เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ (5)

ผมเห็นหลวงพ่อ...ท่านรับแขก โดยช่วงเย็นจะมีญาติโยมไปพบท่าน หลังจากหลวงพ่อ...ท่านทำวัตรแล้ว แต่ละคนไปเล่าให้ฟังว่า เป็นโรคอะไร มีอาการอย่างไร หลวงพ่อก็บอกว่า เขียนมาว่ามีอาการของโรคเป็นอย่างไร ท่านให้เขียนชื่อ นามสกุล ที่อยู่ แล้วไปใส่ตู้ไว้ ตู้อยู่หน้ากุฏิของท่าน ผมและเพื่อนไปช่วยกันเก็บจากตู้ไปใส่ในโถไว้ให้หลวงพ่อ แล้วท่านก็จะนำไปแก้ให้ในโรงงาน

Peaceful world & Peaceful country

ผมได้เปิดสอนสมาธิ ในทุกวันอาทิตย์ และทุกวันพระจันทร์เต็มดวง ซึ่งมีสาธุชนตั้งแต่เด็กๆ รวมไปถึงผู้ปกครองกว่า 500 คน ผมสอนนั่งสมาธิตามแบบ DMC ที่หลวงพ่อสอน คือให้นำใจมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ภาวนา “สัมมา อะระหัง” โดยไม่ต้องทำอย่างอื่นเลย ปรากฏว่า มีสาธุชนหลายท่าน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ได้เห็น crystal ball ที่ใส สว่าง เหมือนกันเลยครับ ทั้งๆที่ไม่รู้มาก่อนเลย และพวกเขาเหล่านั้น ดูมีความสุขมากจากการนั่งสมาธิ

คนที่เปลี่ยนไปกับใจที่เปลี่ยนแปลง

ก่อนที่ผมจะมาเข้าร่วมโครงการ V-Star ประวัติของผมโชกโชนมากๆครับ ผมสร้างวีรกรรมไว้มากมาย ซึ่งล้วนแต่เป็นสิ่งที่ไม่ดีทั้งนั้น ผมชอบหนีเรียน โดดเรียนเป็นประจำ ผมติดเพื่อนมากครับ ตอนเช้าผมจะออกจากบ้านตั้งแต่ 6โมงครึ่ง แต่ไปไม่ถึงโรงเรียนหรอกครับ ผมจะนั่งมอเตอร์ไซด์ไปกับเพื่อน ไปเที่ยว

องค์พระภายในทั้งใสทั้งสว่าง

วันต่อมาพอนั่งสมาธิอีก กระผมก็จะวางใจเฉยๆเอาไว้ที่กลางท้อง นั่งไปสักพักก็รู้สึกเหมือนกับว่าไม่มีตัวตน ตอนนั้นใจกระผมนิ่งมาก แล้วกระผมก็เห็นดวงแก้วใสสว่างเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ ดวงแก้วพากันเรียงแถวพุ่งขึ้นมาจากลางท้องของกระผมเป็นแถวเป็นแนวเยอะมาก สักพักก็เห็นองค์พระแก้วใสเรียงเป็นแถวขึ้นมาจนเป็นทางยาวเลยครับ องค์พระงามมาก ทั้งใสทั้งสว่าง

เมื่อพบองค์พระภายใน โรคร้ายก็กลายเป็นเรื่องธรรมดา

ต่อมา ผมมีอาการแน่นๆที่หน้าอก จึงไปหาหมอ หมอบอกว่า "คุณเป็น มะเร็งในเม็ดเลือด" ได้ยินคำว่า “มะเร็ง” แต่ผมกลับรู้สึกเฉยๆ เพราะใจผมอยู่กับองค์พระ จนหมอแปลกใจว่า ทำไมผมมีกำลังใจดีมากผิดกับผู้ป่วยคนอื่น ผมคิดว่า “โรคภัยไข้เจ็บก็ให้เป็นหน้าที่ของหมอไป ส่วนเรื่องจิตใจเป็นหน้าที่ที่เราต้องดูแลเอง”

จงถอนวัชพืชแห่งความสงสัยออก

ผมนิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนตัวหายไป เหลือแต่เส้นขอบโครงร่างกายกับองค์พระที่กลางท้อง ชัดเจนจนเห็นขดก้นหอยวนตามเข็มนาฬิกา ผมรู้สึกตื่นเต้นและสงสัยว่า ตัวผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่ก็ฉุกคิดถึงคำสอนที่ว่า “จงถอนวัชพืชแห่งความสงสัยออก แล้วปลูกเมล็ดพันธุ์แห่งความเชื่อมั่นว่า ที่ศูนย์กลางกายของเรามีดวงธรรมและพระธรรมกายอยู่จริง”

เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ (4)

น่าอัศจรรย์ครับ คนมารับพระจากท่านก็หลายหมื่นคน แต่ท่านก็ยังจำได้ว่าท่านได้ให้ไปแล้ว หลวงพ่อ...ท่านกล่าวว่า พระของท่านเป็นพระที่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่ทำเพื่อเป็นธุรกิจการค้า แต่เพื่อเป็นของขวัญให้กำลังใจแก่ผู้ที่ศรัทธา แต่ถ้าผู้ใดคิดไม่ดี ถ้าเอาของท่านไปทำอย่างหนึ่งอย่างใดมา มันก็เกิดอันตราย เช่นเรื่องนี้

คิดถึง ก็มาถึง เลยได้เข้าถึง

จากนั้น ดวงแก้วใสๆ สว่างๆ ก็ผุดซ้อนขึ้นมา ค่อยๆผุดขึ้นมาจนมากมายนับไม่ถ้วนเลยครับ ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนกับนั่งบนพรมวิเศษอันแสนวิเศษที่สุด แสนจะนุ่มนวล ที่กำลังลอยล่องไปกลางอากาศ ผมมีความสุขมากๆ สุขจนขนลุกชูชันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว วันนั้น นั่งสมาธิจนกระทั่งพระอาจารย์กล่าว สัพเพฯ... ก็ยังไม่อยากลุกเลยครับ

เรียนดี ทุนฟรี ครูอาจารย์สนับสนุน เพราะบุญอะไร

เขาเป็นคนเรียนดี เรียนเก่ง มักสอบได้ที่หนึ่งเสมอๆ ได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาโท ได้ทุนเรียนต่อปริญญาเอกแบบไม่มีข้อผูกมัดให้ต้องมาใช้ทุนคืน แถมยังได้เงินเดือนระหว่างเรียนอีกด้วย...เขาประกอบเหตุมาอย่างไร...ที่นี่มีคำตอบ

สมาธิเป็นของสากล ทุกคนทำได้ ถ้าได้ทำ

หลังจากนั้นเราก็ย้ายไปอยู่ตุรกี ตอนนั้นลูกอยากดู TV ช่องไทย ซึ่งอาเหม็ดก็พยายามจูนให้ ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญที่เขาเปิดเจอช่อง DMC และบังเอิญยิ่งกว่านั้น คือภาพที่ปรากฏหน้าจอขณะนั้นคือ ภาพองค์พระธรรมกาย อาเหม็ดตื่นเต้นมากรีบเรียก “นี่ๆคุณรีบมาดูเร็ว องค์พระแบบนี้แหละที่ผมเห็นที่พังงา”