สำนักสื่อสารองค์กร มอบน้ำดื่ม 200 ขวด สนับสนุนโครงการวิ่งเพื่อการกุศล

สำนักสื่อสารองค์กร วัดพระธรรมกาย มอบน้ำดื่ม 200 ขวด สนับสนุนโครงการวิ่งเพื่อการกุศลไทบ้านเด้อรันนิ่ง

งานบุญวันคล้ายวันเกิด 126 ปี พระมงคลเทพมุนี วัดภาวนาบอสตัน

วันอาทิตย์ที่ 10 ตุลาคม พ.ศ.2553 เวลา 5.30 น.ตามเวลาท้องถิ่น วัดภาวนาบอสตันจัดงานวันคล้ายวันเกิด 126 ปี พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) พระผู้ปราบมาร พร้อมกันกับศิษยานุศิษย์และลูกหลานหลวงปู่ทั่วโลก

ตื่นขึ้นมาในเส้นทางธรรม ด้วย DMC

ภรรยาของผมกลับไปเยี่ยมบ้านที่เวียดนาม ทิ้งให้ผมหงอยเหงา เฝ้าบ้านอยู่คนเดียว มี TV เป็นเพื่อน เพราะที่บ้านติดดาวเทียมซึ่งดูได้ถึง 800 ช่อง ผมก็กดจูนหาคลื่นแก้เหงาไปเรื่อยๆ คิดประชดตัวเองแบบขำๆว่า ตราบใดที่ยังไม่เจอกับความสุขที่แท้จริงของชีวิตก็ต้องจูนหากันต่อไป

อย่าขอสิ่งที่ไม่ควรขอ

บุคคลรู้ว่า สิ่งของอันใดเป็นที่รักของเขา ก็ไม่ควรขอสิ่งของอันนั้น บุคคลย่อมเป็นที่เกลียดชังเพราะขอจัด พญานาคถูกพราหมณ์ขอแก้วมณี ตั้งแต่นั้นก็มิได้มาให้พราหมณ์เห็นอีกเลย

อัครสาวก ซ้าย-ขวา

ชนเหล่าใด มีปกติรู้ในสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ และเห็นในสิ่งที่เป็นสาระว่าไม่เป็นสาระ ชนเหล่านั้น มีความดำริผิดเป็นอารมณ์ ย่อมไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ ชนเหล่าใด รู้สิ่งที่เป็นสาระโดยความเป็นสาระ และสิ่งไม่เป็นสาระโดยความไม่เป็นสาระ ชนเหล่านั้น มีความดำริชอบเป็นอารมณ์ ย่อมประสบแต่สิ่งที่เป็นสาระแก่นสาร

ภาษาอังกฤษวันละคำ ตอนที่ 4 Congratulations

การกล่าวแสดงความยินดี เมื่อบัณฑิตจบใหม่ จะได้รับใบปริญญา เราก็ต้องแสดงความยินดี เราจะพูดอย่างไร มาติดตามกันครับ...

มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - มหาทานบารมีแห่งยุค

สมัยนั้น อังกุรเทพบุตรซึ่งเคยนั่งอยู่ด้านหน้า ต้องถอยร่น ไปตามกำลังบุญ นั่งอยู่ไกลถึง ๑๒ โยชน์ ส่วนอินทกเทพบุตรนั่งอยู่ที่เดิมใกล้ๆ กับพระพุทธองค์ พระพุทธเจ้าได้ตรัสถามอังกุรเทพบุตรว่า "อังกุระ เธอทำแถวเตาไฟยาว ๑๒ โยชน์ ได้ให้ทานเป็นอันมากในกาลประมาณหมื่นปี บัดนี้เธอนั่งอยู่ไกลตั้ง ๑๒ โยชน์ ซึ่งไกลกว่าเทพบุตรทั้งหมด ไฉนเธอจึงนั่งอยู่ไกลนัก"

ผลการปฏิบัติธรรม พระอนันต์ ฐานิยชโย

กระผมเห็นพระพุทธรูปใหญ่มาก และเหมือนกระผมไปนั่งอยู่ในตัวท่าน แล้วเห็นดวงสว่าง 3 ดวงลอยมาตรงหน้า

ผวาบ้านอบต​."ผีสิง" ​ปีศาจสาวสไบเฉียง

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 147

พราหมณ์เกวัฏจึงได้เหยียบย่างเข้าสู่มิถิลานคร ได้เห็นหนทางที่ประดับตกแต่งไว้ดีแล้ว จึงคิดว่า พระเจ้าวิเทหราชคงรับสั่งให้เตรียมการต้อนรับคณะของตนเป็นพิเศษ คิดแล้วก็ยิ่งบังเกิดความปีติยินดีว่า “โอ...นี่พระเจ้าวิเทหราชทรงให้เกียรติเราถึงเพียงนี้เชียวหรือ พระองค์เป็นถึงจอมราชาในชมพูทวีป แต่บัดนี้กลับกลายเป็นผู้ที่น่าสงสารที่สุด หลุมพรางตื้นๆเพียงเท่านี้ พระองค์ยังพลาดท่าตกลงไปได้ ทีนี้ล่ะ...ถึงคราวเราบ้าง จะแก้แค้นให้สาแก่ใจทีเดียว”