ผลการปฏิบัติธรรม สามเณร สมศักดิ์ สายทอง

ผมนั่งธรรมะกับพระอาจารย์ สักพักก็เห็นองค์พระครับ ผมเห็นท่านชัดขึ้นกว่าเดิม ผมก็ดูไปเฉยๆ ก็เห็นท่านใสมากขึ้น สว่างยิ่งกว่าแสงดวงอาทิตย์ในตอนกลางวันที่มีแดดร้อนๆ ซะอีกครับ

มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - ให้บ่อยๆ รวยบ่อยๆ

ยาจกยังต้องขอบ่อยๆ ถ้าไม่ขอก็อด คำว่ายาจกคือคนขอทาน จะแตกต่างจากคำว่า สมณะ ซึ่งเป็นการขอแบบอริยะ ที่เป็นเนื้อนาบุญแก่ผู้ให้ทาน บุคคลสองประเภทนี้มีข้อวัตรปฏิบัติที่แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน คุณธรรมก็ต่างกันเหมือน ก้อนกรวดเทียบกับภูเขา พวกยาจกจะขอด้วยการแสดงอาการอัน น่าสงสาร

ทำไมคนจึงต่างกัน ?

สุภมาณพ โตเทยยบุตร พอนั่งเรียบร้อยแล้ว ได้ทูลถาม พระผู้มีพระภาคเจ้าดังนี้ว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ อะไรหนอแล เป็นเหตุ เป็นปัจจัยให้พวกมนุษย์ที่เกิดเป็นมนุษย์อยู่ ปรากฏความเลวและความประณีต

มงคลที่ ๓๓ เห็นอริยสัจ - ผู้ดื่มรสแห่งธรรม

ภิกษุผู้ที่เล่าเรียนพระปริยัติธรรมเพียงอย่างเดียว ไม่สามารถตอบได้แม้แต่ข้อเดียว จึงนั่งก้มหน้านิ่งอยู่ ส่วนภิกษุผู้ปฏิบัติธรรมจนเป็นพระอรหันต์ สามารถตอบปัญหาธรรมได้ทุกข้อ อย่างแจ่มแจ้งฉะฉานไม่มีติดขัด พระพุทธองค์จึงทรงสรรเสริญ ชื่นชม อนุโมทนาสาธุการพระเถระ

มงคลที่ ๒๙ เห็นสมณะ - เพียงพบเห็นก็เป็นมงคล

วันรุ่งขึ้น เขาได้จัดแจงตระเตรียมอาหารอย่างดี ไปหาพระเถระตั้งแต่เช้า และได้ยืนอยู่ในที่ท้ายสุดของหมู่ชน เขามองดูพระเถระแต่ไกล ยืนไหว้ท่านอยู่ตรงนั้น จากนั้นจึงเดินเข้าไปใกล้ท่านด้วยความปีติยินดี จับข้อเท้าของพระเถระไว้แน่น ไหว้ด้วยความนอบน้อมอีกครั้ง พร้อมกับกล่าวว่า “พระคุณเจ้าสูงมากนะขอรับ”

พิธีมุทิตาพระมหาเถระ และพระเถระ ประจำปี 2554

6 พฤศจิกายน พ.ศ.2554 ขอนอบน้อมแด่พระมหาเถระผู้แกล้วกล้า และพระเถระผู้องอาจผู้เปรียบประดุจแสงแห่งธรรมอันอำไพ สละชีวิตพลีอุทิศถวายไว้ในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย ด้วยมโนปณิธานที่จะยอยกพระพุทธศาสนาสู่ใจมหาชน

The Sight of a True Monk#1

In an outward happiness. For example: seeing beautiful artwork, listening to good music, smelling of the fragrance, eating good food, touching of the softness etc

ขอใช้ชีวิตสมณะสร้างบารมีตลอดไป

สมณะ แปลว่า ผู้สงบ ผู้มีบาปสงบระงับแล้ว หมายถึงพระสงฆ์ หมายรวมถึงพระอริยบุคคลผู้สิ้นกิเลสแล้วและผู้ปฏิบัติเพื่อความเป็นอริยบุคคล

ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 19

นารทดาบสต้องการให้พระโพธิสัตว์สมาทานมั่น จึงถวายข้อคิดว่า “พระองค์ เพียงแต่ทรงเพศบรรพชิตนี้ จะสำคัญว่า เราข้ามพ้นกิเลสแล้วหาได้ไม่ กรรมคือกิเลสนี้ ไม่ใช่ว่าจะพึงข้ามได้ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ เพราะยังมีอันตรายอยู่มาก”

ปลื้มกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว…