พบหนุ่มอังกฤษ...อยากใช้ชีวิตเป็นพระ

ผมคิดว่าโครงการบวชพระแสนรูป เป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก เสมือนการรวมตัวเพื่อก่อให้เกิดสันติภาพโลก คนไทยทุกคนน่าจะรู้สึกภาคภูมิใจที่สิ่งนี้จะเกิดขึ้นในแผ่นดินของตน พอผมนั่งสมาธิอย่างจริงจังก็พบว่า คนเราแม้จะพูดต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม แต่จริงๆแล้วเราไม่ต่างกันเลย ผมจึงรู้สึกภูมิใจและมีเกียรติมากที่จะได้บวชในครั้งประวัติศาสตร์นี้ด้วย

สมาธิเป็นของสากลที่ทุกคนทำได้

แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ผมก็นั่งได้นิ่งแน่นอยู่ที่กลางท้อง ขณะใจหยุด ผมก็ได้เห็นจุดสว่าง ดูมีชีวิตชีวาอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ผมรู้สึกว่า สิ่งนี้เชิญชวนให้ผมอยากเข้าไปสำรวจที่ศูนย์กลางกายมากขึ้นครับ ไม่เพียงแค่ผมเท่านั้นนะครับ แต่เพื่อนอีกหลายคนต่างมีผลการปฏิบัติธรรมที่น่าจดจำ

ชีวิตเป็นของน้อย

แต่ที่แน่ๆการบวชครั้งนี้ จะปิดอบายให้กับตัวเอง เพราะจะได้รู้และปฏิบัติให้เข้าถึงการเป็นพระแท้ เป็นส่วนหนึ่งของการต่ออายุพระพุทธศาสนาให้สืบไปด้วยตัวของเรา รวมถึงบุญบวชที่จะมีต่อบุพการีผู้ให้กายเนื้อแก่เราครับ รีบมารายงานตัวบวชเป็นพระพี่เลี้ยง เพื่อเป็นการเติมบุญให้กับตัวเองและคนที่คุณรักครับ

สิ่งที่ทำให้มีความสุขที่สุด

เมื่อลูกนั่งสมาธิใจจะสงบมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกตัวเบาสบาย เห็นดวงแก้วที่ชัดใสสว่างและขยายใหญ่จนคลุมทั่วทั้งโลก แต่ที่ประทับใจมากที่สุด คือ การได้เห็นองค์พระเป็นตัวเราและตัวเราเป็นองค์พระค่ะ องค์พระที่อยู่กลางท้องลูกจะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปกคลุมตัวลูก ทำให้ลูกอยู่กลางท้องท่าน จากนั้นลูกก็ขยายใหญ่ขึ้นจนท่านอยู่กลางท้องลูกสลับกันไป

The Middle Ways in California

ดิฉันชื่อ คริสติน่า ครู๊ส-แมด-ดริด (Cristina Cruz Madrid) ชาวอเมริกันค่ะ นับเป็นความโชคดีของดิฉันที่ได้พบกับหมู่คณะวัดพระธรรมกายที่วัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย ในขณะดำรงตำแหน่งผู้ว่าการเมืองอะซูซ่า

เบาๆเฉยๆง่ายๆ พอนิ่งๆเดี๋ยวก็ดีเอง

ผมโชคดีที่เติบโตในครอบครัวอบอุ่น คุณพ่อคุณแม่จะพาผมไปทำบุญที่วัดใกล้บ้านตั้งแต่จำความได้ ท่านสอนให้ผมสวดมนต์ นั่งสมาธิ ตั้งแต่ตัวเล็กๆโดยมีคุณแม่เป็นแกนนำ ผมเห็นภาพคุณแม่นั่งสมาธิที่ห้องพระจนชินตา แม้ผมจะนั่งได้เพียง 5-10นาที แต่ก็รู้สึกว่านั่งแล้วดีกับตัวเองแถมทำให้เรียนเก่ง

บุญยิ่งใหญ่ที่ทำเองได้ง่ายๆ

แม้จะปลื้มใจกับบุญที่ได้ชักชวนผู้อื่นทำ อย่างไรเสียก็สู้บุญที่เราทำด้วยตัวเองไม่ได้ ความรู้สึกในใจบอกลูกอย่างนั้น แต่คนจนอย่างลูกจะไปเอาทรัพย์ที่ไหนมาทำบุญได้มากๆ พอคิดเช่นนี้ คำพูดของพระอาจารย์รูปหนึ่ง ที่ลูกเคยฟังธรรมจากท่าน ก็ดังขึ้นในใจ “บุญยิ่งใหญ่ที่ทำเองได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องใช้ทรัพย์ก็มีอยู่นะ สมาธิ...ไงล่ะ” คำพูดนั้นเคยเป็นจุดเริ่มต้น ทำให้ลูกสนใจเริ่มหัดนั่งสมาธิ

พลังที่หายไป

จนกระทั่งช่วงหลังนี้ ลูกมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวเอง คือ รู้สึกเหมือนกับว่าพลังในตัวค่อยๆ หายไป..หายไป...หายไป โดยลูกไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งๆที่ลูกก็ออกกำลังกายทุกวัน มีร่างกายที่แข็งแรง แต่ทำไมยังรู้สึกว่าขาดพลัง

เพราะตาดี มีบุญ เกื้อหนุนให้เข้าถึงธรรม

จนในที่สุด ความรู้สึกของลูกก็หมดไป ไม่รู้สึกปวดเมื่อย สบายตัว องค์พระในดวงแก้วเริ่มผุดขึ้นมาให้เห็นในมุม Top-view ผุดขึ้นมาทีละองค์เป็นสาย เหมือนภาพในจอ DMC ในใจของลูกเปลี่ยนจากการภาวนาเป็นการนับองค์พระ แต่นับไม่ทัน ลูกก็เลยเกิดความอยากเห็นองค์พระใสๆ ขึ้นมาแทนการนับ พออยาก องค์พระก็หายไป

คิดถึง ก็มาถึง เลยได้เข้าถึง

จากนั้น ดวงแก้วใสๆ สว่างๆ ก็ผุดซ้อนขึ้นมา ค่อยๆผุดขึ้นมาจนมากมายนับไม่ถ้วนเลยครับ ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนกับนั่งบนพรมวิเศษอันแสนวิเศษที่สุด แสนจะนุ่มนวล ที่กำลังลอยล่องไปกลางอากาศ ผมมีความสุขมากๆ สุขจนขนลุกชูชันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว วันนั้น นั่งสมาธิจนกระทั่งพระอาจารย์กล่าว สัพเพฯ... ก็ยังไม่อยากลุกเลยครับ