หมดทุกข์สุขสุดแล้ สุขล้ำกว่าสวรรค์

ลูกตั้งใจปฏิบัติธรรมต่อไป เพราะเวลาชีวิตเหลือน้อย ต้องติวเข้มเต็มที่ ลูกปรารถนาพระธรรมกายภายในเป็นที่พึ่ง พระธรรมกายภายในช่วยประดับประดาชีวิตลูกให้มีความสุข การได้นั่งสมาธิ ได้เพลินอารมณ์ชมธรรมชาติในสถานที่ปฏิบัติธรรม และทำกิจกรรมต่างๆ ช่วยให้มีความสุข สงบ สบาย บันเทิงเริงอารมณ์

ผลพลอยได้ของการทำใจหยุดนิ่ง

นับจากกลับจากพนาวัฒน์ในครั้งนั้น ความสำเร็จและอุปสรรค ก็เข้าแถวมาทดสอบกำลังใจ ชักชวนให้หลงในโลกธรรมแปด แต่ขอโทษ...ทำอะไรลูกไม่ได้ เพราะลูกมีครูดีใน DMC ส่งคำสอนตรงถึงบ้านได้ตลอด 24ชั่วโมง เวลาเจออุปสรรค ไม่ว่างานจะยากเพียงใด ลูกจะนั่งสมาธิก่อนลุย สิ่งที่ตามมา คือ บารมีที่เพิ่มขึ้น แม้จะเหนื่อยมาก แต่พอลูกนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็จะมีแฮงใจ๋

ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

พอมองลงไป ลูกเห็นองค์พระอยู่ภายใน องค์พระท่านขยายใหญ่แล้วหายไป ดวงแก้วเล็กๆดวงใหม่ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ขยายเป็นองค์พระแล้วหายไป ลูกมองเพลินไม่ได้นับเลย จนองค์สุดท้าย ท่านหยุดอยู่กลางท้องขนาดประมาณ 5นิ้ว สีขาว ไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ นั่งหันหน้าออกทางเดียวกับตัวลูก รู้สึกโปร่ง เบาสบาย

ตาดี มีบุญถึงได้เห็น

ไม่นานนัก ลูกก็เห็นดวงแก้วใส เห็นดวงแก้วมีขนาดใหญ่ขึ้น แล้วมีองค์พระสีทองผุดซ้อนขึ้นมาเรื่อยๆ เป็นจำนวนมาก จากศูนย์กลางกายเหนือสะดือ 2นิ้วมือ คล้ายบันไดเลื่อน เลื่อนไปหาพระในตัว เหมือนเป็นบันไดองค์พระ

ฟ้ายังมีวันเปลี่ยนสี

กิจการร้านอาหาร เป็นกิจการที่ต้องทำสงครามกับความหิว คำว่า “โมโหหิว” น่าเกรงกลัวอย่างไร หลายท่านคงได้ประจักษ์ในตำนานกล่องข้าวน้อยฆ่าแม่กันมาบ้างแล้ว ดังนั้นแม้กิจการนี้จะทำให้คนอิ่มท้อง แต่ก็มีเรื่องราวความชุลมุนหลังครัวให้ปวดหัวไม่รู้จบ และส่วนมากก่อนที่ลูกค้าจะเกิดอาการโมโหหิว ลูกมักจะรีบชิง “หิวโมโห” เสียก่อน

แสงเพชรจากภายใน

เพชรภายนอก เราจะเห็นความแวววาวของมัน เราต้องเอามาขยับให้มันกระทบกับแสง มันจึงจะมีประกายออกมาให้เห็นความสวยงาม แต่แสงเพชรแก้วภายใน ที่กระผมเห็น มันไม่ต้องมีเหลี่ยม แต่เป็นแสงในตัวที่มีความสว่างในตัวของเขาเอง แสงนั้นเป็นที่รวมของความสุข ความสว่างในตัว แค่เห็นเราก็มีความปีติใจ เป็นความสุข ที่แช่อิ่มเอิบอาบ และซึมซาบไปทุกอณูเนื้อ ทุกรูขุมขน

จดหมายจากภาคใต้

ลูกขอกราบแทบเท้า ขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ ที่ได้มอบ “กองทุน หนุนแรงใจ ช่วยครู 4จังหวัดชายแดนใต้” ลูกปลื้มใจอย่างสุดซึ้ง เพราะเราไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยวอีกต่อไป เรามีครูหยัดสู้เพิ่มมากขึ้น ตั้งใจสอนเด็กๆด้วยความตระหนักเห็นความสำคัญ และพร้อมใจกันยืนหยัด…สู้เพื่อพระพุทธศาสนา และผืนแผ่นดินไทย 4จังหวัดชายแดนใต้

สำนักงานเขตพื้นที่ ต้นบุญต้นแบบ

ด้วยเชื่อมั่นในแนวคิดที่คุณครูไม่ใหญ่ ได้ให้โอวาทไว้ว่า ครู คือ ผู้ให้แสงสว่างทางปัญญาแก่ลูกศิษย์ มีหน้าที่เดียวกับพระบรมครู พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อผู้อำนวยการเขต รองผู้อำนวยการเขตสว่าง ผอ.โรงเรียนก็สว่างด้วย ครูก็สว่างด้วย ความสุข ความสว่างก็จะขยายไปยังพ่อ-แม่ สังคม และประเทศชาติ ประเทศไทยจะสว่างไสว เป็นประเทศต้นบุญต้นแบบทางศีลธรรมให้กับโลกใบนี้

แม้มืดตื้อมืดมิด ก็มีสิทธิ์เข้าถึงธรรม

ลูกขอกราบเรียนด้วยความจริงจากใจว่า ประสบการณ์การนั่งสมาธิของลูกเจอแต่ 3ม. มาตลอด คือ มืด, เมื่อย, มึน ลูกพบกับความปวดเมื่อยร่างกายแบบสุดๆ ปวดศีรษะมาก ปวดต้นคอ ปวดกระบอกตา ปวดตามตัว เหมือนถูกทุบ มืดตื้อมืดมิด นึกนิมิตก็ลำบากยากเย็น แต่ลูกก็ไม่เคยย่อท้อ เมื่อมีเวลาลูกก็มาเข้าร่วมโครงการครั้งแล้วครั้งเล่า รวมเวลาแล้วมากกว่า 10ปี

ถ้ามีบุญ จะทำอะไรก็สำเร็จทุกอย่าง

ลูกตัดสินใจนำเงินเก็บก้อนเดียวที่ลูกมีอยู่ เป็นเงินที่เตรียมไว้ เพื่อเริ่มต้นทำกิจการของตัวเอง นำมาทำบุญหลังคาทั้งหมด 10ตรม. ลูกทำตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนว่า “ถ้ามีบุญ จะทำอะไรก็สำเร็จทุกอย่าง” ลูกคิดว่า ขอตั้งต้นกิจการด้วยบุญก้อนใหญ่ก้อนนี้ค่ะ พวกเรากลุ่มประตูน้ำได้ตั้งเป้าไว้ 10โมดูล และออกทำหน้าที่ทุกวันตอนนี้ใกล้จะครบตามเป้าแล้วค่ะ