อผ้าขาดวิ่นไปหมด เขามองไม่เห็นอะไรพอที่จะนุ่งห่มได้ เลยเอาเชือกปอมัดพันกับใบไม้แห้งใช้ห่มแทนเสื้อผ้า พวกมนุษย์สำคัญผิดว่า บุรุษนี้น่าจะเป็นพระอรหันต์