มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต - ของแท้ของเทียม

วันรุ่งขึ้น เมื่อนิครนถ์ ๕๐๐ คน มาถึง สิริคุตต์ออกไปต้อนรับ พลางนึกในใจว่า "หากนิครนถ์เหล่านี้เป็นผู้รู้จริง จงอย่าเข้ามาในเรือน เพราะในเรือนนี้ไม่มีภัตตาหาร มีแต่หลุมคูถ"

มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต - ถ้อยคำของมิตรแท้

ผู้มีหัวใจยอดกัลยาณมิตร มีความปรารถนาดีต่อผู้อื่น เมื่อเห็นข้อบกพร่องของผู้ใดแล้ว มีกำลังใจพอที่จะว่ากล่าวตักเตือน และพูดออกไปด้วยความหวังดี นับว่าเป็นผู้ที่หาได้ยากในโลก คนที่จะทำอย่างนี้ได้ต้องมีจิตใจสูงส่ง ต้องคำนึงถึงประโยชน์ใหญ่เป็นหลัก แม้บางครั้งจะต้องพบกับความไม่พอใจหรือไม่เข้าใจของผู้ที่เราว่ากล่าวตัก เตือน แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้น คือ ใจของผู้ชี้บอกขุมทรัพย์จะต้องยิ่งใหญ่และผ่องใสเสมอ

มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต - รักจริงไม่ยอมทิ้งกัน

ภรรยาพระโพธิสัตว์กล่าวปลอบโยนว่า "ข้า แต่นายผู้เจริญ ท่านอย่ากลัวเลย ดิฉันจะอ้อนวอนนายพรานให้ชีวิตแก่ท่าน ถ้าดิฉันอ้อนวอนไม่ได้ ก็จักให้ชีวิตของดิฉันแทน แล้วให้ปล่อยท่านไป" พลางยืนชิดกับพระโพธิสัตว์ผู้มีข้อเท้าที่บาดเจ็บสาหัสอาบไปด้วยโลหิต

มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต - สัมมาทิฏฐิ ( ๓ )

"ระหว่างพระพุทธเจ้ากับท่านอุรุเวลกัสสปะ ใครหนอจะมีอานุภาพมากกว่ากัน" พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงล่วงรู้ความคิดของชาวเมือง จึงตรัสถามท่านว่า "ดูก่อนกัสสปะ ท่านเคยเป็นอาจารย์สั่งสอน หมู่ชฎิลผู้ผ่ายผอมเพราะกำลังประพฤติพรต ท่านเห็นอะไรจึงได้ ละไฟที่เคยบูชาเสียเล่า ท่านเห็นประโยชน์อะไรจึงมาประพฤติพรหมจรรย์กับเรา"

บัณฑิต DOU รุ่นแรกของโลก (6)

ณ บัดนี้ ความปรารถนาและความตั้งใจของคุณครูไม่ใหญ่ ที่ผ่านกาลเวลามากว่ายี่สิบปี ได้กลายเป็นหนึ่งในโครงการที่มีทรรศนะที่ยาวไกล ซึ่งในขณะนั้น เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วดูเหมือนจะยากมาก แต่ในที่สุดวิสัยทัศน์ที่ใครๆบอกว่า เป็นไปไม่ได้ก็เป็นไปได้แล้ว และได้กลายเป็นมหาวิทยาลัยแห่งเดียวในโลก ที่เปิดสอนวิชาเกี่ยวกับความเป็นจริงของชีวิต นำชีวิตไปสู่เป้าหมายอันสูงสุด

ป้องกันความผิดหวังด้วยการพึ่งตนเอง

เกิดมาเป็นคนควรพึ่งตนเองดีกว่าพึ่งคนอื่น เพราะคนอื่นพึ่งได้เป็นบางอย่าง บางเวลา และไม่ตลอดไป

มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต - สัมมาทิฏฐิ ( ๕ )

พระพี่เลี้ยงได้ยินข่าวลือว่า "พระราชาทรงฟังถ้อยคำของอาชีวกผู้เป็นมิจฉาทิฏฐิ จึงรับสั่งให้รื้อโรงทานที่ประตูเมืองทั้งสี่ บัดนี้ทรงมัวเมาแต่เบญจกามคุณ มิได้สนพระทัยในพระราชกรณียกิจเลย"

บัณฑิต DOU รุ่นแรกของโลก (2)

ในการรับปริญญาครั้งนี้ ผมว่าไม่ใช่เป็นการจบการศึกษาที่สิ้นสุด แต่เป็นจุดเริ่มต้นของการศึกษาในธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างถูกต้องครับ ซึ่งการเรียนในทางโลกนั้นเป็นการเรียนแล้วตัน เรียนแล้วหมด แต่ในการศึกษาที่ DOU เป็นการเรียนที่ ยิ่งเรียนยิ่งรู้ ยิ่งลึก ไม่มีวันหมด

เทวดาเตือนภัย

บัณฑิต พึงรีบทำกิจที่ควรทำก่อน อย่าให้กิจที่ต้องทำเบียดเบียนตัวได้ในเวลาที่ต้องการ กิจนั้นไม่เบียดเบียนบุคคลผู้รีบทำกิจที่ควรทำเช่นนั้น ในเวลาที่ต้องการ

พระมหากัปปินเถระ

บุคคล ผู้เอิบอิ่มในธรรม มีใจผ่องใส ย่อมอยู่เป็นสุข บัณฑิต ย่อมยินดีในธรรมที่พระอริยเจ้า ประกาศแล้วทุกเมื่อ