เคล็ดไม่ลับของเด็กเรียนเก่ง

พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ เคล็ดลับการเรียนของหนู คือ การนั่งสมาธิทุกวันค่ะ โดยหนูจะตั้งใจเรียนเวลาที่คุณครูสอน และเวลาที่จะสอบก่อนที่จะไปสอบ หนูจะนั่งสมาธิอย่างน้อย 1 ชั่วโมง หนูทำอย่างนี้ ทำให้หนูทำข้อสอบได้เร็ว ใช้เวลาคิดไม่นาน ก็จะคิดออกแล้วค่ะ เหมือนจำหนังสือได้เป็นหน้าๆ หนูจะจำได้เป็นเล่มๆค่ะ และจะรู้เลยว่า คำตอบอยู่หน้านี้ บรรทัดนี้

ภูเขาไฟที่เปลี่ยนไป

พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ถ้าไม่อยากได้จึงได้ใช่ไหมคะ...ในรอบต่อๆมา ลูกทำใจเย็นๆ หยุดนิ่งเฉยไปตามลำดับ ใจลูกเคลื่อนผ่านกายเทวดานั้น ผ่านไปเร็วมาก ผ่าน ผ่าน ผ่าน จนหยุดนิ่ง อยู่กลางองค์พระชัดใสสว่าง ใจของลูกขยายเท่าองค์พระ แล้วก็ขยายอีก สนิทเป็นองค์พระ ลูกมีความสุขมากๆ สุขแบบนิ่งนิ่งภายใน

แม่พิมพ์ของชาติ ผู้พบค้นความสุขภายใน

กระผมนึกให้น้ำค้างมาหยดอยู่ที่กลางกายของกระผม แล้วพยายามประคองไว้ที่จุดกึ่งกลางกาย พอใจเริ่มนิ่ง กระผมก็จะเห็นภาพขององค์พระที่มองจากด้านบนลงสู่ด้านล่าง ดิ่งลงไปที่กลางท้อง พอมองไปเรื่อยๆก็จะมีจุดเล็กๆอยู่จุดหนึ่ง ที่กลางภาพองค์พระนั้น จะวูบเข้า วูบออก อยู่ที่กลางกระหม่อมของเศียรองค์พระ

โรคร้าย หายได้ ด้วยบุญ

สักครู่ ก็ได้ยินเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อเทศน์ว่า “ใครที่เจ็บไข้ได้ป่วยหนัก ให้นึกขยายองค์พระให้ขับไล่โรคร้ายไข้เจ็บออกไปทุกอณูเนื้อทุกขุมขน จิตใจอย่าไปเกาะเกี่ยวอยู่กับลูกหลาน เดี๋ยวจะไปไม่ไกลเป็นจิ้งจกตุ๊กแกที่บ้าน”

ตัวเล็กๆก็ช่วยได้

หนูชื่อ เด็กหญิงนัยพร ธีระศิลป์ (น้องใบตอง) เรียนอยู่โรงเรียนวัดลิ้นทอง อยู่ชั้น ป.4 พระเดชพระคุณหลวงพ่อจำหนูได้ไหมคะ หนูทราบว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อได้เชิญชวนให้เด็กดี V-Star ร่วมบุญถวายเครื่องอุปโภคบริโภคแด่พระธรรมจาริกใน โครงการผ้าเหลืองห่มดอย เช้าวันนี้พอหนูมาถึงโรงเรียน หนูเลยขออนุญาตคุณครูบอกบุญเพื่อนๆพี่ๆน้องๆและคุณครู ทุกคนร่วมบุญกับหนูอย่างเต็มใจ

เด็กรุ่นใหม่ เรียนเก่ง ใจใส ไม่ตกยุค

ผมก็เป็นวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่งที่มีชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป แบบว่า ว่างก็เดินเหล่สาวแถวสยามฯ เข้าร้านเน็ต เล่นเกม เล่น MSN เวลาอยากร้องเพลง เราก็จะไปกันเป็นทีม เข้าไปอัดรวมกันอยู่ในตู้เล็กๆ เหมือนคนขาดความอบอุ่น แล้วแย่งกันร้องเพลง

สมาธิ เป็นสิ่งที่ทำได้ ถ้าได้ทำ

ที่ผ่านมาลูกนั่งสมาธิอย่างไม่มีเป้าหมาย ลูกคิดว่า นั่งสมาธิขอแค่ความสงบ ความสบายก็พอ คือ ขอแค่ให้ได้นั่ง นั่งคือนั่ง ส่วนจะนิ่งรึเปล่า ลูกดูเบาไม่เคยที่จะสังเกตวิธีการที่ทำใจให้นิ่ง และจะนึกเสมอว่า ถ้าจะนั่งเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย นั่นเป็นเรื่องยากสำหรับเรา ลูกคงไม่มีบุญขนาดนั้น ลูกจึงได้พบกับความปวด และความเมื่อยเป็นรางวัล

ไอศกรีมสีใสๆ

หนูก็นึกถึงไอศกรีมกลมๆ มีหลายสี หลายรส เช่น ช็อกโกแลต สตรอเบอรี่ วานิลลา ไอศกรีมนั้นกลายเป็นสีขาวใหญ่ขึ้นๆ พอสีขาวหายไป ก็ปรากฏเป็นสีใสๆ หนูไม่ได้คิดอะไร มองไปเรื่อยๆ ไอศกรีมกลมๆใสๆ ก็ลงมาอยู่กลางท้อง มีความสุขมาก สุขตลอดเวลาเลยค่ะ

กับเรื่องกล้วยๆ

ทุกๆวันก่อนออกจากบ้าน ลูกจะทำบุญกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ โดยนำเงินที่ได้จากกำไรมาทำบุญค่ะ ช่วงเริ่มแรกก็ทำบุญวันละ 100บาท แล้วก็เพิ่มเป็น 200บาท แล้วก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนทุกวันนี้วันละ 1,000บาทแล้วค่ะ ลูกทำอย่างนี้ทุกวันเป็นประจำไม่เคยขาด

เด็กวิศวะ ขาลุย ผู้กลับมาตายรัง

เมื่อลูกละความขุ่นมัวได้อย่างสิ้นเชิง สักพักดวงธรรมก็เปล่งประกายสว่างเจิดจ้าขึ้นมา สว่างมากขึ้นๆเรื่อยๆและขยายใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆจนถึงขนาดคลุมตัวลูกไว้ได้ ลูกจรดใจลงไปในกลางความสว่างที่สุดซึ่งอยู่บริเวณกลางท้องของลูก สักครู่ลูกก็รู้สึกว่า เห็นเป็นองค์พระ