มหาโมรชาดก ชาดกว่าด้วยพญานกยูงพ้นจากบ่วง

ครั้นเมื่อพระพุทธศาสนาได้แผ่ขยายออกไปกว้างใหญ่ไพศาล ประชาชนล้วนหลั่งไหลให้พระธรรมเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวชีวิต บ้างก็ใช้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยว จิตใจให้ทำดี ครั้งนั้นได้มีหนุ่มรูปงามที่ตั้งใจจะละจากกิเลสทั้งปวง ออกบวชมุ่งปฏิบัติธรรม เพื่อตรัสรู้แจ้งแห่งธรรม การงานใดที่เป็นกิจของสงฆ์ ภิกษุหนุ่มนี้ ปฏิบัติได้ดีไม่มีขาด ว่างจากกิจก็นั่งสมาธิตั้งอานาปานสติ

แข่งบุญสร้างบารมีอานิสงส์มากมาย

คนเราทุกคนต้องอยู่ในศีลในธรรมไม่ควรแสวงหาสิ่งที่เป็นอบายทั้งหลายสิ่งพวกนั้นล้วนแต่เป็นไฟเผาไหม้จิตใจของเรา การอยากได้อยากมีมันคือทุกข์ทุกข์เพราะของสิ่งที่เราแสวงหา