ดร.เค แห่งเนเจอร์กิฟ ตอนที่ 2
บุญ คือ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังความสุขและความสำเร็จ เมื่อถึงคราวหมดบุญ ความร่ำรวยมั่งคั่งก็หมดไปทันที
浮城
ท่านได้มาบวชสามเณร 3 ครั้ง คือ ตอนอายุ 9 ปี 12 ปี และ 14 ปี และในการบวชสามเณรครั้งสุดท้ายนี้เอง ท่านได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะอยู่ในเพศบรรพชิตตลอดชีวิต และท่านยังบอกอีกว่า “แม้จะอยู่รูปเดียวก็สามารถอยู่ได้ เมื่อบวชเข้ามาแล้วจะไม่กลับออกไปอีก เพราะมีมรรคผลนิพพานเป็นแก่นสาร จะไม่ว้าเหว่ เณรอยากอยู่ที่นี่ อยากบวชปฏิบัติธรรมเละอยากเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า”
พ่อเป็นคนดีที่หนึ่ง......รักพ่อที่สุด
พวกเราทั้งรักและเคารพคุณพ่อ เชื่อฟังคำสั่งสอนของท่าน ไม่มีใครแตะต้องกับอบายมุขใดๆ ทั้งสิ้น คุณพ่อมักจะย้ำอยู่เสมอว่า บุญเท่านั้นเป็นที่พึ่งของเรา ให้ทำบุญอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะเป็นจำนวนไม่มากก็ตาม ชีวิตจะได้ไม่ลำบาก
贫穷的穷
我母亲喜欢去寺院修功德、喜欢供养斋僧。母亲不是医生，可是她喜欢治疗，医生无法治疗且快要往生的人。她以草药来治疗而不收费。母亲是个很健康的人，没有患任何慢性病，寿命超过百年。当她一百零九岁时，有一天晚上，她从床上跌下来，左手骨折了。可是都没有谁知道，直到过了三天后，孩子们看到母亲手上的瘀血就带她看医生。
父亲是最好的人，我最爱您！
กระแสแห่งกรรม (๒)
ภิกษุทั้งหลาย โลสกติสสะผู้นี้ ได้ประกอบกรรมคือ ความเป็นผู้มีลาภน้อย และความเป็นผู้ได้อริยธรรมของตนด้วยตนเอง เนื่องด้วยครั้งก่อนเธอกระทำอันตรายลาภของผู้อื่น จึงเป็นผู้มีลาภน้อย แต่เป็นผู้บรรลุอริยธรรมได้ด้วยผลที่บำเพ็ญวิปัสสนา คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
เรียน DOU คือ การเรียนวิชาชีวิต
การที่คนเราพากเพียร พยายามหมั่นศึกษาความรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หมายถึงการแหกคุก คือ ออกจากโลกที่เราข้องอยู่
พุทธสุภาษิตสะกิดใจ "ชีวิตเกิดมาเหมือนขึ้นนาวาข้ามสมุทร"
กิจฺฉํ มจฺจาน ชีวิตฺ การดำรงชีวิตอยู่ของสัตว์ เป็นการยาก โครงสร้างของร่างกายตัวตน จะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ก็ตาม เป็นลักษณะอ่อนนุ่มบางเบา หากถูกของแข็งทับก็ตายแล้ว เช่น ถูกรถทับ เป็นต้น นอกจากนี้ในตัวของเรา ก็มีเชื้อโรคหลายชนิดปะปนอยู่ในอากาศ ในน้ำ ในแผ่นดิน ส่วนใหญ่จะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
พ่อนึกบุญสร้างพระหยุดร้องไห้ทันที
อานิสงส์อันไม่มีประมาณของการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว...พ่อของเขา ดื่มเหล้า สูบบุหรี่และเสพยา ในขณะที่เจ็บหนัก เขาได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว จารึกชื่อของพ่อ และให้ท่านอนุโมทนาบุญ เมื่อพ่อของเขาละโลกแล้ว จะมีสภาพเป็นอย่างไร...หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นคนมี “ดวงกินผัว” ในอดีตทำกรรมมาอย่างไร...ที่นี่มีคำตอบ
คนพาล
คนพาล คือ คนที่มีใจขุ่นมัวเป็นปกติ เป็นผลให้มีความเห็นผิด ยึดถือค่านิยมผิดๆ และมีวินิจฉัยเสีย คือไม่รู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว อะไรควร อะไรไม่ควร
