จดหมายจากพระอนุรุทธะเถโร

นับตั้งแต่ วัดพุทธในศรีลังกาได้รับความเมตตาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ส่งมอบองค์พระธรรมกายให้ชาวพุทธศรีลังกาได้กราบไหว้บูชา ทุกคนมีความปลาบปลื้มเป็นอย่างยิ่ง กระผมยังจดจำภาพวันรับมอบองค์พระธรรมกายสีทองในวันนั้นได้เป็นอย่างดี

ข่าวบุญใสใส จาก ลอนดอน

กัลยาณมิตรรัชกิจ บุญรอดพานิช (ลุงเปี๊ยก) และ กัลยาณมิตรสุนันทา ยอดวัลลภ (ป้ากุ้ง) พอทราบข่าวหล่อรูปเหมือนพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ด้วยทองคำ ก็ถวายสร้อยคอทองคำรวม 12บาท ต่อมาพอถึงวันครูธรรมกาย ลุงเปี๊ยกเกิดจำได้ว่ายังมีทองในที่ลับอีก 1เส้น ป้ากุ้งก็ไม่น้อยหน้าถอดจากคอมาอีก

Case Study

เมื่อเธอเกิดมาได้ไม่นาน พ่อก็เสียชีวิต แม่ซึ่งมีลูกหลายคนไม่อาจรับภาระได้ จึงได้ยกลูกๆให้คนอื่นเอาไปเลี้ยง ตัวเธอได้ไปอยู่ในอุปการะของ ชวด, ปู่ และย่า...ต่อมา เมื่อปู่ตาย ชีวิตของเธอก็เหมือนแพแตก ขาดที่พึ่งอีกครั้ง เธอตัดสินใจไปอยู่กับแม่ แต่ก็ไม่มีความสุขอย่างที่หวัง...เมื่อเธอได้มาพบกับหมู่คณะ เธอก็ได้พาครอบครัวเข้าวัด จากนั้นก็แนะนำเพื่อนที่รู้จัก และญาติๆให้ได้มาพบกับหมู่คณะด้วย...

วัดภาวนานาโกย่า จัดพิธีบูชาข้าวพระ

พุทธศาสนิกชนเมืองนาโกย่า จังหวัดไอจิ ประเทศญี่ปุ่น จำนวนมาก พร้อมใจกันมาร่วมพิธีบูชาข้าวพระ ณ วัดภาวนานาโกย่า

วัดภาวนาเกาลูน จัดพิธีบูชาข้าวพระ

วัดภาวนาเกาลูน จัดพิธีบูชาข้าวพระ และพิธีถวายทองคำเพื่อหล่อพระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี ( สด จนฺทสโร) พระผู้ปราบมราร องค์ที่ 7

กาญจนักขันธชาดก ชาดกว่าด้วยธรรมะมีค่าดั่งทองคำ

ในอดีตกาล ณ กรุงพาราณสี มีชายชาวนาผู้ขยันคนหนึ่ง ได้จับจองที่ดินรกร้างว่างเปล่า เพื่อถากถางเป็นที่นาของตน ซึ่งที่ดินแห่งนี้เมื่อในอดีต เคยเป็นที่ตั้งบ้านของเศรษฐีผู้มาก่อน วันหนึ่งขณะที่กำลังไถนาอยู่นั้น ผานไถ ( เหล็กสำหรับสวมหัวหมูเครื่องไถ) ก็ไปสะดุดติดอยู่กับของแข็งๆ ท่อนหนึ่งในดิน เขาจึงเอามือขุดคุ้ยก้อนดินดู ปรากฎเป็นแท่งทองคำขนาดใหญ่ฝังอยู่ในดิน

วิธีปลดหนี้เงินล้าน

วิธีปลดหนี้เงินล้าน ก่อนหน้านี้..ชีวิตลูกลำบากสุดๆ หรือ สุดๆ จะลำบากเลย แต่เนื่องจากลูกอยากทำบุญนี้มากจริงๆ อยากเอาทองคำเป็นแท่งๆ ที่เป็นของลูกเองไปหล่อหลวงปู่ จึงอธิษฐานจิตขอกับหลวงปู่ว่า ขอให้ขายที่ได้เป็นอัศจรรย์เถิด ถ้าขายได้ลูกจะเอาไปหล่อหลวงปู่สัก 10 บาททอง

สวรรค์ชั้นยามา

ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลไม่มีหวังสิ่งตอบแทนในทาน แต่ก็ให้ทาน ไม่มีจิตผูกพันในผลแห่งทานแล้วให้ทาน ไม่มุ่งการสั่งสมให้ทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า การให้ทานเป็นการกระทำที่ดี แต่ให้ทานด้วยความคิดว่า บิดามารดา ปู่ ย่า ตา ยาย เคยให้ เคยทำมา เราก็ไม่ควรทำให้เสียประเพณี เขาผู้นั้นให้ทานด้วยอาการอย่างนี้แล้ว เมื่อทำกาลกิริยาตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาในสวรรค์ชั้นยามา

เล่าเรื่องคุณยาย ตอน ของขวัญศักดิ์สิทธิ์ของคุณยาย

กระผมจะขออนุญาตมาเล่าเรื่องของขวัญศักดิ์สิทธิ์จากคุณยายครับ เพราะครั้งหนึ่ง..คุณยายมาเน้นย้ำกับกระผมว่า..ให้ช่วยเล่าเรื่องนี้ให้คนรุ่นหลังๆ ที่มาไม่ทันพบคุณยายได้ฟังด้วย คือ คุณยายบอกกระผมว่า..

ดุสิตบุรี

ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลให้ทานโดยไม่มีหวังผล ไม่มีจิตผูกพันในผลแห่งทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า บิดา มารดา ปู่ ย่า ตา ยายของเราเคยให้มาก่อน เราก็ไม่ควรทำให้ประเพณีอันดีนี้ขาดหายไป แต่ให้ทานด้วยคิดว่า เราหุงหากินได้ แต่สมณะพราหมณ์ไม่ได้หุงหา เราแสวงหาทรัพย์ได้ จะไม่ให้ทานแก่สมณะพราหมณ์ผู้ไม่แสวงหาทรัพย์เลี้ยงชีพ ย่อมไม่สมควร บุคคลนั้นให้ทานด้วยอาการอย่างนี้ เมื่อทำกาลกิริยา ละจากโลกนี้ไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหาย แห่งเทวดาในสวรรค์ชั้นดุสิต