ผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาทครูผู้นำฟื้นฟูศีลธรรมโลก รุ่นแรกของโลก
มงคลที่ ๑๖ ประพฤติธรรม - เป็นมนุษย์สุดประเสริฐ
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้น เป็นของยากเหลือเกิน จะต้องมีกำลังบุญมากพอ ถ้ากำลังบุญน้อยๆ มาเกิดเป็นมนุษย์ไม่ได้ แต่ดูเหมือนว่า สิ่งที่ได้มาด้วยความยากลำบากนี้ เรามักใช้กันอย่างไม่ทะนุถนอม ใช้กันอย่างถล่มทลาย โดยไม่รู้คุณค่าของกายมนุษย์ ว่าสำคัญแค่ไหน
โทษภัยของน้ำเมามีเกินร้อยจริงๆ
ตัวอย่าง เช่น ผู้ใหญ่บางท่านที่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ท่านก็จะบอกถึงโทษภัยของมันด้วยค่ะ เมื่อหนูได้คำตอบแล้ว หนูก็จะไปแนะนำผู้ใหญ่ด้วยนะคะว่า “อยากให้ท่านเลิกค่ะ เพราะถ้าท่านมีลูก ท่านก็คงอยากอยู่กับลูกไปนานๆ เพราะฉะนั้นเลิกเถอะค่ะ เพื่อคนที่เรารัก เพราะว่าลูกของทุกท่านก็คงไม่มีใครอยากให้พ่อแม่ยุ่งกับของมึนเมาอยู่แล้ว เพราะอยากให้อยู่กับลูกไปนานๆค่ะ”
สยบความซ่าด้วยความใสในศูนย์กลางกาย
การนั่งสมาธิไม่ได้ยากอย่างที่คิด หากทำอย่างถูกวิธีตามหลักวิชชา แม้มาจากต่างที่ต่างวัยต่างภาษา แต่สิ่งที่ได้พบเหมือนๆกัน นั่นคือความสุข
จดหมายจากใจสามเณรธรรมทายาท ตอน พร้อมฝึกตนทนหิวบำเพ็ญตบะเป็นพระแท้
ในวันบรรพชาเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมก็ปลื้มมากที่ได้กลับมาบวชอีก วันนั้นผมนึกถึงหน้าโยมพ่อโยมแม่ได้ชัดเจนนึกพาท่านมาบวชกับผมด้วย ผมอยากให้ท่านได้บุญเยอะๆเพราะกว่าท่านจะเลี้ยงผมให้โตมาได้ขนาดนี้คงจะเสียน้ำพักน้ำแรงไปเยอะเหมือนกันครับ
ความในใจของพระลูกชาย ตอน เส้นทางชีวิตของลูกผู้ชายที่แท้จริง
ชีวิตพระเป็นชีวิตที่ดีที่สุดของลูกผู้ชาย ทำให้เราหลุดออกจากความกังวลได้ง่าย ศีลของพระจะช่วยขัดเกลากิเลสที่มีอยู่ในตัวให้ลดลงไปเรื่อยๆ จะมีโอกาสได้สั่งสมบุญเพิ่ม มีใจที่เป็นสุข
ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน ชีวิตที่ใช่เลย
เวลาเดินเหมือนตัวมันเบาๆ ลอยๆ เดินๆไป อยู่ๆดวงแก้วก็ผุดขึ้นมาใสสว่าง ยิ่งเดินยิ่งมีความสุข เมื่อก่อนผมหลงเชื่อ ความสุขที่คุณดื่มได้ จนเกือบเสียผู้เสียคน แต่ตอนนี้ผมพบความสุขที่ดื่มไม่ได้ แต่เข้าถึงได้แล้วครับ
เลิกหลงอบายในป่าละเมาะ
การออกบวชเป็นหนทางสว่างที่จะช่วยทำให้คลายจากความรู้สึกผิดบาปที่ติดอยู่ในใจ และทำให้ได้พบกับความสุขที่แท้จริง
ไม่คิดว่าจะบวช...แต่บวชแล้วได้คิด
การบวชจะเปลี่ยนคุณให้เป็นคนดีที่โลกต้องการ เป็นเนื้อนาบุญให้แก่ชาวโลก บวชอย่างน้อยหนึ่งพรรษา ให้อะไรมากกว่าที่คุณคิด
ผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาท สายัณห์ สุตพโล
ก่อนมาบวช ผมมีอาชีพเป็นช่างไฟฟ้า ทำงานประจำอยู่ที่หน่วยซ่อมบำรุง ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งครับ ผมมีชีวิตที่สนุกสนาน ฮาไปวันๆ แล้วก็ทั้งดื่มเหล้า สูบบุหรี่ พอตกกลางคืนก็มีไนท์คลับ ผับ บาร์เป็นที่ไป ผมใช้ชีวิตประมาณนี้อยู่ 7 ปี ก็เริ่มเซ็ง เกิดอารมณ์อยากอ่านหนังสือธรรมะขึ้นมาครับ
