Case Study

เรื่องราวของเด็กชายคนหนึ่ง...ในช่วงที่เขาเติบโต มักมีอุบัติเหตุเกี่ยวกับศีรษะเกิดขึ้นกับเขาหลายต่อหลายครั้ง พออายุได้ 17 ปี ก็มีอาการป่วยทางสมอง จนต้องนำตัวส่งเข้ารักษาที่โรงพยาบาล เขามีอารมณ์แปรปรวน ช่วงอารมณ์ดีก็พูดคุยแบบไม่มีสาระ หัวเราะ สักพักก็เปลี่ยนเป็นอารมณ์ร้าย ก้าวร้าวแม้แต่กับแม่ของตัวเอง ด้วยสาเหตุใดทำให้เขามีอาการดังนี้ และจะแก้ไขได้อย่างไร...แม่ของเขา...เธอมีความรู้สึกว่าตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา เหมือนมีใครติดตามเธออยู่ตลอด บางครั้งก็ฝันว่า มีคนมาชวนให้ไปอยู่ด้วย...เธอคิดไปเอง หรือเป็นความจริง...ที่นี่...มีคำตอบ...

เป็นคนดี๊ ดี ชอบทำบุญ แต่ชอบชนไก่ กัดปลากัด ตายแล้วไปไหน

ผู้ใหญ่บ้าน ซึ่งเป็นหมอแผนโบราณ รักษาผู้ป่วยด้วยยาสมุนไพร เขาได้สร้างสถานที่เพื่อเป็นที่พักฟื้นของผู้ป่วย เหมือนกับเป็นโรงพยาบาลขนาดย่อยๆ เป็นคนใจดี ชอบทำบุญ เข้าวัด ชอบช่วยเหลือคนตกยาก แต่เขาชอบเล่นการพนัน แข่งเรือพาย ชนไก่ กัดปลา...ในบั้นปลายของชีวิต เขาป่วยด้วยโรคมะเร็งลำคอ เสียชีวิตเมื่ออายุ 80 ปี...ชีวิตหลังความตายของเขาเป็นอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ...

บุญไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอง

เมื่อยังไม่หมดกิเลส ต้องสร้างบุญให้เต็มที่ เพราะ "การสั่งสมบุญเป็นเหตุนำมาซึ่งความสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า" นั่นเอง ...และที่สำคัญ "บุญไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอง"

Case Study

หญิงคนหนึ่ง ด้วยผลแห่งบุญในอดีตชาติ ทำให้ชาตินี้เธอมีฐานะที่ร่ำรวยในระดับเศรษฐี ใช้ชีวิตเรียบง่าย สมถะ มีระเบียบวินัย มีเหตุผล รู้ค่าของเงิน ขยันทำงาน เป็นคนใจดี ใจบุญ เธอทำบุญกับพระพุทธศาสนามากมาย เช่น ถวายที่ดิน สร้างโบสถ์ กุฏิสงฆ์ หอระฆัง ให้วัดหลายวัด เธอเสียชีวิตด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองตีบ...ชีวิตหลังความตายของเธอเป็นอย่างไร...

แม่ไปดำน้ำ...เป็นเจ้าหญิงนิทรา, พ่อตายไม่รู้สาเหตุ

เรื่องราวของครอบครัวหนึ่ง...สามี-ภรรยาคู่หนึ่ง ไปเที่ยวกับคณะทัวร์ที่เกาะกูด จังหวัดตราด ขณะที่กำลังฝึกซ้อมเพื่อเตรียมตัวจะดำน้ำอยู่นั้น ภรรยาเกิดอาการหน้ามืด จมลงไปในน้ำ กว่าจะมีคนช่วยขึ้นมาได้ เธอก็ขาดอากาศหายใจเป็นเวลานาน ทำให้สมองตายไปบางส่วน เธอจึงกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา มาจนถึงปัจจุบัน...หลังจากเหตุการณ์นั้นไม่นาน อยู่ๆสามีก็มีอาการป่วยด้วยอาการประหลาด มีอาการเพ้อ พูดคนเดียว ญาติต้องพาส่งโรงพยาบาล...คืนหนึ่ง พยาบาลฉีดยานอนหลับให้ ปรากกฎว่า ในตอนเช้าก็พบว่าเขาเสียชีวิตแล้ว...

