บันทึกบทสุดท้าย จากเพื่อพบกันใหม่

จากการทำหน้าที่ในหลายครั้งที่ผ่านมา ทำให้ลูกซาบซึ้งเลยค่ะว่า หนทางของผู้บุกเบิก มิใช่โรยด้วยกลีบดอกไม้ แต่ผลที่เกิดกับใจ เมื่อเราทำงานสำเร็จ ความสุขที่ได้รับ มีค่ากว่ารางวัลใดๆในโลก การเดินทางในนามเจ้าหญิงมองโกล แม้นชื่ออาจดูโอ่อ่าอลังการ แต่ในสถานการณ์จริง ไม่ใช่ไปแบบเจ้าหญิงเลย การไปมองโกเลียและรัสเซีย ชีวิตจริงต้องลุยๆ กรรมกรดีๆนี่เองค่ะ

My Moon (พระจันทร์ของฉัน)

มีอยู่รอบหนึ่ง ใจของผมเข้าไปสู่สภาวะพักผ่อนที่ลึกมาก และมากจนกระทั่งความรู้สึกของร่างกายหายไปโดยสิ้นเชิง สิ่งที่ผมเห็น คือ แสงที่สว่างมาก เป็นแสงที่พุ่งออกมาจากศูนย์กลางกาย ซึ่งต่อมาความสว่างนี้เป็นทรงกลม เหมือนดวงจันทร์กลางท้องฟ้า ผมจึงเรียกดวงสว่างนี้ว่า My Moon (พระจันทร์ของฉัน)

อัศจรรย์....รอดตาย, หายป่วย เพราะสมาธิ

เท่านั้นแหละครับ แผ่นเหล็กไปเกี่ยวกับสายไฟ ทำให้กระแสไฟ 220โวลต์วิ่งเข้าสู่ร่างกาย มือของกระผมยึดติดแผ่นเหล็กแน่น ความเจ็บปวดชาหนึบไปถึงปลายเท้า รู้ทันทีว่าความตายมาถึงแล้ว กระผมหลับตาลง ยอมรับความตายอย่างมีสติ พร้อมกับใจคลายความห่วงกังวลทั้งหมด มุ่งกลับฐานที่เจ็ดทันที

แสงสว่างจากขั้วโลกเหนือ

ถ้าสามารถเอามนุษย์ทุกคน ขึ้นไปบนดวงจันทร์แล้วมองย้อนกลับมาที่โลกมนุษย์ ผมคิดว่ามนุษย์ทุกคน คงจะมองเห็นว่า ตอนนี้โลกกำลังเผชิญสิ่งเลวร้าย แต่เราเพียงจะดูเพื่อให้รู้ว่า โลกกำลังเผชิญสิ่งที่เลวร้าย แค่นั้นหรือ เราจะแก้ไขโลกนี้ได้อย่างไร นี่คือสิ่งที่ค้างคาใจผม

อานุภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ

ทรัพย์สินต่างๆที่อยู่ในบ้านแท้ๆ โจรยังเอาไปไม่ได้ ซึ่งในตอนเกิดเหตุนั้น ขนาดยังไม่ได้หล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเลย เป็นเพียงบุญที่เราปลื้มปีติ เลื่อมใสศรัทธาที่จะได้หล่อรูปเหมือนของท่านด้วยทองคำเท่านั้น บุญนี้เมื่อถวายถึงมือพระเดชพระคุณหลวงพ่อแล้ว สมบัติของเราก็ไม่วิบัติ ถ้าเราไม่ได้ทำบุญครั้งนั้น ไม่รู้ว่าตอนนั้นสมบัติของเราจะเป็นอย่างไร