เบื้องหลังของความสุขและความสำเร็จในชีวิต

บางคนมีความสุขบางคนมีความทุกข์ บางคนประสบความสำเร็จบางคนล้มเหลวในชีวิต ธุรกิจ การงาน อะไร คือ ปัจจัยสำคัญ ที่นี่มีคำตอบ

อะเมทซิ่ง เฟรนด์ (Amazing Friend) เพื่อนต่างวัย เป้าหมายร่วมกัน

เขายอมตกลงทำบุญง่ายมากๆ ทั้งๆที่เขาเป็นอิสลาม และพึ่งรู้จักวัดพระธรรมกายเพียง 2 เดือน ไปปฏิบัติธรรม 7 วันก็ยังไม่เคยไปเลย แต่กลับบอกว่า “ทำ บุญกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อแล้วรู้สึกปลื้มมากๆ คิดว่าการบริจาคเงินแบบนี้เป็นสิ่งสากล แม้ผมจะไม่ใช่คนพุทธ แต่ก็ทำได้ เพราะเงินนี้จะถูกนำไปทำประโยชน์อย่างมหาศาลให้บังเกิดกับมนุษย์ เพราะหลวงพ่อท่านจะนำเงินนี้ไปสร้างสิ่งดีๆ สร้างคนดีให้เกิดขึ้นบนโลก

พระพุทธวรญาณ (ทอง สุวณฺณสาโร)

ชาติภูมิ พระพุทธวรญาณ (ทอง สุวณฺณสาโร) มีนามเดิมว่า ทอง นาคประเสริฐ เป็นชาวจังหวัดฉะเชิงเทราโดยกำเนิด เกิด ณ ตำบลบางพระ อำเภอเมือง จังหวัดฉะเชิงเทรา เมื่อวันศุกร์ขึ้น 12 ค่ำ เดือนยี่ ปีมะแม ตรงกับวันที่ 2 มกราคม พ.ศ.2462

สุขอะไร ก็ไม่เท่า เฝ้าดูใจเราเอง

หลังจากนั้นลูกก็จะมีประสบการณ์เห็นตัวเองเหมือนเห็นภาพ 3 มิติ เห็นตัวเองใสมากดูนุ่มนวล ใส่ชุดเดียวกับที่กำลังใส่อยู่ รู้สึกตัวหาย เบาสบายเหมือนปุยนุ่นจะลอยได้ ปัจจุบันนี้ บางวันจะนิ่งจนรู้สึกเหมือนแยกใจกับกายออกจากกันได้ ลูกนั่งสมาธิมีความสุขทุกวันเลยค่ะ สุขอะไร ก็ไม่เท่า เฝ้าดูใจเราเอง

Were there any adverse consequences incurred by those whose only priority is to make profit for their business?

As a businessman, I’m always looking for ways of making profit. I would like to know if there were any adverse consequences incurred by those whose only priority is to make profit.

มือไม่ขึ้น

เพราะเหตุใด ทำธุรกิจใดๆก็ไม่ประสบความสำเร็จ

Dalai Lama says capitalism can learn from Buddhism

รวยทันที..ไม่ต้องรอตอนแก่ !!!

สิ่งที่เกิดกับชีวิตผม เหลือเชื่อจริงๆ นะครับ หากย้อนไป 5 ปีก่อน ถ้าผมไม่มีกัลยาณมิตรที่ชื่อ แบงค์ (เถ้าแก่วัยกระเตาะ) ชวนผมมาเป็นประธานกองกฐิน ปัจจุบันผมก็คงเป็นแค่พนักงานจนๆ ในบริษัทแห่งหนึ่งเท่านั้น เพราะผมไม่เคยคิดจะเข้าวัด อีกทั้งยังแอนตี้การทำบุญทีละมากๆ เนื่องจากคนอย่างผมทำบุญครั้งละ 20 ถึง 100 บาท ก็ถือว่า..ดูหล่อมากแล้วครับ

ปลื้ม..เพราะกฐินนี้ “ชิตัง เม” ตอน M แรกที่ภูมิใจที่สุดในโลก

พลิกชีวิตด้วยบุญกฐิน ตอน เถ้าแก่ วัยกระเปี๊ยก

ผมเรียนรู้การเป็นเถ้าแก่ตั้งแต่ตัวกระเปี๊ยก เพราะตอนผมอายุ 15 ปี ผมก็ต้องเปิดแผงลอยขายของเล่นตามตลาดนัดด้วยตัวเอง ซึ่งผมบริหารงานเองทั้งหมด ตั้งแต่ไปหาซื้อของที่สำเพ็ง หาที่ตั้งแผงลอย คือ ทำเองทุกอย่าง และพอขายได้ก็เอามาทำบุญตั้งแต่ 1 บาท 20 บาท ถึง 100 บาทครับ แต่หลังจากคุณพ่อเสียแล้ว ผมก็ต้องหางานที่มีรายได้เพิ่มขึ้น คือ หลังเลิกเรียน..ก็มาทำงานติดต่อลูกค้าให้กับบริษัทฝึกอบรมสัมมนาแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นงานด้านการตลาด ซึ่งช่วงนั้นผมอายุแค่ 18 ปีเท่านั้น