พ่อแม่ถูกทิ้ง, ภรรยาเป็นนักสืบ

อุทาหรณ์สำหรับผู้ที่ไม่ค่อยจะทำบุญด้วยตัวเอง...ชายคนหนึ่ง เป็นคนมีความขยัน และตั้งใจ แม้จะพลัดพรากจากพ่อ-แม่ตั้งแต่เด็ก แต่ก็สามารถเรียนได้ด้วยตัวเอง จนได้ทำงานในองค์การสหประชาชาติ ต้องเดินทางไปทำงานในหลายประเทศ...บั้นปลายของชีวิต เขาป่วยเป็นมะเร็งที่ม้าม และตับ ต้องทุกข์ทรมานเป็นเวลา 1 เดือน ก่อนที่จะเสียชีวิต...เขาทำบุญบ้างตามประเพณี แต่ไม่บ่อยนัก โชคดีที่ลูกชายได้ทำบุญให้เขาในวาระสุดท้ายของชีวิต...ชีวิตหลังความตายของเขาจะเป็นอย่างไร...และกับคำถาม อาชีพนักสืบเป็นสัมมาอาชีวะหรือไม่...

แทงตา ฆ่าลูกวัว

เรื่องราวชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง...เนื่องจากคุณพ่อเป็นคนเจ้าชู้ จึงเลิกกับคุณแม่ตั้งแต่เธอยังแบเบาะ หลังจากเลิกกับคุณพ่อแล้ว คุณแม่ก็ประชดชีวิตดัวยการดื่มเหล้าทุกวัน จนติด ต่อมาเมื่ออายุได้ประมาณ 11 ปี คุณแม่ของเธอก็เสียชีวิต...ต่อมา เธอได้ไปอาศัยอยู่กับคุณป้า ซึ่งมีอาชีพค้าเนื้อวัว เนื้อควาย ในทุกๆวันเธอต้องเป็นคนสั่งฆ่าวัว และควาย วันละ 6 ตัว จะหยุดก็คือวันพระ เธอต้องทำอย่างนี้ติดต่อกันมาเป็นเวลา 7 ปี...เมื่อเธอได้มาพบกับหมู่คณะ จึงได้เรียนรู้ความเป็นจริงของชีวิต และอยากจะแก้ไขชีวิตของตัวเอง เพื่อจะได้หนีจากวิบากกรรมที่เคยสั่งล้มวัว ควายจำนวนมาก...เธอควรจะทำอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ...

โยมเตี่ยไปดาวดึงส์

ผู้ชายคนหนึ่ง ทำอาชีพเลี้ยงหมู เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ เป็นเวลากว่า 50 ปี แต่เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขทุกชนิด เป็นคนมีจิตใจเอื้ออารี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น แม้ในตอนแรกจะไม่ค่อยเข้าใจในพระรัตนตรัย แต่เขาได้พระลูกชาย ซึ่งบวชอุทิศชีวิต ทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้ แนะนำให้เขาเลิกอาชีพที่ทำอยู่...เขายอมทำตาม และทำบุญ ตักบาตรเป็นประจำทุกวัน ตลอดระยะเวลา 10 ปี และยังได้ร่วมบุญกับทางวัดพระธรรมกายไม่เคยขาด บุญสุดท้ายในชีวิตที่ได้ทำคือ บุญกฐินจักรพรรดิ…ก่อนจะละโลก พระลูกชายยังได้ช่วยเขาทำศึกชิงภพตามหลักวิชชา...ชีวิตในปรโลกของเขาจะเป็นอย่างไร...

คาถาในฝัน

ชายคนหนึ่งได้เรียนคาถามหาเสน่ห์จากความฝัน ...ต่อมาได้พบกับผู้ที่สอนวิชานี้ให้ จึงอ้อนวอนให้สอนให้จนสำเร็จ ...เขาได้ทดลองวิชาที่ได้เรียนมากับลูกสาวของนายจ้าง ผลลัพธ์กลับทำให้ต้องพาครอบครัวหนีตาย ไปอาศัยพระอยู่ ในเขตวัดหน้าป่าช้า ...และเส้นทางการสร้างบารมีของนักสร้างบารมี ผู้ที่มีความปรารถนาจะหลุดพ้นจากวัฎสงสารในพุทธันดรหน้า

มิตตวินทุกชาดก-ชาดกว่าด้วยโทษผู้ลุอำนาจความปรารถนา

ครั้งหนึ่งเมื่อสมเด็จพระพุทธศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเทศนาข้อตัณหาอันเป็นสิ่งกว้างขวางไร้ขอบเขตจำกัด ณ พระเชตะวันมหาวิหารในนครหลวงแห่งมคธรัฐ พุทธวัจนในพระธรรมบทนี้ได้รับการจดจำต่อๆ กันว่าชนเหล่าใดมากำหนัดยินดีตัณหานั้น ชนเหล่านั้นก็เช่นผู้ถูกจักรกรดไว้