หว่อ อ๊าย หนี่...กฐินนี้เพื่อเธอ

ชายคนหนึ่ง เป็นคนรักครอบครัว ทำงานหนักเพื่อให้ครอบครัวสุขสบาย ส่งเสียให้ลูกๆได้เรียนสูงๆ จะได้มีอาชีพที่ดี ไม่ต้องเหนื่อยยากลำบากเหมือนกับเขา...ต่อมา เขาได้ล้มป่วย เป็นมะเร็งปอดระยะที่3 เขาอยากที่จะสร้างบุญใหญ่ ด้วยการเป็นประธานรอง กฐินปี พ.ศ.2549 แต่ขณะนั้นครอบครัวยังไม่พร้อม...เมื่อพร้อมที่จะทำบุญ เขาก็ได้ละโลกเสียแล้ว ภรรยาของเขาได้ทำตามความต้องการของเขา เพื่อให้บุญนี้เป็นเสบียงติดตัวเขาไปทุกภพทุกชาติ

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 9

การครองเรือนก็เป็นทุกข์อย่างนี้ เมื่อยังไม่มีลูกก็เป็นทุกข์เพราะอยากจะมีลูก แม้รู้ว่าจะต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายในการให้กำเนิดบุตรก็ยอม เมื่อมีลูกแล้วก็เป็นทุกข์อีก เพราะจะต้องดูแลรับผิดชอบเลี้ยงดู ต้องให้การศึกษาอีกมากมาย ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าลูกไปคบเพื่อนซึ่งเป็นคนพาล เขาชวนไปประพฤติผิดศีลผิดธรรม ไปติดอบายมุข ไม่สนใจการศึกษาเล่าเรียน กลายเป็นคนเกะกะเกเร ไม่เป็นอย่างที่ใจหวังก็ยิ่งทุกข์หนักขึ้นไปอีก

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 8

“เราพินาศไปในปากงูร้าย ยังดีกว่าตายในนรกอันร้ายกาจ” ดำริดังนี้แล้วก็ทรงประทับนั่งนิ่งเหมือนเข้านิโรธสมาบัติ

เธอ...ต้องอดทน

เรื่องของคนสู้ชีวิต...เธอเกิดมาในครอบครัวชาวจีน เป็นลูกสาวคนโต ต้องช่วยทำงานบ้านตั้งแต่เด็กๆ ไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือ ตามความเชื่อของชาวจีนที่ว่า ลูกสาวจะต้องคอยช่วยพ่อ-แม่ทำงาน พอโตขึ้นก็ถูกบังคับให้แต่งงานแบบคลุมถุงชน...เธอและสามีต้องอดทนต่อสู้ชีวิต โดยไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา...มาร่วมกันศึกษาชีวิตของเธอในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก

มีครั้งหนึ่ง ขี้เมาที่กินเหล้าด้วยกัน ตามมาขอลูกจากสามีถึงที่บ้าน สามีของลูกก็ร้องไห้ แล้วบอกกับชายคนนั้นว่า “แล้วแต่ตัวลูก” ลูกจึงไล่ชายคนนั้นไป ไม่ว่าลูกจะทำให้สามีเสียใจแค่ไหน เขาก็ไม่เคยโกรธลูกเลย เวลานั่งรถไปด้วยกัน เขาก็จะเปิดเพลง “วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก” ลูกเห็นน้ำตาของเขา ไหลลอดแว่นออกมา ลูกจำได้ติดตา