ทำอย่างไรจะได้ไม่เกิดมาเป็นคนพิการ

เมื่อพูดถึงความพิการ หลายคนอาจรู้สึกสงสารผู้ที่เกิดมาพิการ แต่คนพิการบางคนกลับให้กำลังใจเราดียิ่งกว่าคนที่มีร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงเสียอีก เพราะเขามีแนวคิดการใช้ชีวิตที่พิเศษ

ปรนิมมิตวสวัตดี ตอน สิริมาเทพนารี ๒

ดูก่อน เธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลาย บุคคลบางคนในโลกนี้ กระทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยทานมีประมาณอันยิ่ง กระทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยศีลมีประมาณอันยิ่ง แต่ไม่ได้เจริญบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยภาวนาเป็นอย่างยิ่ง เมื่อถึงแก่กาลกิริยาตายไปแล้ว เขาย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัตดี

พระอรหันต์ตุ่ม

ดูก่อนเธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลาย เมื่อเธอได้มีการพบปะกันในระหว่างสองรูปแล้ว สิ่งที่เธอควรประพฤติต่อกันมีอยู่สองสถานคือ ควรกล่าววาจาที่เกี่ยวกับธรรมะอย่างหนึ่ง และเมื่อไม่มีอะไรต้องกล่าวเธอพึงเป็นผู้นิ่งเสีย

จุดเริ่มต้นของการกำเนิดสรรพสิ่งมาจากอะไร

จุดเริ่มต้นของการมาเกิดเป็นมนุษย์หรือสัตว์ มีสาเหตุมาจากอะไร ถ้าก่อนหน้านี้ไม่เคยทำความดีและความชั่วเลย คือไม่เคยเกิดมาในวัฏฏสงสารเลย แล้วอะไรเป็นจุดเริ่มต้นของการเกิด

อานิสงส์บูชาเจดีย์ด้วยดอกบัว ๘ กำ

ดูก่อนท่านผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลาย พวกเธอทั้งหลาย อย่ากลัวบุญเลย คำว่าบุญนี้ เป็นชื่อของความสุข

ทำไมลูกต้องป่วยทุกครั้งเมื่อไปโรงเรียนจนเป็นเหตุให้ไม่ได้เรียนหนังสือ

เมื่อเข้าสู่วัยเรียน พี่ๆทุกคนต่างได้เรียนกันจนจบปริญญา มีลูกอยู่คนเดียวที่ไม่จบแม้แต่ ป.1 เพราะเมื่อไปโรงเรียนครั้งใด ลูกจะต้องเจ็บสารพัดไข้มาทุกครั้ง เป็นบ่อยมากจนคุณพ่อสงสาร ไม่ให้ลูกไปโรงเรียนอีกเลย

หากเดินทางผิด แม้เก่งเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเป้าหมาย

มีผู้กล่าวไว้ว่า สิ่งสำคัญที่สุดของการเดินทาง คือ การตั้งทิศทางเป้าหมายอย่างถูกต้อง การดำเนินชีวิตในวัฏสงสารก็เช่นกัน

เพลย์บอยกลับใจ

จากชีวิตที่เสเพล เกลือกลั้วอบายมุข ผิดศีลทุกข้อ มาสู่ชีวิตสมณะ ชีวิตอันประเสริฐในวัฏสงสาร บวชอย่างน้อยหนึ่งพรรษาให้อะไรมากกว่าที่คิด

เศษกรรมนำให้เป็นสัตว์ดิรัจฉาน

ชีวิตของสัตว์เดียรัจฉานเป็นชีวิตที่ทุกข์ทรมาน น่าสงสาร หาความสุขได้ยาก ที่เป็นผลเช่นนี้ ก็เพราะผลแห่งกรรมชั่วที่ตนกระทำไว้ในอดีตทั้งสิ้น

สภาพของเปรตแต่ละชนิด

เปรตชิ้นเนื้อ ครั้งหนึ่ง พระมหาโมคคัลลานเถระได้เห็นชิ้นเนื้อลอยอยู่ในอากาศ พวกแร้งบ้าง นกตะกรุมบ้าง ต่างพากันโผถลาตามจิกทึ้งชิ้นเนื้อนั้น และชิ้นเนื้อนั้นก็ส่งเสียงร้องครวญครางอย่างน่าสงสาร จึงคิดว่าน่าอัศจรรย์เป็นนักหนา ต่อมาได้กราบทูลให้พระพุทธองค์ทรงทราบ ซึ่งสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเล่าประวัติของเปรตตนนี้ว่า