กรณีศึกษากฎแห่งกรรม วิบากกรรมฆ่าตัวตาย

การฆ่าตัวตายแก้ปัญหาได้ จริงหรือ...ตายแล้วก็หมดเรื่อง จริงหรือไม่...ที่นี่ มีคำตอบ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า บรมครูของมนุษย์และเทวดา

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า บรมครูของมนุษย์และเทวดา พระสัมมาสัมพุทธเจ้า คือ ท่านผู้รู้ดีรู้ชอบด้วยพระองค์ก่อน แล้วสอนให้ผู้อื่นรู้ตามด้วย ได้แก่สอนให้ประชุมชนเว้นชั่ว ประพฤติชอบประกอบตนไว้ในทางที่สมควร

โครงการอบรมศีลธรรมแก่นักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคลำปาง

คณะครูพร้อมด้วยนักศึกษาใหม่จากวิทยาลัยเทคนิคลำปาง ได้เข้าร่วมอบรมศีลธรรม

มงคลที่ ๒๑ ไม่ประมาทในธรรม - ผู้ประมาทในวัย

รอยเท้าของสัตว์ทั้งหลาย ผู้สัญจรไปบนแผ่นดิน ชนิดใดชนิดหนึ่ง ทั้งหมดนั้นย่อมถึงความประชุมลงในรอยเท้าช้าง บัณฑิตกล่าวว่า รอยเท้าช้าง เลิศกว่ารอยเท้าสัตว์ทั้งหลาย เพราะเป็นรอยใหญ่ แม้ฉันใด กุศลธรรมเหล่าใดเหล่าหนึ่งทั้งหมดนั้น มีความไม่ประมาทเป็นมูล รวมลงในความไม่ประมาท บัณฑิตกล่าวว่า ความไม่ประมาท เลิศกว่ากุศลธรรมทั้งหลาย

พบถ้ำ​ผาสลักพระพุทธรูป​ใหญ่​ ​อายุร่วม​1,600 ​ปี

ข่าวงานศูนย์ปฏิบัติธรรมบรูไนต้นเดือน

ในวันอาทิตย์ที่ ที่ผ่านมาทางศูนย์ปฏิบัติธรรมบรูไน ได้ร่วมกันจัดพิธีปล่อยสัตว์ปลา นำโดยพระอาจารย์วุฒิชัย

ทศชาติชาดก เรื่องเนมิราช ผู้ยิ่งด้วยอธิษฐานบารมี ตอนที่ 11

เพราะบาปกรรมที่ทำไว้เมื่อตอนเป็นมนุษย์ ได้ประพฤตินอกใจคู่รัก เอาใจออกห่างจากคู่ครองของตน ถ้าเป็นหญิงก็เป็นประเภทที่หลงใหลชายชู้ ได้ทรัพย์มาจากสามีก็นำไปบำเรอชายอื่นที่ตนรัก เมื่อตายไปจึงต้องมารับกรรมอย่างสาสมเป็นสัตว์นรกที่ต้องมาปีนต้นงิ้วหนามเหล็กร้อน

ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 11

ฝ่ายพระราชธิดาเพียงได้สดับคำว่า “มหาชนก” ความรักประดุจภรรยาสามีก็ได้บังเกิดซาบซ่านไปทั่วผิวกาย แทรกซึมเข้าสู่ภายในทุกอนูเนื้อกระทั่งจรดเยื่อในกระดูก

ลูกผู้ชาย บวชได้ ต้องรีบบวช

การบวชพระ คือ คำตอบที่ถูกต้องที่สุด แต่กว่าผมจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีแก่นสาร ก็ได้สร้างรอยแผลอันเหอะหวะไว้ในหัวใจอย่างมหาศาล และเรื่องราวบาดแผลในใจที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ น่าจะเป็นเครื่องเตือนใจ ไม่ให้เกิดแผลใดๆ กับลูกผู้ชายคนอื่นๆ ต่อไปได้บ้าง จึงขออนุญาตนำมาเล่าครับ

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 166

มโหสถระดมคนงานราว ๖,๐๐๐คน ให้ช่วยกันขุดกรวดทรายและดิน ขนออกมาด้วยกระทงหนังขนาดใหญ่ แล้วเทลงในแม่น้ำจนน้ำขุ่นคลัก แม่น้ำนั้นก็ไหลผ่านไปถึงปัญจาละนคร ชาวเมืองต่างได้รับความเดือดร้อน ก็พากันบ่นอุบว่า “โธ่เอ๋ย ไม่น่าเลย ตั้งแต่มโหสถมานี่ ยังไม่ทันไร ก็สร้างความลำบากให้พวกเราเสียแล้ว น้ำขุ่นคลักอย่างนี้ พวกเราจะไปหาน้ำใสๆ ดื่มกินกันได้ที่ไหน”