ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 8

โจรสบโอกาสก็คว้าเชือกสนสะพายที่ผูกรั้งจมูกโคเอาไว้ นึกกระหยิ่มใจว่า “เจ้าหนุ่มนี่ขี้เซาจริง เขาลักโคของตนก็ยังไม่รู้ ช่างเป็นลาภของเราหนอ ที่ได้โคมาเปล่าๆ นี่ถ้าเอาไปขายต่อ ก็คงจะได้กำไรงาม” แต่เหตุการณ์กลับไม่ได้เป็นอย่างที่คิด แล้วเหตุการณ์จะเป็นเช่นไร

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 6

อาจารย์เสนกะจินตนาการไปไกลว่า “หาก มโหสถกุมารนี้ได้เข้ามาอยู่ในราชสำนักเมื่อใด เราก็คงหมดความสำคัญ แม้พระราชาก็จักทรงลืมเราไปเสียสิ้น ไม่ช้าเราก็จะตกต่ำหมดรัศมี แม้ลาภ ยศ บริวาร และความเป็นใหญ่ก็จะพลอยสูญสิ้น จำเราจะต้องกราบทูลทัดทานไว้ก่อน”

วัดไม่ใช่บาร์...ศาลาไม่ใช่บ่อน

จนกระทั่งปัจจุบัน กระผมได้มาเป็นผู้ว่าราชการจังหวัด กระผมจึงใช้วิธีประชุมปรึกษาหารือ ขอประชามติ โดยกราบนิมนต์เจ้าอาวาสทุกวัด กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน อบต. และผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง เรียกมาหมด ขอคำหารือจนได้โครงการ วัดไม่ใช่บาร์...ศาลาไม่ใช่บ่อน ออกมา กระผมจะทำโครงการนี้ไปเรื่อยๆ แม้จะต้องทำไปตลอดชีวิตถึงจะสำเร็จ กระผมก็จะทำ เพราะกระผมคิดว่า เราเดินทางผิดกันมาไกลแล้ว หากไม่เริ่มทำในสิ่งที่ถูกต้อง สังคมของเราต้องแย่แน่ๆ

ทำไมทิ้งพระพุทธรูปที่ผุผังไปไว้ใต้ต้นโพธิ์

คำถาม : ผมอยากรู้ว่า ทำไมเราถึงทิ้งซากพระพุทธรูปที่ผุพังเสียหาย ไว้ใต้ต้นโพธิ์ด้วยครับ

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 4

วันหนึ่งขณะที่มโหสถกุมารกำลังวิ่งเล่นกับเหล่าสหาย ภายในสนามเด็กเล่นท่ามกลางหมู่บ้าน พลันมหาเมฆก็ตั้งเค้าทะมึน ไม่ช้าก็โปรยปรายละอองฝนลงมา สายฝนตกกระหน่ำถี่ขึ้นเป็นลำดับ จนเหล่ากุมารต้องรีบวิ่งหนีฝนกันอลหม่าน มโหสถกุมารเห็นความเป็นไปเช่นนั้น ก็ให้นึกสมเพชเวทนา จึงคิด..?

รายการยาขอรับบริจาค ประจำเดือนกรกฏาคม 2552

รายการขอรับบริจาค ประจำเดือน มีนาคม 2552

Dhammakaya Foundation Helping The Flood Victims in Korat

Dhammakaya Foundation and Dhammakaya Temple leading by the Most Ven. Phrarajbhavanavisudh sent the representatives to give the consumer goods, food and medicines to the flood victims in Nakorn Ratchasima province.

ธุดงค์ธรรมชัย...กระหึ่มทัพธรรม

เกาะติดบรรยากาศ บวชพระหนึ่งแสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย

ทศชาติชาดก เรื่องเนมิราช ผู้ยิ่งด้วยอธิษฐานบารมี ตอนที่ 3

การทำอธิมุตกาลกิริยา (อะ-ธิ-มุต-ตะ-กา-ละ-กิ-ริ-ยา) คือการอธิษฐานจิตดับชีพของตนลงมาเกิดสร้างบารมีในโลกมนุษย์นี้ จะทำได้ก็เฉพาะพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายที่สถิตอยู่ในสวรรค์ชั้นดุสิตเท่า นั้น