วัดพระธรรมกายและมูลนิธิธรรมกายมอบข้าวสารอาหารแห้งช่วยเหลือวัดและชาวบ้านจังหวัดปัตตานี
วัดพระธรรมกาย และมูลนิธิธรรมกาย ได้มอบข้าวสารอาหารแห้งเพื่อช่วยเหลือวัด และชาวบ้าน ที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ไม่สงบและเศรษฐกิจชะลอตัวที่จังหวัดปัตตานี
เหล้า-บุหรี่-ผีพนันทำครอบครัวไทยใกล้วิกฤต
เรื่องเมืองลับแลหรือเรื่องภพซ้อนภพมีจริงหรือไม่
เรื่องเมืองลับแลหรือเรื่องภพซ้อนภพมีจริงหรือไม่ ความลึกลับ : สิ่งที่วิทยาศาสตร์คาดไม่ถึง นรก สวรรค์มีจริงหรือ เมืองลับแลอยู่ที่ไหน คนเมืองลับแลหน้าตาเป็นอย่างไร
ศูนย์ปฏิบัติธรรมพนมสารคาม จัดสวดมนต์หมู่บ้านศีล 5
พระภิกษุสงฆ์พร้อมด้วยคณะศรัทธาสาธุชน ร่วมกิจกรรมสวดมนต์หมู่บ้านศีล 5 ประจำสัปดาห์ ณ ศูนย์ปฏิบัติธรรมพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา
มูลนิธิธรรมกายมอบข้าวสารอาหารแห้ง จ.ปัตตานี
มูลนิธิธรรมกาย ร่วมกับโครงการตักบาตรพระ 2 ล้านรูป 77 จังหวัดทุกวัดทั่วไทย มอบข้าวสารหารแห้งแก่วัดวัดและหน่วยงานในจังหวัดปัตตานี
มงคลที่ ๕ มีบุญวาสนามาก่อน - คําว่าไม่มีอย่าได้รู้จัก
พระมารดาทรงดำริว่า ลูกของเราไม่เคยได้ยินคำว่า "ไม่มี" เพราะตั้งแต่เกิดมาอยากได้อะไรก็ได้ทุกอย่าง พระนางต้องการให้โอรสได้รู้จักคำว่า "ไม่มี" จึงส่งถาดเปล่า เอาฝาครอบไปให้ แต่เนื่องจากท่านสั่งสมบุญด้วยการให้ทานไว้มาก เทวดาจึงเนรมิตขนมทิพย์จนเต็มถาด เมื่อเจ้าชายเปิดออก กลิ่นหอมของขนมได้หอมฟุ้งไปทั่ว
พิธีมอบข้าวสารอาหารแห้ง จ.นราธิวาส
มูลนิธิธรรมกาย และ วัดพระธรรมกาย ร่วมกับโครงการตักบาตรพระ 2 ล้านรูป 77 จังหวัดทุกวัดทั่วไทยถวายข้าวสารอาหารแห้งแด่คณะสงฆ์จังหวัดนราธิวาส
เราชนะแล้ว
เพราะความตระหนี่และความประมาท คนเราจึงให้ทานไม่ได้ ผู้มีปัญญาเมื่อต้องการบุญ พึงให้ทานเถิด
มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - ชิตัง เม... เราชนะแล้ว
ยามใดที่เราพรั่งพร้อมด้วยโภคทรัพย์สมบัติ มีศรัทธา พบเนื้อนาบุญยามนั้นเราย่อมสร้างบารมีได้อย่างสะดวกสบาย แต่ยามใดที่เราไม่มีไทยธรรมหรือโภคทรัพย์สมบัติ แม้จะมีศรัทธา มีเนื้อนาบุญ เราก็ไม่อาจจะให้ทานได้ กว่าจะสร้างบารมีอื่นๆ ได้แต่ละอย่าง ก็แสนจะลำบาก เพราะฉะนั้นทานบารมีจึงเป็นสิ่งที่สำคัญของนักสร้างบารมี
ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 10
เหล่าอำมาตย์และเสนาบดีผู้มีศักดิ์ใหญ่ทั้งหลาย ต่างมีความหวัง ได้้อธิษฐานว่า “ขอให้ผุสสรถจงมาจอดอยู่หน้าบ้านของเราเถิด” แต่ปุโรหิตก็ห้ามชาวพระนครไว้ ปล่อยให้ผุสสรถแล่นต่อไป โดยกล่าวว่า ถึงจะแล่นไปสิ้นร้อยโยชน์ก็อย่าให้กลับ จนกว่าจะพบผู้มีบุญบารมี