พระสุวิเชียร อุตฺตมพนฺโธ เทพบุตรใหม่เขตในดุสิตบุรี ตอนที่1

เมื่อลมหายใจสุดท้ายของพระลูกชายของลูกหมดลง กายละเอียดของท่านก็ได้หลุดออกมายืนอยู่ข้างๆ เตียงที่ กายหยาบของท่านกำลังนอนอยู่ ท่านก็ได้กลับมาพิจารณาร่างกายของท่านที่เป็นทุกข์

ปรโลกนิวส์ บุญหนุนนำพาไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ ตอนที่2

ภายหลังจากที่สามีของลูก...เสียชีวิตลงอย่างกะทันหันด้วยโรคหัวใจล้มเหลวแบบเฉียบพลัน ด้วยความที่ตัวเขาเสียชีวิตหรือหมดลมหายใจแบบไม่ทันได้ตั้งตัว จึงทำให้เมื่อกายละเอียดของเขาหลุดออกมาจากกายหยาบ สามีของลูกจึงอยู่ในอาการมึนๆ งงๆ

ผลการปฏิบัติธรรม พระธรรมสมโภชน์ ภทฺทปญฺโญ

“ตอนนั้นใจนิ่งมาก เหมือนไม่ได้หายใจ ลมหายใจมันขาดไปเลย แล้วร่างกายท่อนล่างก็หายไป กระผมรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในที่โล่งๆว่างๆ”

พระพี่เลี้ยงสถาปนาแสนรูป ตอนที่ 2

สิ่งที่ผมอยากฝากถึงลูกผู้ชายทุกคนก็คือ เราเกิดเป็นลูกผู้ชายแล้ว อย่างน้อยควรได้บวชเรียน ไม่ต้องคิดอะไรมากครับ มาบวชเถอะ เราไม่รู้ว่านาฬิกาชีวิตของเรามันจะหยุดเมื่อไหร่ วันนี้มีลมหายใจ ถ้าไม่รีบตัดสินใจ เราอาจจะไม่มีโอกาสอีกเลยก็ได้

สร้างพระ ช้าไม่ได้ ต้องว่องไว ดุจสายฟ้า

“เธอไปอยู่ที่ไหนมา ฉันน่ะสร้างพระไปตั้งหลายองค์แล้วนะเธอรู้ไหม” หลังฟังถ้อยคำนี้ราวมีสายฟ้าฟาดที่กลางใจ “นี่ เรามาสายไปจริงๆ หรือนี่” หลังนิ่งอึ้งไปสักพัก ยอดหญิงแห่งกองทัพธรรม นามว่า จำเนียร เวลชินเออร์ ก็บอกตัวเองว่า “ไม่มีคำว่าสาย ตราบที่ลมหายใจยังมี เจดีย์ยังไม่ปิด เรามีสิทธิ์ชนะ”

มงคลที่ ๒๑ ไม่ประมาทในธรรม - สิ่งที่พึงพิจารณาบ่อยๆ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมีพุทธ ประสงค์ให้พุทธบริษัททั้งหลาย หมั่นเจริญมรณานุสติอยู่เนืองๆ ชนิดทุกลมหายใจ เข้าออก เพราะชีวิตมนุษย์นั้นสั้นยาว เพียงแค่ลมหายใจเข้าออกที่ปลายจมูกเท่านั้น ไม่ได้ยืนยาวอย่างที่เรานึกคิดกันเอง การพิจารณาถึงความตายนี้ เป็นสิ่งที่พวกเราต้องพิจารณาโดยแยบคาย พิจารณาบ่อยๆ

สมาธิ...อัศจรรย์เกินจินตนาการ

มะเร็งลามจากต่อมน้ำเหลืองสู่ลำคอ แล้วลามต่อไปถึงปอด อันเป็นระยะสุดท้าย วินาทีนั้น...ลูกหวาดกลัวจนตัวสั่น หน้าซีดเหมือนไก่ถูกต้มสุก รู้สึกเคว้งคว้าง สับสน เหมือนหลงทางอยู่กลางป่าเพียงลำพัง หวั่นไหว หวาดกลัวมรณภัยที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ แต่ใครเล่าจะยอมตายจากลูกน้อยที่แสนรักแสนห่วงใย ตราบยังมีลมหายใจ ชีวิตย่อมมีความหวัง

โลกสันติสุขในตัวของเรา

ตอนนั่งสมาธิที่วัด ผมพยายามนั่งให้สบายๆ หลับตาพริ้มๆ และค่อยๆสูดลมหายใจลึกๆ ให้เข้ากับคำพูดของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ หายใจเข้าผ่านจมูก แล้วนึกให้มีการเคลื่อนที่ช้าๆ ลงไปยังฐานที่7 ทำนิ่งๆ ฟังเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปเรื่อยๆ แม้ผมจะยังไม่เข้าใจภาษาไทยมากนัก แต่น้ำเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็ช่วยพาผมดำดิ่งเข้าไปยังอีกโลกหนึ่ง เป็นโลกของสันติสุข

บวชเพื่อตามหาองค์พระที่หายไป

ตอนนี้เห็นว่าสังขารยังพอไหว จึงตั้งใจว่า “เราจะต้องบวช เพื่อตามหาพระที่หายไป และจะบำเพ็ญเนกขัมมบารมี จนกว่าลมหายใจเฮือกสุดท้าย” แม้ผมจะบวชตอนแก่ ก็ขอแก่บุญแก่บารมี แก่อินทรีย์แต่ไม่ขอแก่หน้า จะเดินตามเส้นทางอริยะของพระราธะ ที่ท่านแม้จะบวชตอนแก่ แต่ก็ว่าง่ายสอนง่าย จนกว่าจะได้เข้าถึงธรรม ได้มีความสุขกับพระภายใน เป็นรักแท้ในวัยชราครับ

พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน ตอนที่ 3

ผมนั่งด้วยใจที่ผ่อนคลาย หายใจเข้าลึกๆและหายใจออกช้าๆ แล้วผมก็ได้ค้นพบจุดสิ้นสุดของลมหายใจ มันรู้สึกเหมือนจุดกลมๆอยู่ภายในตัว เหนือสะดือประมาณสองนิ้วมือ ผมก็นึกถึงดวงแก้วใสๆไว้ที่ตรงนั้น ทันใดนั้นเอง มันเหมือนกับมีแรงดึงดูดเข้าไปข้างในช่วงสั้นๆ แล้วก็มีแสงสว่างสีเหลืองกระจายออกมาอย่างรวดเร็วจากตรงกลางของดวงแก้วนั้น