พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย สอนสมาธิ นร. Monrovia Community Adult school

พระอาจารย์จากวัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้สอนสมาธิแก่นักเรียนมอนโรเวีย คอมมูนิตี้ อะเดาสคูล (Monrovia Community Adult school)

เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๗ ( เสด็จออกบรรพชา )

เมื่อพระโอรสพระธิดาทอดพระเนตรเห็นพฤกษชาติเผล็ดผลในป่าใหญ่ อยากเสวยผลไม้เหล่านั้น ต้นไม้เหล่านั้นก็น้อมกิ่งลงมาให้พระโอรสพระธิดาสามารถเด็ดเสวยได้เองอย่างง่ายด้วย พระนางมัทรีราชเทวีทอดพระเนตรสิ่งอัศจรรย์นี้ รู้ทันทีว่า เป็นเพราะอำนาจแห่งทานบารมีของพระเวสสันดร

โทษของการไม่ต้อนรับแขก

ดิฉันไม่มีที่พึ่ง ไม่มีที่อยู่อาศัย นอนบนเตียงของคนตาย ที่เขาทิ้งไว้ในป่าช้า ดิฉันเป็นผู้ไม่มีภัยแต่ที่ไหนๆ บันเทิงอยู่ เพราะทานของท่านพระสารีบุตร ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดิฉันมาครั้งนี้เพื่อจะไหว้ท่านพระสารีบุตรผู้เป็นนักปราชญ์

ผลการปฏิบัติธรรม อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นหนึ่งแสนคน

อุบาสิกาแก้ว แพทย์หญิงลำพู โกศัลวิทย์

ความประทับใจการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน ดับร้อนด้วยใจที่ชุ่มเย็น

ทุกวันที่เดินธุดงค์ มีสิ่งหนึ่งที่เตือนสติผมให้มีใจตั้งมั่น คือการได้ก้าวลงบนกลีบดอกดาวรวย เพราะผมรู้ว่ามันคือหยาดเหงื่อ โยมปลูกและโปรยด้วยศรัทธา ยิ่งในพิธีล้างเท้า ผมจะอัศจรรย์ในตัวโยมมาก ที่เขายอมล้างเท้าให้เรา

ปฐมนิเทศและมอบสื่อ V-Star จ.สมุทรสาคร

ชมรมพุทธศาสตร์สากล ได้จัดงานปฐมนิเทศ “โครงการฟื้นฟูศีลธรรมโลก” V-Star ดาวแห่งความดี ครั้งที่ 16 จังหวัดสมุทรสาคร ประจำปีพุทธศักราช 2567

"บูดาเบลส" ยึดธรรมะพาชีวิตรุ่ง ปฏิวัติค่านิยมวัยโจ๋ ทำตัวมีสาระ

วัดสวนใหญ่

ณ ตำบลวัดชลอ อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี เป็นที่ตั้งของวัดหลายวัดด้วยเป็นชุมชนที่ลุ่มริมแม่น้ำมาแต่โบราณ สลับกับป่าดงทึบจึงมีต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นอยู่ทั่วไป วัดที่มีอยู่ในละแวกนี้คือวัดชะลอ วัดกล้วย และวัดสวนใหญ่

อานิสงส์บูชาด้วยดอกราชพฤกษ์

ดิฉันได้เห็นพระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านเดินบิณฑบาตอยู่ในพระนคร ตอนนั้น ดิฉันเองไม่มีไทยธรรมอะไรที่จะถวายท่าน มีเพียงดอกราชพฤกษ์กำหนึ่งเท่านั้น แม้กระนั้นก็ตาม ดิฉันคิดว่า การที่เราเห็นบุญเขตเช่นนี้แล้ว จะไม่ถวายอะไรเลยนั้นเป็นการไม่สมควร จึงน้อมถวายดอกราชพฤกษ์นั้นแด่พระภิกษรูปนั้น ด้วยผลแห่งบุญนั้น ดิฉันจึงได้ทิพยสมบัติเช่นนี้

เมื่อพบองค์พระภายใน โรคร้ายก็กลายเป็นเรื่องธรรมดา

ต่อมา ผมมีอาการแน่นๆที่หน้าอก จึงไปหาหมอ หมอบอกว่า "คุณเป็น มะเร็งในเม็ดเลือด" ได้ยินคำว่า “มะเร็ง” แต่ผมกลับรู้สึกเฉยๆ เพราะใจผมอยู่กับองค์พระ จนหมอแปลกใจว่า ทำไมผมมีกำลังใจดีมากผิดกับผู้ป่วยคนอื่น ผมคิดว่า “โรคภัยไข้เจ็บก็ให้เป็นหน้าที่ของหมอไป ส่วนเรื่องจิตใจเป็นหน้าที่ที่เราต้องดูแลเอง”