ค้นพบวัดทางพระพุทธศาสนาเก่าแก่อายุ 1,900 ปีในกูจารัฐ
กุกกุรชาดก-ชาดกว่าด้วยการสงเคราะห์ญาติ
ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาลพระภิกษุสงฆ์ทั้งหลายนั่งสนทนากันอยู่ ณ เชตะวันมหาวิหาร ถึงเรื่องที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงช่วยให้พระประยูรญาติจำนวนมากได้บรรลุธรรมถึงความพ้นทุกข์ และในจำนวนนั้นมีพระประยูรญาติหลายพระองค์ได้มาเป็นกำลังใจในการเผยแพร่แผ่พระพุทธศาสนา
พบดื่มน้ำชาวิเศษยิ่งเสียกว่าดื่มน้ำ เพราะมีสารต่อต้านอนุมูลอิสระ
แฝด 4 บวชเณรล้านอ่างทองทำลายสถิติโลก
อนมาบวชสามเณร ปิง วัง ยม น่าน แฝดทั้ง 4 คน เรียนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนวัดอ่างทอง ได้คุณย่ากิมลุ๊ย สุภาเพียร หรือ ย่าแอ๊ด เป็นยอดกัลยาณมิตรชวนมาบวชที่วัดช้างและมาอบรมที่ศูนย์ธุดงคสถานอ่างทอง ฝาแฝดทั้ง4 คน มีธรรมชาติ
มรดกโลกที่แท้จริง
ฤดูใบไม้ผลิกำลังมาเยือนแอฟริกาใต้ ฝูงนก ฝูงกา กำลังสร้างบ้านใหม่ แต่ที่อัศจรรย์ใจก็คือว่า รังนกในดงหนาม ทำไมต้องเกาะกลุ่มกัน รัง เหมือนขานรับความอัศจรรย์ของ เลข5 จากประเทศไหนสักแห่ง ทำไม...ไม่ 3...ทำไม...ไม่ 4...หรือว่า 6...ทำไม...ต้อง 5 ทำไมนกน้อยสกุณา ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ จะต้องเกาะกลุ่มกันเป็นโมดุล (Module)
ทศชาติชาดก เรื่องเนมิราช ผู้ยิ่งด้วยอธิษฐานบารมี ตอนที่ 9
ในตอนนี้จะกล่าวถึง มาตลีเทพบุตรได้อธิบายเหตุที่สัตว์นรกต้องโดนทุกทรมานในขุมนรก เช่น ในอดีตตอนที่เป็นมนุษย์ ได้เรี่ยไรทรัพย์ของคนอื่นโดย อ้างว่าจะนำไปทำบุญทำทานสร้างวิหารเป็นต้น แต่กลับนำทรัพย์นั้นไปใช้จ่ายตามความพอใจ ไม่ได้ทำบุญดังที่กล่าวไว้ ตายไปตกอังคารกาสุนรก (อัง-คา-ระ-กา-สุ-นะ-รก) อุสสุทนรกขุมที่ ๔ ซึ่งเป็นนรกที่มีนายนิรยบาลกำลังเอาอาวุธมีหอก ดาบ ค้อนเหล็กเป็นต้นที่ไฟกรดลามเลียอยู่ทิ่มแทงสัตว์นรก ไล่ตีสัตว์นรกให้ตกไปในหลุมถ่านเพลิง
วธ.ห่วง “โบราณสถาน-คัมภีร์ใบลาน” พัง เร่งถวายความรู้วัดก่อนมรดกชาติสูญหาย
สรภชาดก ชาดกว่าด้วยละมั่งทำคุณแก่พระราชา
พระเจ้าพรหมทัตรู้สึกเสียหน้าที่ตนทำให้เจ้าละมั่งหนีไปได้ พระองค์ทรงถือพระขรรค์แล้วทรงวิ่งตามละมั่งไปถึง ๓ โยชน์ และได้ไปตกบ่อลึกเป็นเหวประมาณ ๖๐ ศอก ต่อมาพญาละมั่งได้วกกลับมาช่วยพระองค์ให้ขึ้นจากบ่อน้ำ และให้พระราชาขึ้นประทับบนหลังพาออกจากป่ามาส่งลง ณ ที่ไม่ห่างเสนา
กัลยาณธรรมชาดก ชาดกว่าด้วยผู้มีกัลยาณธรรม
" เราไม่ได้ออกบวช แต่คนอื่นทั้งหมดกลับคิดว่าเราบวช นี่คงเป็นเสียงดีสินะ เราจะไม่ทำให้เสียงดีนี้หายไป เราจะออกบวช ” เศรษฐีจึงกลับไปเข้าเฝ้าพระราชาอีกครั้ง พระราชาเมื่อเห็นเศรษฐีเดินมาเข้าเฝ้าอีกก็แปลกใจจึงตรัสถามว่า “ ท่านมหาเศรษฐี ท่านเพิ่งไปเดี๋ยวนี้เอง ทำไมจึงกลับมาอีกเล่า ” “ ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งชน กาลใดบุคคลได้สมัญญาในโลกว่า ผู้มีกัลยาณธรรม กาลนั้นนรชนผู้มีปัญญาไม่พึงทำตนให้เสื่อมสมัญญานั้นเสีย "
