พ่อแบกไถ ลูกลากไถ

ทำไมชีวิตเราต้องลำบากอย่างนี้ด้วย ลำบากเหลือเกิน ต่อไปจะไม่ทำนาอีกแล้ว

เหตุเกิดที่เกาลูน

เมื่อเราได้เคารพศพครั้งสุดท้าย ทันใดนั้นก็มีลำแสงของดวงอาทิตย์ส่องลงมาที่โลงศพนั้น เป็นภาพที่งดงามมาก เหมือนเป็นนิมิตหมายว่า พี่ชายของลูกมีความสุขดี ต่อมา...

เธอกินยามากว่าแสนเม็ด

อุทาหรณ์ของกรรมสุรา...ผู้หญิงคนหนึ่ง มีกรรมสุรามาแต่อดีตชาติ เมื่อถึงคราวที่กรรมส่งผล ทำให้ในชาตินี้ เธอต้องเป็นโรคทางจิตประสาท ต้องกินยาติดต่อกันทุกวันเป็นเวลาหลายสิบปี รวมแล้วกว่าแสนเม็ดเลยทีเดียว...ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ต้องมาร่วมรับใช้หนี้สินที่เธอไม่ได้ก่อ เป็นเพราะวิบากกรรมใด...และสำหรับผู้ที่เข้าสอบคัดเลือกเพื่อเรียนต่อในสาขาต่างๆ หากต้องการจะสมหวัง ตามหลักวิชชาควรทำอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

เติมใจให้กัน

เธอเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะค่อนข้างดี แต่แล้วจู่ๆก็ต้องกลายมาเป็นครอบครัวที่ยากจนอย่างกะทันหัน จนตั้งตัวไม่ทัน คุณพ่อของเธอใช้สุราเป็นเครื่องดับทุกข์จนต้องแยกทางกับคุณแม่ของเธอในที่สุด...แต่นับเป็นโชคดีที่เธอได้ยอดกัลยาณมิตรชักนำเธอให้ได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะ

ไม่ได้ตั้งใจ(ผิว)ดำ

เกือบจะพลาดขบวน เพราะนั่งธรรมะไม่สม่ำเสมอ

เกิดนอก (ท้อง) โตใน (ท้อง)

ลูกรู้สึกสงสารลูกมากค่ะ เพราะไม่น่าต้องมาเจ็บตัวฟรีๆ ปัจจุบันลูกแก้วอายุได้ 7 ปี 3 เดือนแล้วค่ะ สุขภาพแข็งแรงดี และกำลังน่ารักเชียวค่ะ

ออกอาการ

มีครั้งหนึ่งได้นำเต่าเป็นๆโยนเข้ากองไฟ พอเต่าคลานออกมา ก็จับมันโยนเข้าไปใหม่ ทำอยู่อย่างนี้จนเต่าตาย ต่อมาไม่นาน ก็ขอบวช บวชได้ 3 เดือน เย็นวันหนึ่งท่านได้ใช้ให้สามเณรไปซื้อน้ำมันเบนซินมาให้ 2 แกลลอน เจ้าอาวาสจึงถามว่า จะเอามาทำอะไร ท่านก็ตอบว่า จะเอามาเผาแมว จากนั้นจึงไปหาฟืนมากองไว้ใต้ต้นโพธิ์ แล้วนำผ้าห่มมาปูนั่ง ห่มด้วยจีวร แล้วใช้น้ำมันราดตัวเอง จุดไฟเผา ไหม้เป็นตอตะโกอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิ ตัวเอนเพียงเล็กน้อย

ยิ่งงอน ยิ่งงาม

ความจริงแล้วชีวิตของลูกก็ไม่ได้ทุกข์อะไร แต่ลูกรู้สึกอยู่ตลอดเป็นเวลานานแล้วว่า “การมีชีวิตอยู่นั้นอยู่เพื่ออะไร”

ดวงตะวันแห่งโซโลมอน

เขาเคยผ่านสมรภูมิแห่งการต่อ สู้มาอย่างโชกโชน และเคยฆ่าคนตายอย่างหฤโหดมาแล้วด้วยตัวเลขที่เขาบอกว่าไม่มากนัก แต่ก็จำไม่ได้ว่ากี่ศพกันแน่ การตายจึงดูเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา เมื่อฆ่าคนได้เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจมากว่า “ข้านี่แหละเก่ง”

สูตรรัก... ปิ่นโตเลิฟ

ฝ่ายชายหนุ่มคนนั้น เมื่อได้สบตาคุณแม่ก็รู้สึกสะดุดใจเข้าอย่างจัง นึกถามตัวเองว่า “ทำไมเรารู้สึกผูกพันกับผู้หญิงคนนี้จังเลยแปลกจริง” หลายวันต่อมาขณะที่ชายหนุ่มคนดังกล่าว นั่งทานข้าวอยู่ที่ร้านอาหารใกล้ๆ กับร้านของคุณแม่...คุณแม่เดินผ่านมาพอดีจึงเอ่ยทักว่า “พี่ทานน้ำมั๊ยคะ” และนี่เองคือ บทสนทนาครั้งแรก