ความประทับใจของ สามเณรกองพันอัญเชิญ ตอนที่ 3

1. ลูกเณร ชื่อ สามเณร ปิยะวัฒน์ แปลงดี อายุ 13 ปี 2. ลูกเณร ชื่อ สามเณร ภาสกร ชาลาธราวัฒน์ อายุ 15 ปี(ป.ธ. 1-2)

ชีวิตสมณะ ความปลื้มที่ไม่มีวันสิ้นสุด

ผลการปฏิบัติธรรมจากพระรชต สมพโล อายุ 42 ปี จากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 2 ปัจจุบันกำลังอบรมเป็นพระนวกะพรรษา 1 อยู่ที่ระเบียง 3 วัดพระธรรมกาย

ชีวิตมนุษย์ประเสริฐที่สุด

กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ การกลับได้อัตภาพเป็นมนุษย์ เป็นการยาก

ถ้าพระเณรวัดอื่นขอมาอยู่วัดพระธรรมกายจะได้หรือไม่

ถ้าใครจะมาเป็นพระหรือสามเณรที่นี่ เรายินดีต้อนรับ แต่ว่าก็มีกฎเกณฑ์มากหน่อย เป็นพระวัดนี้เหนื่อยกันทั้งนั้น ทั้งเจ้าอาวาส รองเจ้าอาวาส พระเณรทุกรูป ถ้าคิดว่าจะทนเหนื่อยได้มาสิครับ

ทำไมลูกชายจึงเป็นคนโอเว่อร์แอ๊กทีฟ สมาธิสั้น คิดช้า มึนศีรษะบ่อยๆ และกรรมอะไรทำให้มีสิวทั่วตัว

ลูกชายของลูกเป็นเด็กสมาธิสั้น อยู่ไม่นิ่ง เป็นเด็กโอเว่อร์แอ๊กทีฟ คอยกวนทำให้เพื่อนๆ เสียสมาธิ ตอนนี้ลูกชายอายุ ๒๐ ปีแล้ว เวลาหงุดหงิดก็จะฟึดฟัด มึนศีรษะบ่อย และความคิดไม่แล่น อีกทั้งยังเป็นสิวทั่วตัวอีกด้วย

พรหมปาริสัชชาภูมิ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อเมตตาเจโตวิมุตติ อันบุคคลเสพแล้ว ทำให้มากแล้ว ทำให้เป็นดุจยาน ทำให้เป็นที่ตั้ง ให้ตั้งมั่นโดยลำดับ สั่งสมดีแล้ว ปรารภด้วยดีแล้ว เมื่อยังไม่บรรลุคุณวิเศษที่ยิ่งขึ้นไปย่อมบังเกิดในพรหมโลก

กรรมใดผมจึงถูกไฟเผาที่มือ

ตัวผมตอนอายุ ๗-๘ ขวบ เคยจุดไฟเผามดแดงเล่นด้วยความไร้เดียงสา ต่อมาก็เล่นปืนแก๊ปแบบเด็กๆ จนทำให้ถูกไฟเผาที่มือ

เข้ากะ เข้ากลาง เข้าเป้า รวยรอดปลอดภัย

ตั้งแต่ลูกเข้าวัดมา 24 ปี ลูกก็กวาดรางวัลครูดีเด่น และบุคคลดีเด่นหลายปีซ้อนทั้งในและต่างประเทศเจ้าค่ะ ทุกสิ่งดีๆที่ได้มาในชีวิต เป็นเพราะลูกได้น้อมนำคำสั่งสอนของคุณครูไม่ใหญ่และคุณครูไม่เล็กมาใส่เหนือเกล้า ฝึกฝนตนเองตามหลักความดีสากลเต็มที่ ทั้งทาน ศีล ภาวนา และทำหน้าที่กัลยาณมิตร จนชีวิตของลูกดีขึ้นในทุกๆด้านมาโดยตลอด

“สัมมา อะระหัง” ที่สุดแห่งถ้อยคำ

“ถ้าใจใส ใจสบาย ทำ อะไรก็สำ เร็จ ถ้าใจอยู่ฐานที่ 7 ทำ อะไรก็สำ เร็จอย่างสบาย ๆ”

พลิกชีวิตเพราะคำว่า “สัมมา อะระหัง”

เชื่อไหมคะ ตอนที่ยังไม่ “สัมมา อะระหัง” ดิฉันต้องดื่มน้ำสมุนไพรทุกวัน ร่างกายถึงจะอยู่ได้ แต่พอพระอาจารย์บอกให้ “สัมมา อะระหัง” วันแรก พอความดันขึ้นดิฉันก็ “สัมมาอะระหัง ๆ ๆ อย่าขึ้น” “สัมมา อะระหัง ลงไป ๆ” จนกระทั่งจากที่รู้สึกเหนื่อยมากวันละหลายรอบ พอ “สัมมา อะระหัง”ผ่านไปหนึ่งเดือน อาการที่เป็นทุกวัน วันละหลาย ๆ รอบไม่เป็นอีกเลย