เทพบุตรมาร (๑)
บุคคลบางคนในโลกนี้ ย่อมถวายข้าว น้ำ เสื้อผ้า ยานพาหนะ ดอกไม้ ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก ที่อาศัย และสิ่งที่เป็นอุปกรณ์แก่ประทีป ให้เป็นทานแก่สมณะหรือพราหมณ์ เขาย่อมมุ่งหวังสิ่งที่ตนถวายไป โดยได้ศึกษามาว่า “พวกทวยเทพผู้สถิตอยู่ที่สวรรค์ชั้นปรนิมมิตวสวัตดี เป็นเทพที่มีอายุยืน มีวรรณะงดงามมาก เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข” ดังนี้แล้ว จึงตั้งจิตปรารถนาอย่างนี้ว่า “โอหนอ เบื้องหน้าแต่ตายเพราะกายแตก ขอเราพึงเข้าถึงความเป็นสหายแห่งทวยเทพเหล่าปรนิมมิตวสวัตดีเถิด” เขาตั้งจิตนั้นไว้ อธิษฐานจิตไว้มั่น อบรมจิตอย่างนั้นโดยมิได้อบรมเพื่อคุณวิเศษเบื้องสูง อย่างนี้แล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อเกิดในสวรรค์ชั้นปรนิมมิตวสวัตดี
ธรรมะเพื่อประชาชนไม่ได้เจตนา
ในวัยเด็ก เขามองตัวเองในกระจก แล้วเกิดคำถามว่า ตัวเขาเป็นใคร มาจากไหน เมื่อโตขึ้นเขาตามหาชีวิตในอุดมคติอยู่เป็นเวลานาน ก็ไม่พบ...จนในที่สุด เขาได้พบกับคุณครูไม่ใหญ่แห่งโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา เส้นทางของการสร้างบารมีจึงเริ่มขึ้น...ปัจจุบัน เขาเป็นผู้นำบุญของจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน และจะขอสร้างบารมีติดตามคุณครูไม่ใหญ่ไปทุกภพทุกชาติ จนถึงที่สุดแห่งธรรม
กรณีศึกษากฎแห่งกรรมไม่ได้เจตนา
ในวัยเด็ก เขามองตัวเองในกระจก แล้วเกิดคำถามว่า ตัวเขาเป็นใคร มาจากไหน เมื่อโตขึ้นเขาตามหาชีวิตในอุดมคติอยู่เป็นเวลานาน ก็ไม่พบ...จนในที่สุด เขาได้พบกับคุณครูไม่ใหญ่แห่งโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา เส้นทางของการสร้างบารมีจึงเริ่มขึ้น...ปัจจุบัน เขาเป็นผู้นำบุญของจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน และจะขอสร้างบารมีติดตามคุณครูไม่ใหญ่ไปทุกภพทุกชาติ จนถึงที่สุดแห่งธรรม
กรณีศึกษากฎแห่งกรรม