"ความสุขที่แท้จริงน่ะมีมั๊ย"
กิ่งแก้ว เสือหล้า จากประเทศออสเตรีย เธอก็เป็นอีกคนหนึ่ง ที่ผิดหวังจากชีวิต แบบที่เรียกว่า จากสวรรค์พลันทลายกลายเป็นนรก แล้วเธอก็เที่ยวแสวงหาความสุข เพื่อให้หลุดพ้นจากความทุกข์ระทมไปวันๆ ความรักของเธอมันหมดอายุเสียแล้วจนต้องทำใจทางใครทางมัน จนกระทั่งได้มาพบเจอกับเทพบุตรสุดที่รัก และก็ได้พบกับความจริงของชีวิตเสียที ทำให้เธอพูดว่า "ความทุกข์เป็นสิ่งธรรมดา แต่ความสุขเป็นสิ่งที่ต้องแสวงหา" เพราะคำว่า "สมาธิ" คำเดียวเท่านั้น...
ชาตรามือ ชาสยาม ยอดขายพุ่งอัศจรรย์ เพราะบุญกฐิน
ไม่ว่าจะทำบุญไปมากแค่ไหน ธุรกิจชาตรามือในยุคของผมก็ยิ่งเจริญรุ่งเรือง
ผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาทเอกชัย อริยชโย
ผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาทเอกชัย อริยชโย อายุ 22 ปี จากศูนย์ปฏิบัติธรรมภาคใต้ จ.สงขลาครับ ผมไม่ใช่คนใต้นะครับ แต่ผมเป็นคนอีสานใต้ เมืองย่าโม โคราช
จดหมายจากว่าที่พระพี่เลี้ยงโครงการสามเณรล้านรูป ตอน จะเป็นพระพี่เลี้ยงที่แสนดี ให้ดียิ่งกว่าดีที่สุด
ผมเข้าวัดพระธรรมกายเมื่อปี พ.ศ. 2535ก็ต้องยกความดีนี้ให้กับอดีตคนข้างกายที่ขอให้ผมขับรถพามาวัด ทำให้ผมได้มานั่งสมาธิบูชาข้าวพระผมจำได้ว่าวันแรกที่มาวัด..ผมชอบเลย
ขายซูเลียน รายได้วันละ 7-8 แสนบาท ด้วยอานุภาพบุญ
แล้วอานุภาพความแรงและความศักดิ์สิทธิ์ ของบุญกฐินคุณยายอาจารย์ก็เกิดขึ้นให้ลูกเห็นจะๆ
จดหมายจากใจพระมหาเปรียญธรรม 9 ประโยค พระมหานรพล พลญฺชโย
พระมหานรพล พลญฺชโย แปลว่า ผู้ชนะด้วยกำลัง พรรษา 3 อายุ 23 ปี ขอรายงานตัวครับ
สิ่งที่เฝ้าแสวงหา
หลังจากที่นั่งไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกโปร่ง โล่ง เบา สบาย เหมือนตัวเองหายไป แล้วก็เห็นดวงสว่างที่ใสเกินใส ใสยิ่งกว่าแก้วใดๆที่เคยเห็นมา แล้วดวงกลมก็ผุดซ้อนกันขึ้นมาเป็นสายเคลื่อนเข้าหาตัวลูก ในกลางดวงแก้วก็มีองค์พระผุดซ้อนกันเป็นสายเคลื่อนตัวขึ้นมา แล้วก็มาซ้อนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับลูก ตอนที่องค์พระผุดซ้อนกันขึ้นมา ลูกก็มองไปเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้สึกเมื่อย แต่กลับมีความรู้สึกเต็มเปี่ยมความสุขทุกสัมผัส ปีติสุขจนน้ำตาไหล
ผลการปฏิบัติธรรม ตอน โยมพ่อโยมแม่ชัดใสองค์พระภายในชัดสว่าง
การบวชครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 ในชีวิตของผมครับ ครั้งแรกผมบวชในโครงการ 1 แสนรูป ภาคฤดูร้อน ปี พ.ศ. 2555 เพราะพี่ไพรินและพี่เตือนไปตามหาคนแถวบ้านให้มาบวช แล้วเขาก็ชวนผมบวชด้วย นึกแล้วก็ยังรู้สึกขอบคุณโยมพี่ทั้งสองมากๆครับ
ใช้ชีวิตใหม่ ที่คุณออกแบบเองได้ด้วยตัวคุณ
วันหนึ่งตื่นขึ้นมาลูกก็คิดว่า เอ…นี่เราอยู่ที่ไหน ทำไมชีวิตเราเป็นอย่างนี้ ในเมื่อเราต้องเก็บกระเป๋าตลอดเวลา ต้องใช้ชีวิตตามที่ตารางบินกำหนด ของหรูๆที่มีอยู่ล้วนหมดความหมาย ให้ความสุขเราแค่ชั่วครั้งชั่วคราว ผิดกับเมื่อก่อนที่เคยรู้สึกว่ามันมีความหมายมาก เบื่อมากๆ ที่ต้อง Entertain กับเพื่อนอยู่เรื่อยๆ ไม่อาจหยุดตัวเองให้เลิกชีวิตแบบฟุ่มเฟือยได้ เบื่อไปทุกสิ่งทุกอย่าง
สุขทั้งกายสุขทั้งใจ ด้วยวิธีง่ายๆ
ทุกวันนี้ ชีวิตลูกเปลี่ยนแปลงไปมาก เปลี่ยนแปลงไปอย่างมีความสุข และมีคุณค่า จากบ้านที่เคยเป็นศูนย์รวมพลคนขี้เมา เปลี่ยนมาเป็นศูนย์รวมนักปฏิบัติธรรม ผู้ปรารถนาความสุขภายในอันไร้ขีดจำกัดแทน แม้ว่าใหม่ๆเพื่อนของลูกจะแซวบ้าง แต่ลูกก็คิดว่าจะพยายามชวนเพื่อนๆ ให้ได้มานั่งสมาธิแบบเราให้ได้